لیدل هارت، اندره بوفر، هنری کسنجر، سوزان رایس، پری ماکوف، دیوید پتراووس، قاسم سلیمانی، پرویز مشرف، همه براین نکته اجماع دارند که استراتژی وسیله است تا هدف در طرح استراتیژی، فرض بر این است که تعیین اهداف سیاسی وظیفه اصلی سیاستمداران است و توجه طراحان استراتژیک تنها به این معطوف است که چگونه می توان به نحو موثری از منابع نظامی مشخص، برای تحصیل آن اهداف سیاسی استفاده کرد.

حال عمق استراتژیک آمریکا در منطقه و افغانستان براین سه مولفه شکل گرفته است، امنیت ملی، منافع ملی و موقعیت ژیوپلتیكی کشور. هدف، وسیله های که عمق راهبردی آمریکا را جهت تامین منافع در منطقه و افغانستان تعریف می کند. همانا تنش آفرینی و بحران آفرینی برای تثبیت قدرت تک قطبی آمریکا برجهان در ساختار تیوری خاورمیانه جدید است.

سناریوی خاورمیانه جدید، برای زیر کشیدن قدرت های یک دست و ایجاد دولت های ضعیف مرکزی برای تداوم هرج و مرج است، چنانچه در عراق روی استقلال کردستان، خودمختاری اقلیم سنی ها، در بغداد به شدت کار می شود . عمران خان وقادر طاهری دقیقا در راستای دور زدن قدرت ارتش و دولت ملکی پاکستان به جاده های اسلام آباد ریخته اند، در سوریه این استراتژی تکمیل شد.

چنانچه دولت مرکزی بشار اسد با ارتش آزاد سوریه و جبهه النصره آنقدر جنگید که داعش و کردهای سوریه با خیال راحت حاکمیت سوری را شکست داد و هرکدام بر قسمت از خاک سوریه ادعای حکومت کردند.

حال درافغانستان ـ عبدالله و اشرف غنی در سناریوی یک دولت مرکزی ضعیف زیر عنوان دولت وحدت ملی، جور آمد کردند اما سناریو های دولت موقت، دولت موازی، کودتای ارتش، دولت اضطراری، طالبان ،شمال و جنوب، دولت در قیمومیت ازبکستان، دولت اسماعیلی در منطقه پامیر و بدخشان، یکی پشت دیگری روی صحنه خواهد آمد تا امنیت ملی آمریکا و منافع ملی این کشور از آدرس ژیوپولیتکی چون افغانستان دچار صدمه نشود.

امنیت ملی آمریکا را پروژه فربه سازی جریان های رادیکال سلف گرا ضمانت می کند و منافع ملی آمریکا را پروژه اسلام هراسی در میان غربی ها و اسلام ستیزی در میان شرقی ها بیمه می کند آنهم از ژیوپولیتیک "تقاطع فرهنگ ها و تمدن ها" در قدم اول خاور میانه بعد افغانستان، از آمیزش این سه پروژه استراتیژی بزرگ امریکا که تسلط برمنطقه است در قالب دخالت های بشردوستانه به دست می آید.

اینگونه است که من همیشه آیه یاس می خوانم و دچار یک نوع نهیلیسم و پوچ انگاری سیاسی شده ام.


زضا مهسا

>>>   راهی که سوریه - عراق - پاکستان و یا احیانا دیگر کشورها دچار شده اند برای افغانستان یک خاطره تبدیل شده است. هر فیلمی که امریکا بخواهد بر سر کشورهای منطقه بیاورد قبلا توسط اینگلیس و شوروی سر افغانستان پیاده شده است . رویه ای که افغانستان پیش گرفته است به خیر مردم است چرا که افغانستان اختلافات خود را پنهان نمسازد و سعی در حل مسایل خود هرچند با جار و جنجال هستند. کشور ما تازه از جنگهایی که سوریه و عراق دچار ّآن شدند خارج شده است و همه بر یک صلح فراگیر اجماع ملی دارند. عبدلله و اشرفغنی هم اکنون هم متوانند دولت موازی - دولت موقت و یا کودتا به راه بیاندازند اما خواست این دو چیز دیگریست و تا پایان ابهامات جنجالهای این دو ادامه دارد. اما ناگفته نماند که اینگونه شبهات بیشتر توسط افرادی صورت میگیرد که خارج از اختیارات خود سخن میگویند که دیر یا زود خواهند فهمید که مردم دیگر جنگ نمیخوهند و کسی برنده بازی سیاست است که برای مردم صلح را تامین کند و بازنده کسی است که مانع صلح سرتاسری در کشور شود . این را امریکا هم به خوبی مداند وسعی دارد تا با صلح در افغانستان هم گام باشد . رهبران جهادی هم این را فهمیدند . گلبدین هم تازه فهمیده و طالبان هم این را خواهند فهمید.
مهاجر

>>>   برادران وخواهران هم وطن سلام!
آقای یا خانم زضا مهسا دست تان درد نکند اگر در باره ترکیه وایران هم می نگاشتن خیلی عالی بود
عبدالله از هواده

>>>   تمام استراتژیهای شبکه های مخابراتی وجاسوسی امریکاواسائیل وانگلستان ودیگراعضای ناتووهمسایگان رافقط اتحاد واتفاق وهوشیاری ماوتمسک به قانون نقش برآب ونابود می سازد.
نواندیشان بلخ.شیوا

>>>   یکی هدف است،یکی اهداف بزرگتر و یکی هم استراتیژی. طور مثال:تشکیل داعش یک هدف بود. هدف های بزرگتر، دوباره برگشت به عراق، حملات هوایی هم در عراق و هم در سوریه بنام مبارزه علیه داعش و سوریه را نیز زیر تسلط گرفتن. ایران را نیز طرفدار خود ساختن در مبارزه مشترک علیه داعش. پای اروپا را نیز در جنگ منطقه کشیدن و فروش سلاح توسط اروپا به کرد ها. کرد ها ازین بعد پول فروش نفت خود را باید سلاح بخرند. عربستان وقطر و دیگر کشور های عربی باید از امریکا سلاح هم برای دفاع خود و هم برای داعش بخرند و .....غیره و استراتیژی عمده عبارت از نفوذ سیاسی، نظامی،اقتصادی و کلتوری در منطقه است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است