از 28 اسد 1298 تا 28 اسد 1393، 95 سال می گذرد، 95 سالی که می تواند در بطن خود کشوری را بوجود آورد، کشوری را دو تکه یا تکه هایی را متحد نماید، قدرتهایی را درهم بشکند یا درهم شکستگانی را قدرت ببخشد و نیز رهبرانی را در گور فراموشی یا گمنامانی را به اوج شهرت و محبوبیت برساند.

از 28 اسد 1298 تا 28 اسد 1393، افغانستان از روزی که اعلام استقلال کرد تا روزی که اینگونه در دام جامعه جهانی و ده ها کشور دور و نزدیک غلتید 95 سالی را پشت سر گذاشت که اگر به دیده اغماض ننگریم یک دور باطل مکرر و از هر سوراخی بارها گزیده شدن بوده است و بس!

امروز تبریکات بسیاری از روسای جمهور، سفرا و وزرای امورخارجه جای جای جهان به ارگ ریاست جمهوری و شخص رییس جمهور کنونی افغانستان ارسال شد اما در این میان نکته ای که نهفته است وظیفه حامد کرزی برای اعلام استقلال افغانستان از امروز برای تولدی دوباره است.

آری...حامد کرزی رییس جمهور کنونی افغانستان که بسیار بیش از دوران مقرر شده در قانون اساسی کشورمان و در راس حکومتی نیمه مشروع بر جان و مال و آرمان های میلیون ها تن از مردم ملکی حکومت می کند وظیفه دارد از امروز برای نجات افغانستان از گرداب جهانی حرکتی نماید و آن چیزی نیست مگر اعلام استقلال.

البته و صد البته که اعلام استقلال امروز حامد کرزی با اعلام استقلال 95 سال قبل امان الله خان تفاوت فاحشی دارد و اگر آنروز پیام وی به جهان اعلام برائت از قدرتهای شرق و غرب بود کرزی امروز باید دست دوستی دوباره ای به کشورهای حامی منافع مشترک شان بدهد.

95 سالی که گذشت، رهبران، پادشاهان و روسای جمهور بسیاری به خود دید و گذشت اما تبعات و آثار آن تا امروز هم باقی است بدان صورت که ثمرات محمد سردار داوود خان، امان الله خان، داکتر نجیب، برهان الدین ربانی، صبغت الله مجددی، حامد کرزی و دیگرانی که آمدند و بردند و خوردند؛ تاکنون پای شوروی، طالبان، جنگ داخلی مجاهدین و اقتصاد فلج کنونی را در پی داشته است.

از این پس اما، عبدالله و اشرف غنی در اختلاف نظراتی فاحش و رویکردی متناقض، به جان حکومتی نامشروع و نیمه جان خواهند افتاد که نه اعتباری نزد مردم ملکی دارد، نه اقتصادی که قوه محرکه ثبات و امنیت باشد و نه قدرتی برای اعلام استقلال یا برائت از دستهای بیگانه یا حتی کشیدن خط قرمزی به دور ارزشهای جمهوری اسلامی.

کمترین کاری که اشرف غنی و عبدالله فردا یا حامد کرزی امروز باید وظیفه خود در قبال ده ها میلیون تبعه افغانستانی ساکن در جای جای جهان بداند اینست که با تمام توان خود مانع از تحقق اهداف استکبار در قلب اسیا شود بدان معنا که اجازه ندهد روزی 28 اسد بعنوان بزرگترین اشتباه تاریخی روز عزای عمومی اعلام گردد.

کد (8)

>>>   یک وقت مستعمره یک کشورکه عبارت ازشوروی بود،بودیم. حالا مستعمره 40 کشورشدیم. پس کدام استقلال؟؟؟؟!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است