دیدگاه نسبتا فعال روسیه در این اواخر به افغانستان، زنگ خطری برای آمریکا تلقی می‌ شود.

با قوت‌ گرفتن پایگاه‌ های نظامی روسیه در خاورمیانه، قفقاز و آسیای مرکزی، جغرافیای افغانستان بار دیگر اهمیت‌ اش را در بازی‌ های کلان میان غرب و شرق بیشتر می‌ سازد. روسیه در نشست پیش‌ رو یک پیام ارایه می‌ کند: «افغانستان، ساحه بحث برانگیز است و پایگاه‌ های آمریکایی و ناتو در مرزهای آسیای میانه، قابل تحمل نیست».

به همین پیوست، سفر پوتین به تاجیکستان پیام جدی را به منطقه ارایه کرد. روس‌ ها در صورت حس خطر، با استفاده از فضای تاجکستان به افغانستان مداخله خواهند کرد. این پیام در حالی ارایه می‌ شود که آمریکایی‌ ها بر فضای افغانستان روزانه ده‌ ها پرواز نظامی انجام می‌ دهند که از قرارداد امنیتی و استراتژیک آمریکا و افغانستان نشات می‌ گیرد.

اما روس‌ ها به عنوان ابرقدرت نظامی منطقه و عضو دایمی شورای امنیت به‌ خود حق می‌ دهند که به‌ نام امنیت منطقه‌ ای، این فضای بی‌ سر و سامان را که آمریکایی‌ ها به‌ بار آورده‌ اند متعادل‌ تر سازند. آمریکایی‌ ها که به‌ سان روس‌ ها سربازان و منابع فروانی را در افغانستان از دست داده‌ اند، نمی‌ خواهند هژمونی خود را در اینجا از دست دهند.

در واقع آمریکایی‌ ها و روس‌ ها به سرنوشت مشابهی مواجه شده اند. هر دو به‌ این میدان پیچیده سیاسی وابسته هستند. با افغانستان بودن و بدون افغانستان بودن، نقش هر دو ابرقدرت‌ ها را در منطقه تعیین می‌ کند. آمریکایی‌ ها گفته اند که شرکت‌ شان در این نشست در سایه ابهام «اهداف» کنفرانس ماسکو قرار گرفته است. این در حالیست که آمریکایی‌ ها به‌ خوبی هدف و رمز این نشست را نسبت به افغانستانی ها می‌ دانند.

در این میان دولت افغانستان نمی‌ داند به چه وضعیتی مواجه است. دولت افغانستان به این فکر می‌کند که در این نشست نماینده آقای غنی شرکت کند یا عبدالله، وزیر شرکت کند یا معین، شورای امنیت برود یا یکی از از مشاورانی‌ که کمتر به خارج سفر کرده‌ است. در این میان، سخنگوی رییس جمهور حرف جالبی گفته‌ است: «ما به هیچ‌ کسی حق نمی‌ دهیم که در امور امنیت کشور ما مداخله کند». این است واقعیت سیاست خارجی افغانستان.

ملک ستیز

>>>   روسیه امروز ، شوروی دیروز نیست. روسیه امروز و امریکا بر سر تقسیم غنایم جهان با هم اختلاف دارند!!!

>>>   کدام حکومت وکدام کشور وکدام{ ما}؟!!!
روس وامریکه همه مقصد خود میخواهند
نیست کس درغم کس نفع بخود میخواهد
مثل این که اقای ملک ستیز تازه از کدام کره ای جدید به کشورش پایان شده اند ونمیدانند درینجا بیشتر از یک ونیم دهه ودر ویرانستان ما چه گذشته است ایکاش همانطوریکه اقای ملک فرموده اند ما دولت میداشتیم وکشور ازادوبرای ملت ووطن خود تعیین مسیر مینومدیم حال که هیچ چیز نداریم واسیر ودربند ومحکوم ۵۲ کشور طماع وخونریز وخونخوارگردیده ایمو ازان سوی دیگر روسها به نعش بیجان وبی روح ما چشم دوخته اند وشاید از ترس حدود رسم نموده ای خودش پا جلو گذاشته ودر تجاوز بین المللی اشتراک می ورزنددردی به ملیونهادرد والم ما افزوده وچیزی از رنج های این سامان را نمی کاهدهمه روی کالبد بی حرکت ما در معامله اند ویا هردو با تبانی هم میخواهند درینجا تا میتوانند بکشند وبسوزندوتباهی بار اورند واین محوطه را از نقشه ای جهان حذف نمایند ظاهرا این بازی روان است ولی معلوم نیست که خداوند منان چه اراده نموده وحضرت ولی عصر اروحنا فداه کی به سروقت پیروان ورهروان خود میرسدویا تا اندم مزاری دیگری واحمدشاه های دیگری را مادر گیتی می زاید واز حریم وناموسش دفاع مینماید وما را از معامله گری های چون کرزی وعین وغین وگلب الدینها نجات میدهند وان روز دور نخواهد بود که ماشاهد استقلال واقعی واراده ای ملی گردیم انشاا الله
سیه روز

>>>   دیدګاه جدید روسیه اغاز تجزیه وشروع سوتغذی انست ودر نتیجه تجزیه خواهد شد!!!!!
اما زنان امریکا(مجاهدین،طالبوداعش ومفسدین حاکم ما)ارتجاع را در روسیه کشت خواهد کرد

>>>   زوال ابرقدرت یکه تاز (بخش یکم)
*****************************
پس از فروپاشی اتحاد شوروی سوسیالیستی در سال 1991 ایالات متحدۀ امریکا به حیث ابرقدرت یکه تاز عرض اندام کرد.

هیچ قدرتی در جهان وجود نداشت که با سیاستهای این ابرقدرت یکه تاز مخالفت کند. توقع میرفت که جهان یک قطبی به میان آید. از آن زمان تا کنون 26 سال سپری شده است. طی این سالها روند زوال این ابرقدرت یکه تاز آغاز گردیده که به زودی منجر به زوال کامل و قطعی آن خواهد شد.

در جریان 17 سال، یعنی از فروپاشی اتحاد شوروی در سال 1991 تا سالهای 2008 امریکا هر چه میخواست، در عمل پیاده می کرد.
یوگوسلاویا را تجزیه کردند. کشورهای ناتو به سرکرده گی امریکا سربیا (یکی از جمهوری هایی که پس از تجزیۀ یوگوسلاویا به وجود آمده بود و هنوز فرمانبردار غرب نشده بود) را بمباران کردند.

روسیه مخالف این کار بود اما غیر از قیل و قال کردن بی معنی، توانایی آن را نداشت که مانع این تجاوز شود.

ناگفته نماند که امریکا و ناتو در جریان تجزیۀ یوگوسلاویا از فعالیتهای تروریستهای اسلامیست به ویژه القاعده به طور گسترده استفاده کردند.
در همین 17 سال امریکا زیاد تلاش کرد که روسیه را نیز تجزیه کند.

امریکا با استفاده از تروریستهای اسلامیست چچن، جنگها، و عملیات تروریستی مانند بم گذاری ها، گروگانگیری ها وغیره، روسیه را بی ثبات ساخت و قریب بود که جمهوری های قفقاز از بدنۀ روسیه جدا شوند.

مگر درماه اگست سال 1999 زمام امور روسیه به دست پوتین گذاشته شد. پوتین در آغاز صدراعظم بود و سپس رئیس جمهور شد. پوتین توانست آشوبهای چچن را خاموش سازد و تمامیت ارضی روسیه را حفظ کند.

با روی کار آمدن پوتین، نوعی امیدواری در روسیه و در سراسر جهان به میان آمد.

ولادیمیر پوتین
************

گفته میشد که در عرصۀ جهانی یک رهبر روی کار آمده که شهامت نی گفتن به عمو سام (امریکا) را دارد.
البته که توانمندیهای نظامی و به ویژه سلاح های اتمی روسیه نیز مد نظر باشنده گان روسیه و همه جهانیان بود.

به تاریخ 20 جنوری سال 2001 جورج دبلیو بوش در نتیجۀ انتخاباتی که در آن تقلب صریح صورت گرفت، رئیس جمهور امریکا شد. در آن زمان عواید دولتی امریکا مساوی به مصارف دولتی بود. یعنی کسر بودجوی وجود نداشت. اما همزمان وضع اقتصادی امریکا در یک حالت رکود قرار داشت به این معنی که رشد اقتصادی نیز وجود نداشت.

به هر حال، مردم امریکا به این نظر بودند که امریکا بزرگترین قدرت جهانی و یگانه ابرقدرت در جهان است. هیچ نیرویی امنیت امریکا و منافع امریکا را تهدید نمی کند زیرا امریکا مزید بر کشتی های جنگی هواپیما بردار و مزید بر زیر دریایی های مجهز به راکتها با سرگلوله های اتمی، در سراسر جهان چندین صد پایگاه نظامی نیز دارد. غافل از اینکه محافل حاکمۀ امریکا مصروف کشیدن پلانها یا نقشه های امپراتور منشانه و تجاوز گرانه بودند.
در 11 سپتمبر سال 2001 یک واقعۀ عجیب رخ داد.

ــــــــــــــــــــــــــ
پایان بخش یکم

دوستان گرامی میدانم که برای برخی از دوستان، خواندن متن های طولانی خسته کن است. به همین دلیل این نوشته در چندین بخش نشر میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است