سقوط نظام برحال سیاسی راه حل منطقی نیست. اگر نظام سقوط کند، افغانستان نیز سقوط خواهد کرد. در این میان تنها کسانی قربانی خواهند داد که مانند من نان برای خوردن ندارند و نمی توانند حتی از یک روستا به روستای دیگر کوچ کنند.

افراد و جریان هایی که شعار سقوط حکومت وحدت ملی را سر می دهند، خود پاسپورت و شناسنامه های امریکایی، پاکستانی، هندی، انگلیسی، هالندی، کانادایی و عربستانی دارند و خانواده های شان نیز ساکن افغانستان نیستند. قطعا مشکلات موجود در حکومت را می دانیم و آفتابی است که قومگرایی و سمت گرایی و اختلافات سیاسی میان دو رهبر سبب شده است که افغانستان نسبت به سه سال پیش در وضعیت بد امنیتی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و... قرار گیرد اما راه معقول آن است که همه با هم حکومت را اصلاح کنیم و حمایت نماییم.

به دلیل آن که بسیاری از ما افغانستانی ها خیلی احساساتی هستیم و تصمیم ها و فیصله های خود را بر مبنای علم، خرد، منطق و عقل طرح ریزی نمی کنیم و بر احساسات اولویت می دهیم این نوشته کوتاه خوشایند ذوق بسیاری ها نباشد اما حقیقت همین است که سقوط نظام درد را درمان نمی کند و سبب وفات بیمار می گردد.

من طرفدار بر کرسی ماندان داکتر غنی و داکتر عبدالله نیستم، قطعا هر بلایی که بر سر افغانستان آورده شود، این دو شخص به امریکا و هند خواهند رفت اما من نگران جان خود، مریم دوساله، خانواده و میلیون ها هموطن دیگرم هستم که 20 افغانی کرایه تاکسی از ده افغانان تا دهمزنگ را هم ندارند.

قاریزاده

>>>   اگر این حکومت اصلاح پذیر باشد گپتان صحیح است ولی می بینیم که این حکومت فاشیستی فقط و فقط بر طبل خود می کوبد و هیچ ارزشی برای جان مردم قائل نیست. تنها دغدغه مغز متعفن فقط قومگرایی و طالب پرستی است.

>>>   به قلم تان برکت موضوع خوب را مطرح کردید.فاطمه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است