عبدالله در کاخ سپیدار لمیده است، صالح ریگستانی از زیر ایرکندیشن فلسفه شکل گیری بهار عربی را نشر می‌ کند، عطا محمد نور مصروف برنامه‌ های افطاری است، امرالله صالح نوشته‌ های فلسفی و مصلحت‌ گرایانه نشر می‌ کند، احمد ضیا مسعود به تعطیلی رفته است.

علم ایزدیار در برابر رییس عمومی امنیت ملی استدلال نمی تواند، احمد مسعود از خانه سردش بیرون نمی‌ آید و از صفحه فیسبوک عاقبت برخورد پولیس بد می خواند، فوزیه کوفی برخورد پولیس با معترضان را در لای کتاب‌ های حقوق جستجو می کند، اسماعیل خان هم هر از چند گاهی از صدها کیلومتر فاصله برای حکومت هشدار می‌ دهد، وزیر داخله مصروف مراسم فاتحه و ختم مادرش است، همه خاموش‌ اند.

اشرف غنی، فعالان مدنی، شورای علمای مزدبگیر و فتوا صادرکن و شماری از نمایندگان معامله‌ گر مجلس نمایندگان را در برنامه افطاری ارگ دعوت می کند و این جمع برای رییس جمهوری اطمینان می دهد که معترضان چند لنده‌ غر بیش نیستند و باید با آنان قاطعانه برخورد کرد.

سرانجام پولیس شب‌ هنگام بر خیمه‌ تحصن یورش می برد، در نخستین گام‌ ها چند تن را دستگیر نموده با خود می برند و برخورد خشونت‌ بار پولیس از همین‌ جا شروع می شود. یکی از معترضان شهید و پنج تن دیگر زخمی می شوند اما سران سیاسی هنوز خواب‌اند و دیگر هیچ!

ذبیح الله

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است