خلبانان سرمايه هاي انساني اين سرزمين هستند. در نبود نيروي هوايي نيروهاي امنيتي معني كارآمدي شان را از دست مي دهند. نيروهاي هوايي جان مايه نيروهاي زميني هستند.

يك خلبان با سرمايه گذاري هنگفت بالاتر از ٢ میليون دالر تربيت مي شود و همين گٓونه به مراقبت و تشويق نياز دارد تا "قدرت تمركز" پروازي داشته باشد. قدرت تمركز از سقوط چرخبال كه بالاتر از ١٨ میليون دالر ارزش دارد جلوگيري مي كند و در پلان گذاري عمليات ها خلبانان به تمركز بيشتر نياز دارند. خلباني كه در فكر خانه مچاله برود، غذاي كافي صرف نكند، ماه در ماه از زندگي قرضدار باشد و در نهايت مرگ و زندگي اش براي دولت ارزش نداشته باشد، چگونه مي تواند "قدرت تمركز" اش را حفظ كند؟

باري در آمريكا يكي از هم صنفي هايم كه از پاكستان بود از من در مورد عايد ماهوار و ساير امتياز هاي يك خلبان پرسيد. وقتي گفتم كمتر از ٥٠٠ دالر معاش پيلوتان افغانستانی است و امتياز ديگري هم ندارند، تعجب كرد و گفت: "در كشور شما بالاتر از چهل كشور حضور دارند و اين همه كمك هاي جامعه جهاني كجا مصرف مي شود؟"

تازه فهميدم كه يك خلبان پاكستاني علاوه بر هشتاد هزار كلدار معاش، كوپن اضافي براي خانواده اش و براي اجراي وظايف شبانه امتياز بالاتر از ٥٠٠٠ كلدار بر علاوه عايد ماهوار و امتياز اضافه كاري نيز در يافت مي كند. خودش و خانواده اش از بيمه صحي برخوردار و بيمه حياتي نيز براي شان درنظر گرفته شده است. هر خلبان يك اپارتمان از سوي دولت براي سرپناه دريافت كرده و در هر سال از دوماه رخصتي با معاش برخوردار است.

خلبانان افغانستانی اما نه تنها كه بيمه حياتي ندارند، پرداخت كرايه خانه بر آنها گراني مي كند و از بيمه صحي خبري نيست. معاش يك ماه را كه دريافت مي كنند تا رسيدن معاش بعدي قرضدار هم مي شوند. رخصتي كه باشد سرجايش شب و روز در دشت و صحرا و كوه و دريا با تروريستان مي جنگند.

مصرف كالري روزانه يك خلبان به مراتب بالاتر از افراد عادي است. براي مثال، بوتل پلاستيكي آب را نيمه بنوشيم و در كابين هليكوپتر بگذاريم و از كابل تا بدخشان با هليكوپتر سفر كنيم، بوتل از اثر كمبود اکسیژن حالت اولي اش را از دست مي دهد و فشرده مي شود. فشار كار و تمركز حين پرواز و در عين حال كمبود اکسیژن حالي به حال خلبان نمي گذارد. در ارتفاعات بلند گوش ها قفل مي شود و فشار عجيبي كه از مرگ كمتر نيست را اعصاب تجربه مي كند.

اين در حالي است كه دولت افغانستان ٨٥ افغاني براي مصرف غذاي شبانه روز يك خلبان درنظر گرفته است. با ٨٥ افغاني چطوري يك خلبان مي تواند انرژي مصرفي روزانه اش را به دست آورد؟

نتيجه:

خلبان افغانستاني يعني چوب مصرفي سياست گذاري هاي ناكام سياست مداران.

خلبان افغانستاني با دريافت ٢٠٠٠٠ افغاني عايد ماهوار بدبخت تَر از گارسون هتل هاي مجلل كابل.

خلبان افغانستاني با دريافت ٨٥ افغاني مصرف غذايي روزانه برابر با يك نَفَر سرباز.

خلبان افغانستاني از اثر نداشتن سرپناه بدبخت تَر از تمام كرايه نشينان كشور اش.

خلبان افغانستاني در نبود بيمه صحي كم ارزش تَر از كارمند شهرداری كه بيمه صحي دارد.

خلبان افغانستاني در نداشتن بيمه حياتي، يعني مرگ و زندگي اش براي دولت و مردم افغانستان هيچ گٓونه ارزشي ندارد.

رحمان رحمانی

>>>   چـــــون یک تــعـــداد شــان طیاره هارا به پاکستان بردند اما یک خلبان پاکسانی طیاره اش را به افغانستان نیاورد

>>>   متأسفانه این مرض 99درصدی مردم افغانستان است. یک درصد هم به شرایط خوبی نیست. پس همه ما باید مثل مردم ژاپن تلاش کنیم تا کشور و عزت خود را بازسازی کنیم .

>>>   در کشور ما هیچ ارزشی ارزش نیست، تنها چیزی که ارزش دارد خیانت، اختلاس، و خودپرستی است. این کشور هرگز سر و سامان نخواهد گرفت مگر اینکه قدرت به دست یک انسان مقتدر و مردم دوست بیافتد و هیچ کسی را لحاظ نکند و تنها به مصلحت مردم بیاندیشد. و هر که بر خلاف مصالح مردم و کشور قدم بردارد پاهایش را قلع و قمع کند. دولتهای فعلی دولت نیست بلکه شرکت سهامی است که زورمندان و قدرت مندان سیاسی، مالی و مافیایی در آن سهمدار هستند و هرکدام تلاش دارند که به منافع بیشتری برسند.
زابلی

>>>   سلام . خب حرف های تان درست است ولی اینها که از جیب خودشان جلبان نشده است با هزینه این مملکت خلبان شده است 30000 هزار افغانی کم هست ولی بدک هم نیست خب وضعیت مملکت شان را هم کمی درک کند
طاهر از ایران

>>>   در کشوری مثل افغانستان که همه دست اندر کاران دوزد ورشوه خور است دگه کی بفکر خلبان بی چاره است این وضع ریس جمهوری ماست که بعد از یکسال تقریبا مشخص می شود ایا این مایه سر شکستگی ملت افغانستان نیست؟ شما خلبانان کشور هم با همان غذای ساده بسازید
برات-

>>>   یعنی مقصد ات این است که اگر فردا کدام طیاره را گرفته به پاکستان گریختی، ترا مجازات نکنیم؟ این دیگر امکان ندارد. زیرا هرکسی که طیاره های افغانستان را دزدیده اند، از سلطان زوی گرفته تا دیگران، همه مجازات شدند و سالهاست که در زندان پلچرخی بندی اند.

>>>   گناه خودت است پیلوت نمیشدی کار مه را میگرفتی که راحت زندگی میکردی! آدم باسواد هم هستی و باز هم فریب دورغ پاکستانی دالخور ره میخوری!
قدوس کل باقلی فروش در مندوی

>>>   در کشوری که... رییس جمهوراست از این بهتر هم توقع نمشود اگر به جای طیاره شتر را رهبری میکردید معاشی دو چندان حتمن برایتان در نظر گرفته میشد / پیلوتان سرمایه ها و جز دارایی ها دفاعی یک کشور هست من نمیفاموم که چرا اینقدر چفا در حق این عزیزان میکنند
مهاجراز وطن

>>>   من میدانم که زندگی پیلوتان چقدر ارزش دارد امیدوارم دولت ما آنرا درنظر گیرد اما بدون در نظرداشت تمام صنوف مدافعه هوایی واحیای آن نه تنها زندگی پیلوتان وقوای هوایی بلکه منافع ملی واستقلال ملی همیشه تحت سوال خواهدبود مطابق به مواد استراتیژی ملی نظامی در خصوص پالیسی معاش اردوی ملی و از سیزده سال به اینطرف که نرخ مواد اولیه چندین برابر شده تجدیدنظر نشده امیدواریم دولت تمام منسوبین قوای مسلح وکسانیکه با الذات در جبهات جنگ قرار دارند از جمله پیلوتان جان بکف فراموش دولت نشوند

>>>   وضعیت خلبان خوب ترازنیروهای زمینی هست وای برجان نیروهای زمینی.
عصمتیان

>>>   چرا بودجه دولت چور نشود و فساد نشود که به خلبانان مظلوم داده شود. چرا جنرالهای بخش تدارکات و مقامات بلند وزارت دفاع میلیونیر شده ده ها خانه نخرد که به خلبانان داده شود؟

>>>   زنده گی هر انسان ارزش دارد نه تنها از پیلوتان اینها میبینیم که نان خوب میخورند مردمیکه از بی نانی میمیرند چی بگویند وظیفه اصلی پیلوتان افغان فعلا تنها ترانسپورتی وبردن هیت ها است اینقدر که نازداته بودید نمی آمدید به خدمت به وطن میرفتید شغل آزاد.

>>>   سر زمینی که استوره های خویش را فراموش کند به اسطو ره های کشور های دیگر دل خوش میکند فرزندان چنین دودمانی بی پناه وآسیب پذیر .واقعاً ظلم است .درپیاده نظام اردو ی ملی اگر به یک زور مند وابسته نباشی بسیاری وقت دیده شده که حتی اکرامیه آن که مصرف تکفین شهید اردوی ملی است اجرانمی گردد . میگوید درخصومت شخصی کشته شده است.

>>>   پول های این کشور را دولت به جیب مشاوران بی حساب وکتاب که سمارق وار به دور عین وغین ومعاونین شان می چرخند وهیچ کاری هم ندارند می ریزند ولی خلبانان بیچاره با بیست هزارافغانی وکرایه خانه با مرگ دست وپنجه نرم می کنند این است نتیجه حکومت دست نشانده غربی غفلت ملی.
تبنگ والای ده افغانان

>>>   خلبان عزیز ما یک ضرب المثل داریم که میگوید :قناعت سعادت است . تو که با 500 دالر حقوق در ماه قناعت نمیکنی ، وای بر حال ان مامور بیچاره که ماهانه کمتر از ده هزار افغانی معاش دارد .

>>>   با.تمامی.احترام کی به هوابازان دارم توصیه میکنم بحرف های دشمنان کشور

>>>   این تصاویر خیلی ناراحت کننده بود ، پیشنهاد می کنم برای نجات از تمام بدبختی ها ، اول خارجی ها را از افغانستان بیرون کنید ، دوم اینکه مردم برگردند به دورانی که افغانستان و ایران یکی بود ، مگر وقتی دو آلمان شرقی و غربی یکی شد دنیا ه به آخر رسید ، همی الآن کره شمالی و جنوبی بسیار تمایل دارند که یکی شوند و... نمی گذارند ، تاریخ را ورق بزنید و ببینید کدام راه شما را به سعادت میرساند ،غربی ها جز وابستگی چیز دیگری برای مردم شریف افغانستان به ارمغان نمی آورند تلاش کنید حد اقل به آن استقلالی برسید که حق تان است ، «پیروز و سر بلند باشید»

>>>   چــــــرا یک پاکستانی ... طیاره اش ر ا به افغانستان نه آورد ؟؟؟

>>>   نظر دهنده ی آخر چقدر ساده ای تو هیچ وقت ایرانیها حاضر به ادغام بافغانستان نمیشود وگر نه ما مشکلی نداریم

>>>   این که میگوید یک خلبان در 24 ساعت 85 افغانی مصرف غذا یش هست یک دروغ مهز هست بیست هزار افغانی معاش یک سرباز معمولی است چطور می شود معاش یک خلبان بیست هزار افغانی باشد سربازان. وخلبانان افغانستان شرایط خرد و خوراکش بهتر از کشورهای همسایه است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است