اول- سفر رییس جمهور غنی به ایران کم‌‍ از‌ کم به امضای دو موافقتنامه همکاری منتج شد. در سیزده سال گذشته، ایران روابط نزدیک با حکومت آقای کرزی در کابل داشت. حتی گرمی این روابط را می توانستیم با انتقال خریطه‌های پول در دفتر ریاست جمهوری افغانستان متوجه شویم اما این گرمی با روی کار آمدن اشرف غنی در قدرت، به سردی گرایید.

دوم - غنی با چند سفر متواتر به عربستان سعودی و یک سفر به چین و پاکستان، دگردیسی عظیمی را در سیاست منطقه ای افغانستان بوجود آورد. این سفرها به قیمتِ از دست‌دادنِ روابط نزدیک با ایران و هند، تحت عنوان آوردن صلح در افغانستان - انجام ‌شد اما تا کنون هیچ نتیجه از آن سفرها دیده نمی شود بلکه گراف نا امنی و بی‌ثباتی در کشور هر روز افزایش چشم‌گیر پیدا می‌کند.

زنگ خطر داعش به صدا در آمده است. حمله انتحاری شنبه در جلال آباد، اولین و مرگبارترین حمله داعش در افغانستان است. ما شنبه خونینی را در جلال آباد وغرنی تجربه کردیم. چهار تن از بازرگانان ولسوالی مالستان ولایت غزنی در دایه که توسط طالبان گروگان گرفته شده بودند؛ سر بریده شدند. هفته قبل، بیشتر از 40 سرباز اردوی ملی را در بدخشان از دست دادیم. 5 تن از کارمندان موسسه حمایت از اطفال در ارزگان توسط طالبان به قتل رسیدند. همچنان جنگ در ولایت هلمند ادامه دارد. گروهی از حمله کنندگان یک پاسگاه امنیتی را در ولایت هلمند یورش برده اند و از تلفات ناشی از آن هنوز گزارشی در دست نیست.

سوم - اما نقش ایران در تحولات جاری در افغانستان خیلی پر رنگ است. ایران با مشترکات جغرافیایی که با افغانستان دارد؛ در قبال حوادث جاری در افغانستان نمی تواند بی تفاوت باشد. چنانکه در سالیان قبل، ایران بصورت عینی در چگونگی تحولات سیاسی افغانستان سهم داشته است. حال، داعش تهدید مشترک برای ما و ایرانی‌هاست. مواد مخدر، همچنان امنیت افغانستان، ایران و منطقه را به تهدید مواجه کرده است. این دو مورد، نقطه ثقل همکاری میان افغانستان و ایران می تواند باشد. البته موافقتنامه‌ای که میان روحانی و غنی امروز امضا گردید، بر همین دو مبناست است اما فضای بی اعتمادی و سردی روابط میان دولت‌های افغانستان – ایران، ممکن شکاکیاتی را در اجرایی شدنِ این تعهدات بوجود آورد. این شکاکیت بخاطر نزدیکی و اعلام حمایت دولت افغانستان از عربستان در جنگ یمن، طبیعی نیست؛ بلکه این نتایجی از سیاست‌هایی است که جناب اشرف غنی در بازی‌های منطقه‌ای در پیش گرفته است.

عباس فراسو

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است