از پیر گوشه گیری و سیر از جوان خوش است
از تیر راستی و کجی از کمان خوش است

به سناریوی بازی بزرگ تلویحا می پردازم، مبرهن است که منطقه خاورمیانه که نصف ذخایر انرژی جهان را در سینه دارد چگونه به دولت های ضعیف جا خالی می کند.

سناریوی که قدرت های بزرگ روی دست دارد این است که تا سال 2020 شکل و شمایل خاورمیانه تغییر کند و هویت های متکثر ولی ضعیف در این منطقه صاحب دولت شوند که به تعبیر هنری کسنجر، یک ابر قدرت و ابر دولت درجهان به وجود آید که آنهم آمریکا باشد و بس، حال به ریشه های این بازی بزرگ در انتخابات افغانستان گذرا می پردازیم که درچنین کش و قوس جهانی پروسه انتخابات نیز متاثر از رویکرد های سیاسی این کشور ها می گردد. آمریکا با طرح اجماع ملی توسط خلیلزاد درسایه اشرف غنی خواست در همان وهله اول اختیار بازی را به دست گیرد ولی با ایجاد "جبهه ملی" توسط مجاهدان درسایه داکتر عبدالله شکست خورد، ولی مدیریت زیرکانه آمریکا و کشاندن انتخابات به دور دوم با خریدن وقت کافی برای دور زدن داکتر عبدالله، دوباره آمریکا را بر بازی مسلط ساخت.

اتاق فکر تیم حاکم که رسیدن به منافع سیاسی اش در گِل آلود ساختن آب می بیند، به شدت روی سناریوهای مدیریت انتخابات، مهندسی تنش های انتخاباتی و سازمان دهی تقلبات گسترده، در فرا روی پروسه انتخابات کار کرد، تا شاید از آدرس یک دولت موقت تا رفع تنش ها و یا هم لزوم یک دولت در سایه خلای قدرت دوام دار ناشی از عدم سازش فیگور های مطرح، ارگ را درقبضه نگهدارد که هنوز هم این پروژه دنبال می شود.

کرزی با زیرکی تمام در دقایق نود زیر قولش را با آمریکا زد و عملا به محور روسیه وچین و ایران پیوست چون به خوبی دریافت که کارت برنده آمریکا دربازی انتخابات اشرف غنی است که به هیچوجه حاضر به سهمیه بندی قدرت نیست چون به خوبی می داند که باد به سمت وی می وزد.

بنابراین کنترل مدیریت انتخابات از دست افغانستانی ها بیرون است، محور غربی قضیه می خواهد که اشرف غنی در قدرت باشد و محور ضد غربی خواهان داکترعبدالله است و تیم برسر اقتدار در فکر حفظ موقف اش ولو از هر مجرای صورت گیرد.

اقدام به تشکیل یک دولت نیمه متمرکز یا ریاستی پارلمانی در ساختار "اصلاحات و تداوم" نیز یک اقدام عجولانه از جانب جان کری است زیرا دولت وحدت ملی در سایه نبود الترناتیو یا بدیل آن درصورت خوردن به بن بست، محکوم به فروپاشی تمام ساختار است.

سقف مطالبات جان کری ازحکومت وحدت ملی این است که در نشست پنجم دسامبر در لندن بتواند از آدرس دولت افغانستان مهره دست نشانده خودش را به جهان معرفی کند چون در این نشست روی کمک های کلان اقتصادی به افغانستان بحث می شود. اگر آمریکا بتواند این کمک ها را به نفع دولت دست نشانده اش در کابل مدیریت کند خطر ورشکستی هزینه های بزرگ اقتصادی آمریکا در افغانستان به نصف تقلیل پیدا می کند و از جانب دیگر زمان به سرعت تمام به ضرر آمریکا کشته می شود زیرا باید تا اخر دسامبر سال جاری پیمان امضا شود تا عمق راهبردی این کشور که حضور دایمی در افغانستان است مشروعیت جهانی پیدا کند.

بنابراین آمریکا حاضراست که حتی با کلوخ ماندن در آب دولت وحدت ملی به خواسته های سیاسی اش در کوتاه مدت برسد ولی اینکه دولت وحدت ملی میان اشرف غنی که نظام ریاستی دغدغه سیاسی اش را تشکیل می دهد و عبدالله که برای تغییر نظام از ریاستی به پارلمانی وارد گود شده است ، سازش به وجود آید ؛ فرسنگ ها راه فاصله است.


رضا مهسا

>>>   همه پلان ها برای یهود سازی افغانستان توسط اشرفغنی وخانمش ساخته شده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است