دولت افغانستان همه ساله روز 28 اسد را به عنوان سالروز استقلال افغانستان جشن گرفته است. در سال های پیش این تجلیل با مراسم ویژه انجام می شد اما در سال های اخیر تجلیل از این روز به مراسم کوچکی با حضور رییس جمهور و مقام های ارگ تبدیل شده است. کرزی در سخنرانی خود به مناسبت روز استقلال، این افتخار را مدیون فداکاری فرد فرد ملت افغانستان و همبستگی و اتحاد و اتفاق مردم افغانستان دانست.

عبدالحمید مبارز تاریخ نگار در برنامه ای رسانه ای گفت: در مورد تاریخ استقلال کشور نظریات متفاوتی وجود دارد. روز استقلال کشور در رژیم ظاهر شاه در تاریخ 6 جوزا، تجلیل می شد. اگر معاهده ی راولپندی را در نظر بگیریم سالروز استقلال در ماه آگوست است. در اصل این معاهده، انگلیسی ها از استقلال افغانستان حرفی نزدند ولی یک نامه به والی احمد خان نوشتند و در آن استقلال داخلی و خارجی کشور را به رسمیت شناختند. دومین مذاکرات استقلال محمود طرزی به منصوری رفت و با رییس هیات انگلیسی مذاکره کرد و به نتیجه نرسید. آخرین مذاکره ای که انجام شد، کانفرانس کابل است. در اول جنوری هیات انگلیسی به رهبری دابز به کابل می رسد و نماینده ی افغانستان نیز محمود طرزی است که این گفتگو مدت 11 ماه طول می کشد. معلوم نیست چه روزی را باید برای سالروز استقلال کشور جشن گرفت.

وی تاریخ دقیق استقلال افغانستان را روزی دانست که اعلاحضرت امان الله خان شمشیر برهنه به کمر آویخته، به میدان مرادخانی برآمد و به مردم اعلام کرد که از این تاریخ، کشور من آزادی داخلی و خارجی دارد و مردم من مانند مردم جهان از حق آزادی می توانند استفاده کنند.

مبارز در تفاوت کشور پیش از استقلال، پس از استقلال و وضعیت فعلی گفت: پیش از استقلال احساسات آزادیخواهی مردم در اثر نشراتی که در سراج الاخبار صورت می گرفت به جوش آمده بود. شخص امان الله نیز در میان همین احساسات رشد یافت تا به حصول استقلال رسید. مردم افغانستان در اثر نشرات سراج التاریخ که گزارشی از جنگ های خارجی را به نشر رسانده بود به مسایل سیاسی حساس شده بودند.
در جریان جنگ جهانی اول برای اولین بار افغانستان داخل بازی بزرگ می شود چرا که هیات آلمان و ترکیه ی عثمانی به کابل می آیند تا افغانستان را شامل جنگ اول جهانی کنند. آمدن آلمان ها به کابل بیشتر هند بریتانوی را تکان می دهد. آلمان ها به این فکر بودند که اگر افغانستان را داخل جنگ بسازند قوت های بزرگ انگلیس و متحدین اش از اروپا برای حفاظت هند سوق داده می شود و بالاخره با شکست مواجه می شوند، در این صورت افغانستان می تواند به سرزمین های از دست رفته ی خود و یک بندر بحری برسد.

به باور این پژوهشگر تاریخ، بعد از استقلال، کار بزرگی که امان الله خان انجام داد تعیین سفیر سیار خود و فرستادن وی به مسکو، روم، برلین، پاریس، امریکا و لندن بود. چون آلمان ها به تازگی شکست خورده و زیر سلطه ی انگلیس بودند نمی خواستند تا روابط خود را با افغانستان محکم کنند اما قبول کردند که سفارت کابل در برلین باز شود. همچنین سفیر افغانستان معاهداتی را با ایتالیا، فرانسه، امضا کرد تا کمک های اقتصادی این کشورها به افغانستان فرستاده شود.

عبدالحمید مبارز تصریح کرد: من 13 سال اخیر را جدا ارزیابی می کنم. قبل از این سال ها در جریان جنگ سرد، افغانستان کشوری مستقل بود، خود در کانفرانس ها تصمیم می گرفت و داخل می شد. 13 سال اخیر یک استثنا در تاریخ کشور است چرا که قوای 43 کشور بر اساس تصویب شورای امنیت به افغانستان آمده است. بعد از جنگ های طولانی افغانستان به مرحله ای رسیده بود که خود نتوانست امور خود را تنظیم کند، آشتی ملی بوجود آورد و حکومت فراگیر را بسازد، بنابراین از جامعه بین المللی کمک خواست و این کمک برای ما مفید واقع شد. روابط کرزی با امریکا بیانگر این است که با وجود ضعف اقتصادی شدیدی که داریم ولی اراده ی سیاسی مستقل خود را داریم.

وی اظهار داشت: اولین باری که جشن استقلال به صورت همیشگی برگزار نشد در سال1350 بود. در آن سال خشکسالی گسترده ای در کشور حاکم بود. بعد از آن جشن استقلال به گرمی و بزرگی گذشته برگزار نشد زیرا نظام ها تغییر یافت و کودتاها صورت گرفت. در طول این 13 سال نیز به علت مسایل امنیتی، روز استقلال کشور به گرمی و شکوه گذشته برگزار نشد.

مبارز، جشن استقلال در گذشته را بسیار باشکوه و بزرگ خواند و گفت: در چنین روزی هفت روز جشن بزرگی در کابل برگزار می شد، بازاری بزرگ از صنایع دستی مردم ساخته می شد، مقامات سیاسی از کشورهای مختلف دعوت می شد، ورزشکاران و هنرمندان کشورها به کابل می آمدند، از اطراف شهر کابل واز مناطق دور دست مردم در این جشن اشتراک می کردند. بعد از آمدن خشکسالی به کشور، این جشن کمرنگ شد.

کد (26)

>>>   ( با وجود ضعف اقتصادی شدیدی که داریم ولی اراده ی سیاسی مستقل خود را داریم.) !!!
مرغ پخته در دیگ از این گپ خندید.بدون اقتصاد خود کفا استقلال سیاسی کدام معنایی ندارد.

>>>   هزاره ئیکه... خویش را در پوست پشتون جا زده همواره وابستگی از خود به انها نشان داده تا درین دوره فلاکت پیری نماد انزجار به ژورنالیست واقعی باشد و چنانچه شفیع عیار اشتباهات ادبی اش را رهنماشد زیرا به وضاحت تمام فرق میان حال ماضی ومستقبل را در گفتار غیر واقعی خود نکرد
مرزی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است