به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)،اوج گیری حمله های مذهبی که طی ماه های گذشته کشور را سیاه پوش کرد و مساجد را ناامن ترین امکان، روی دیگری از جنگ را نشان داد که با هدف براندازی اختلاف مذهبی و جنگ میان شیه و سنی در جریان است.

اگرچه افغانستان با وجود چهاردهه جنگ و خشونت های تکان دهنده هیچ گاه به سوی نبرد مذهبی نرفت اما با اوج گیری حمله و انتحاری که به تکرار پیروان شیعه را هدف قرار داده موجب هراس مردم و نگرانی رهبران دینی از جنگی ویران کننده تر شده است.

طالبان که طی سال های گذشته با تغییر در رویکرد خواهان نشان دادن چهره ای تلطیف تر و به عبارتی مشروع از خود در میان مردم است هم عهده دار جنگ و ناامنی در مناطق مختلف می باشد و هم در حمله های مذهبی توسط داعش با خیالی آسوده چنین حرکت هایی را محکوم می کند درحالیکه تاریخ نه چندان دور حاکی از نسل کشی این گروه تروریستی است و کشتارهای مذهبی.

حمله به مسجد صاحب الزمان که ساعت ها به طول انجامید و تروریستان با فجیع ترین جنایت ها با کشتار نمازگزاران و سربریدن کودکان و زنان روی دیگری از عمق خشونت و نفرت را نشان دادند از سوی داعشی می باشد از دل طالبان.

همبستگی شیعه و سنی در صف نماز پس از حمله را می توان پاسخ روشنی به افراط گرایان عنوان کرد که مردم با وجود درد از دست دادن ها به سوی اتحاد و همبستگی گام بر می دارند اما با وجود دامنه وسیع جنگ، ناامنی و اوج گیری خشونت ها تا چه زمانی این اتحاد دوام می یابد؟

در حالی که جنگ مذهبی در افغانستان زمینه ظهور نیافت، دلیل آغاز جنگ های ویران کننده کشورهای خاورمیانه شد و در این میان، جامعه را هراسی فرا گرفته که چندان دور از وقعیت نمی باشد و آن رویارویی گروه ها در کشور درگیر تروریسم و افراط گری با حکومتی قبیله گرا.

حکومت وحدت ملی که توسط ارگ اداره می شود تاکنون هیچ اقدامی برای حفاظت از اماکن مذهبی روی دست نگرفته است و اراده ای برای مقابله با گروه های تروریستی در جبهه های جنگ ندارد زیرا بقای قدرت آن در گرو ناامنی هاست و می ماند مردمی ناامید از حکومت و قربانی حمله و انتحاری ها.

در همین رابطه، ده ها روحانی شیعه و سنی از مناطق مختلف طی همایشی بر یکپارچی مذهبی تاکید کردند و به رد افراط گری پرداختند و دو مذهب را به مانند دو بال کبوتری می دانند که در اتحاد به پرواز در می آید.

حرکت های شایسته ای که در افغانستان پس از حمله های به تکرار مذهبی رخ می دهد را می توان نقطه روشنی در دل تاریکی جنگ دانست که تاکنون کشور را از اختلاف های مذهبی به دور نگاه داشته است.

این در حالی می باشد که گروه های تروریستی با استفاده از برخی مراکز مذهبی تندرو به آموزش و جذب نیرو می پردازند و در این میان حمایت های مالی هنگفت عربستان برای رشد وهابیت در داخل کشور بر عمق نگرانی ها افزوده است.

کبوتر افغانستان با زخم های بشمار همچنان بالِ پرواز دارد که از دل اتحاد و همبستگی مذهبی مردم بر می خیزد و می ماند وظیفه تامین امنیت اماکن مذهبی که به عهده حکومت است اگر در پی حفظ همین نیم بند ثبات باشد.

اگرچه حکومت با بی اعتنایی به رویدادهای تروریستی مذهبی می نگرد اما با شعله ور شدن نبرد مذهبی نه تنها در ابتدا به سقوط نظام می انجامد بلکه افغانستان را به دورانی بس تاریک تر از گذشته سوق می دهد.

کد (18)

>>>   این ها همه مسلمان اند. در قرانکریم برای مسلمانان اکیدأ امر شده که دین شانرا به مذاهب تقسیم نکنند. امر شده که متحد باشند نه متفرق.... افسوس که علمای اسلام بخاطر کاهش قدرت دین واحده ،آنرا به مذاهب،فرقه ها،طریقه ها و گروه ها ،رویه ها و هزاران ها..... های دیگر تقسیم و تجزبه نموده مسلمانان را متفرق و ضعیف و دشمنان قسی القلب همدیگر ساختند.
ملا ها پیوسته پیروان مذهب خود را دشمن مذاهب دیگران تربیه کرده تخم نفاق،کینه،دشمنی،کدورت، را می پاشند.در طول تاریخ تا به امروز مسلمانان با نعره های الله و اکبر سر همدیگر رابریدند، و تاحال هم می برند و در آینده هم خواهند برید.....

>>>   شیعه وسنی یکی اند!

>>>   تنها راه نجات افغانستان اتحادو يکپارچگي همه قوم های افغانستان در جهت مقاومت و مقابله با دشمن و تفرقه و نفاق است. هيچ مردم ديگر و هيچ کشور ديگری نمي تواند به نجات و آباداني افغانستان عمل کند. بايد خود نفوس افغانستان دست از دشمني با همديگر بردارند و به فکر منافع ملي و جمعي کشور باشند نه به فکر منافع شخصي و جيب خود. بايد مقاومت کرد و به جای مهاجرت کردن بايد دست در دست يکديگر با تشکيل اجتماعات مردمي و گروه های مقاومت و مبارزاتي به جنگ دشمنان داخلي و خارجي و به آباداني و تشکيل حکومتي ملي تلاش کرد. هنوز هم دير نشده و مي توان از امکانات موجود مردمي و ملي برای ساختن کشور بهره جست. بايد نفس خود را بسازيم و دست از خودخواهي و نااميدی و ويراني و آبرو ريزی يکديگر برداريم و از مهاجران هم به اصرار بخواهيم که بر فکر وطن خويش باشند و مسئوليت بردارند و وطن را به فراموشي نسپارند

>>>   یکی از نیازهای اساسی هر امت و جامعه‌ای برای رسیدن به شکوفایی و سعادت ، برخورداری از مولفه‌ی ارزشمند اتحاد و هماهنگی بین اعضای آن امت می باشد. بسیاری از مشکلات و دگرگونی هایی که گریبانگیر جوامع می شود به خاطر فقدان عنصر اتحاد و همبستگی بین افراد آن جامعه می باشد در این نوشتار سعی میکنم با استفاده از آیات و روایات جایگاه و اهمیت اتحاد و همبستگی و معیار و ملاک های قرآنی را برای تقویت این مولفه ای ارزشمند را جویا شویم.
شکست و ضعف عاقبت اختلاف و درگیری:

یکی از مهمترین و خطرناک ترین مضرات اختلاف و عدم اتحاد از دست دادن توانایی و قدرت لازم برای رسیدن به پیروز در برابر دشمن می باشد از این رو خداوند متعال این نکته را به انسان یادآورمی شود که با عدم اتحاد و همبستگی به سستی و شکست مواجه می شوند : « وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ریحُكُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرینَ [انفال/۴۶] و (فرمان) خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید! و نزاع (و كشمكش) نكنید، تا سست نشوید، و قدرت (و شوكت) شما از میان نرود! و صبر و استقامت كنید كه خداوند با استقامت كنندگان است

نکته

۱- اولین و مهمترین راهکار برای رسیدن به یک جامع آرمانی همراه با اتحاد و همبستگی توجه دادن امت اسلامی به جایگاه و اهمیت این مولفه در منابع اسلامی است.

۲-دومین عامل برای تقویت عنصر همبستگی و اتحاد در بین صفوف مسلمین توجه دادن به عواقب هولناک دنیایی و اخروی اختلاف و درگیری است.

۳- از جمله دستورات زیبایی خداوند متعال در قرآن مجید سفارش به اتحاد و همبستگی در بین مسلمین می باشد.

۴-خداوند متعال به کسانی که از فرمان الهی سر باز می زنند و دامن جامع را در گیر اختلاف و پراکندگی می کنند وعده عذاب می دهد.

۵-از جمله عواقب اختلاف و پراکندگی سستی و ضعف و شکست در برابر دشمن است.

نویسنده عمرمیا فقیریار مقیم آلمان

>>>   بگذارید هر کس را با مذهب خو د شا ن این قدر چا پلوسی نکنید

>>>   با عرض سلام:
من فکر میکنم که باید هر مسلمان و افغان صرف به این موضوع فکر کنند که دین یکی قران یکی و پیامبر یکی و هیچ گونه تفاوتی در سنی و شیعه در این قسمت و جود ندارد. و تلاش های سختی در جریان است که تا وحدت نسبی برادران اهل تسنن و اهل تشیع را با هم درگیر کنند و در دریا گل الود ماهی بگیرند که این نوع اشخاص و گروه ها به هیچ ارزشی انسانی پابند نیستند.
هدف شان تنها و تنها نفاق و شقاق بین مسلمین و افغان ها است. به امید اتحاد و اتفاق تمام مذاهب و اقوام در افغانستان عزیز.
محمد حنیف رستم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است