مردم افغانستان با قبول خطرات جانی، مالی و بریده شدن انگشتان دست خود در 2 دور انتخابات ریاست جمهوری این کشور اشتراک کردند تا شاهد یک دولت مقتدر و مردم سالار باشند که بتواند از منافع ملی در این کشور دفاع نماید.

مردم افغانستان با قبول خطرات جانی، مالی و بریده شدن انگشتان دست خود در 2 دور انتخابات ریاست جمهوری این کشور اشتراک کردند تا شاهد یک دولت مقتدر، مردم سالار و شایسته باشند که بتواند امنیت روانی، اقتصادی و فزیکی آنان را تأمین و از منافع ملی این کشور جنگ زده در برابر تهدیدات تروریزم، موادمخدر، فقر، بیکاری مبارزه قاطع و همه جانبه نماید اما به رغم تمام این انتظارات بیشتر از 5 ماه است که تمام دغدغه های اصلی مردم افغانستان را انتخابات تشکیل داده، پایان این روند نفسگیر و جنجالی و به نتیجه رسیدن انتخابات حتی به یکی از موضوعات بحث بر انگیز مجالس و محافل خصوصی و عمومی این مردم تبدیل شده است.

مردم افغانستان از هرچیزی دیگر به امنیت می اندیشند برای مردم افغانستان این مهم نیست که چه کسی برنده انتخابات ریاست جمهوری می شود بلکه این مهم است که چه کسی می تواند برای برون رفت این کشور از وضعیت موجود کمک کند.

بیشتر مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند و توقع دارند که سیاست مداران و نخبگان سیاسی این کشور بیشتر از هرچیزی دیگر به فکر مردم باشند که فقط یک دهه می شود که آرمش نسبی را آنهم در بعضی مناطق این کشور تجربه کرده اند نه در تمام جغرافیای این سرزمین.

همزیستی مسالمت آمیز مردم افغانستان در کنار همدیگر باوجود تنوع مذهبی در این کشور، برای کشورهای جهان یک الگوی خوبی محسوب می شود.
امروز از هر زمانی دیگر ایجاد و تقویت وحدت میان مردم افغانستان لازم پنداشته می شود تا این مردم بتوانند در کنار همدیگر به صورت مسالمت آمیز و برادر وار زندگی کنند.

مردم انتظار دارند که سیاست مداران و نخبگان افغانستان به طبل تفرقه نکوبند و در تقویت وحدت ملی میان مردم افغانستان از هیچ نوع سعی و تلاشی دریغ نورزیده و مردم این کشور را بیشتر از این از خود و سیاست مصلحت طلبی های شخصی خود نهراسانند.

گفته ها و ابراز نظرهای برخی از سیاست مداران افغانستان در این اواخر بخصوص پس از امضای توافقنامه تشکیل دولت وحدت ملی میان هر 2 نامزد ریاست جمهوری، شک و تردیدهایی را مبنی بر مصلحت طلبی شخصی آنان میان مردم افغانستان به بار آورده و در برخی موارد باعث نگرانی آنان نیز شده است.
چند روز قبل «عطا محمد نور» والی بلخ و یکی از حامیان «عبدالله عبدالله» نامزد دور دوم انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در گفتگو با روزنامه نگاران خارجی گفته بود درصورت که روند بر رسی آرا برای مشروعیت دادن به دولت که از تقلب بیرون می آید باشد آن را نخواهد پذیرفت.

وی هشدار داد، اگر روند باز رسی آرا یک جانبه صورت گیرد آنان حرکت های سبز و نارنجی را به راه خواهد انداخت.

به گفته وی حرکت سبز موجی از مردم خواهد بود که به خیابانها و جادهها می ریزند تا خواسته های خود را ابراز و اعتراض کنند اما حرکت دوم و نارنجی که بازهم توسط مردم صورت میگیرد بیشتر به منظور اشغال تاسیسات دولتی و جلوگیری از تامین قدرت و حاکمیت نامشروع که به باور وی از راه تقلب به میان میآید خواهد بود اما «اشرف غنی احمدزی» رقیب عبدالله در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری گفته است در صورت پیروزی به والیان مانند نور اجازه نخواهد داد تا از حیطه صلاحیت خود بیشتر عمل کنند.

تفاسیر متفاوت از دولت وحدت ملی
با این وجود چیزی که بیشتر مورد نگرانی مردم افغانستان شده است موجودیت ابهامات و تفاسیر متفاوت از تشکیل دولت وحدت ملی میان رهبران و اعضای هر 2 ستاد انتخاباتی می باشد.

پیشتر اشرف غنی احمدزی، گفته بود اگر او رییس جمهور شود صلاحیت کامل را در اختیار خواهد داشت و تاکید کرده بود که در یک دولت 2 مرکز تصمیمگیری امکان ندارد اما عبدالله رقیب احمدزی در این انتخابات یک روز پس از امضای این موافقتنامه به رسانه ها گفته بود که رییس جمهور بخشی ازصلاحیت های خود را میتواند به شورای اجرایی که در 2 سال آینده نخست وزیر خواهد شد بدهد.

به گفته عبدالله در توافقنامه موضوع تقسیم قدرت گنجانیده شده است و هر 2 نامزد ریاست جمهوری میخواهند که افراد آنها در پست های کلیدی وزارت خانه ها گمارده شوند اما احمدزی گفته بود اگر در نتیجه بازشماری آرا به عنوان رییس جمهور انتخاب شود قدرت را تقسیم نخواهد کرد و تاکید کرده بود که رییس شورای اجرایی به دستور رییس جمهور وظایف خود را انجام خواهد داد.

مردم افغانستان، گفته های برخی مقام های سیاسی این کشور را نوعی مصلحت طلبی های شخصی پنداشته و انتظار دارند سیاست مداران با در نظر داشت وضعیت اقتصادی، امنیتی و اجتماعی مردم هرچه زودتر این روند را پایان داده و مردم را از نگرانی بیشتر نجات دهند.


محمدی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است