آمریکا با حربه بی‌ثبات کردن اوضاع افغانستان درصدد است حضور نظامی خود در این کشور را افزایش دهد.
روزنامه «پراودا» چاپ مسکو در مطلب اخیر خود به بررسی سیاست‌های آمریکا در افغانستان پرداخت.
در این مطلب آمده است: مدت‌ها است که «واشنگتن» در برابر کشورهایی که سیاست مستقلی را دنبال می‌کنند به اشاعه دروغ می‌پردازد.

اعلام ایران به عنوان حامی تروریسم، استفاده رهبر سوریه از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم و قتل شهروندان کره شمالی با استفاده از خمپاره و پرت کردن اجساد آنان مقابل سگ‌ها از دروغ‌هایی عجیب آمریکا است.
در خصوص افغانستان می‌توان گفت که از اعلام آغاز عملیات بهاری طالبان از سوی واشنگتن برای افزایش حضور نظامی آمریکا در خاک این کشور استفاده می‌شود.

جنبه افغانستانی سیاست واشنگتن
در عین حال افغانستان شاهد آغاز فصل جدید درگیری‌های نظامی می‌باشد که در ۲۸ آوریل سال جاری از سوی طالبان همچون «عملیات منصوری» به نام «اختر منصور» رهبر این گروه که در سال گذشته کشته شد، نام گرفت.

حملات جدید این گروه با تفاوت از حمله‌های قبلی در شرایط مطلوب‌تری صورت می‌گیرد زیرا در حال حاضر دولت «کابل» کمتر از ۶۰ درصد از قلمرو کشور را تحت کنترل دارد در حالی که سال قبل تقریبا ۳ چهارم از خاک افغانستان را در اختیار داشت.

با وجود برتری قاطع نیروهای دولتی، ۳۲۰ هزار نظامی و پلیس در مقابل ۶۰ هزار طالب، شهرستان‌های جدید این کشور یکی پس سر توسط طالبان اشغال و دولت به سختی مراکز استان‌ها را زیر کنترل خود نگه می‌دارد.

اصلاحات نظامی طالبان از جمله ایجاد فرماندهی منطقه‌ای متمرکز به جای گروه‌های پراکنده و خودمختار نقش پررنگی در پیشرفت جغرافیایی این گروه داشته است.

علاوه بر این طالبان نه تنها با عملیات‌های نظامی بلکه با تشکیل دولت خود از طریق گسترش مکانیسم‌های کنترل اجتماعی و حقوقی در مناطق اشغال شده و جلوگیری از تلفات جانی در میان افراد محلی نفوذ خود را بیشتر می‌کند.

البته حملات جنگجویان طالب یک هفته قبل از اعلام عملیات بهاری، یعنی در ۲۱ آوریل، صورت گرفت.

در نتیجه این حمله تروریستی که توسط ۹ شبه نظامی طالب انجام شد حدود ۲۷۰ نظامی ارتش افغانستان کشته شدند.

یکی دیگر از مشکلات دولت کابل روحیه نیروهای انتظامی این کشور است، مردم نمی‌خواهند همراه با رهبران فاسدی که با ساز اشغالگران می‌رقصند، مبارزه کنند.

البته رهبرانی که بر اساس اصول وفاداری نه صداقت در سمت‌های مختلف مشغول به کار هستند، مشتاق تغییرات در این خصوص نیستند.

جای تعجب نیست که در پایگاهی که به تازگی مورد حمله شبه نظامیان طالب قرار گرفت نیمی از سلاح‌ها و مهمات جنگی دزدیده شدند.

این امکان نیز وجود دارد که این سلاح‌ها به شبه نظامیان فروخته شدند.

در ۱۵ سال حضور نظامی نیروهای خارجی در افغانستان اقتصاد این کشور شاهد هیچ نوع توسعه‌ای نبود اما کشت خشخاش تا ۲۰۰ هزار هکتار افزایش یافت و به این ترتیب رکورد جدیدی در این زمینه ثبت شد.

از نظر سواد افغانستان در میان کشورهای اوراسیا در جایگاه آخر قرار گرفته و بنابر اظهارات «سرور دانش» معاون رییس جمهور افغانستان ۶۴ درصد جمعیت این کشور بی‌سواد و ۳.۷ میلیون کودک در سن مدرسه از دسترسی به آموزش محروم هستند.

در این شرایط دولت این کشور همواره گرفتار رسوایی و تقسیم‌بندی وظایف میان افراد با نفوذ مختلف است.

چنین وضعیتی به نفع آمریکا است و این کشور به بهانه ناتوانی مقامات افغانستان برای مقابله با تهدیدات امنیتی نیروهای ایتلاف در خاک افغانستان را افزایش خواهد داد.

انتظار می‌رود که در نشست ناتو در ۲۵ می در «بروکسل» افزایش نیروهای خارجی از ۱۳ هزار تا ۱۸ هزار نفر اعلام شود.

در ماه آوریل «جیمس متیس» وزیر دفاع آمریکا و «هربرد مک مستر» مشاور «دونالد ترامپ» در امور امنیت ملی از افغانستان بازدید و در خصوص ادامه جنگ با تروریسم گفت‌وگو کردند.

روشن است که تمام تلاش‌های غرب در این خصوص تنها بهانه‌ای برای حفظ نیروهای خود در خاک افغانستان است.

به این دلیل واشنگتن با تمام راه‌ها از حل و فصل درگیری‌های داخلی افغانستان جلوگیری می‌کند.

به این ترتیب، آمریکا نه تنها هیأت خود را برای شرکت در کنفرانس افغانستان که در ۱۴ آوریل در مسکو برگزار شد اعزام نکرد بلکه کابل را نیز مجبور کرد تا از شرکت مقامات بلند پایه این کشور در این کنفرانس جلوگیری کند.

یک روز قبل از این کنفرانس آمریکا در استان «ننگرهار» افغانستان بمب ۱۱ تنی را پرتاب کرد که بنابر گزارش پنتاگون در نتیجه آن ۹۰ شبه نظامی داعش کشته شدند.

در واقع آمریکا با این اقدام می‌خواست نشان دهد که چه کسی در افغانستان صاحب قدرت است.

اتهامات پی در پی روسیه و ایران در حمایت از طالبان نیز با این منطق انجام می‌شود.

«جان دیکولسون» فرمانده نیروهای آمریکایی به طور آشکار در خصوص تحویل سلاح‌های روسیه به شبه نظامیان طالبان سخن می‌گوید و «جیمس متیس» ضمن سفر به کابل اظهار داشت: سیاست مسکو در افغانستان آمریکا را به رویارویی با این کشور می‌کشاند.

واشنگتن همچنین از سیاست‌های چین در خصوص گسترش روابط اقتصادی با افغانستان راضی نیست.

از این جاست که اظهارات «اکلیل حکیمی» وزیر دارایی افغانستان در خصوص علاقه مندی کابل جهت پیوستن به استراتژی «یک کمربند یک جاده» با فعال شدن شبه نظامیان داعش در نواحی معادن مس «عینک» که توسط چینی‌ها کار می‌شود، صورت گرفت.

آمریکا در افغانستان از سیاست از یک سو نابود کردن و از سوی دیگر حمایت کردن از افراط‌گرایان استفاده می‌کند.

در آینده نزدیک وضعیت امنیتی در افغانستان باز هم شدت می‌گیرد چرا که ارزش این سرزمین رنج کشیده در بازی‌های ژیوپلیتیک بسیار بالا است.

کد (6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است