به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، کابل یکبار دیگر به مانند سال های گذشته صحنه قدرت نمایی گروه های مسلحی بود که به بهانه روز قهرمان ملی به خیابان ها ریخته و با شلیک هوایی سبب رعب و وحشت شدند و این سوال به وجود می آید، آیا بخش امنیتی پایتخت چنان ضعیف است که توان محار عده ای اوباش را ندارد؟

بخش اعظم نیروهای امنیتی در کابل مستقر و از کارنیزیون گرفته تا ریاست امنیت ملی و دیگر نهادهای امنیتی پایتخت با تجربه سال های گذشته منفعلانه در انتظار رویدادی تلخی دیگر بودند و هیچ اقدامی برای کنترل نیروهای مسلحی که خود را هوادار احمد شاه مسعود می دانستند، صورت ندادند.

چالش کشور نه کمبود نیروی امنیتی است و نه محدودیت تجهیزات نظامی بلکه آنچه حکومت را به زانو در آورده است سیاست زدگی می باشد و خیابان ها جولان گاه افرادی مسلح که یادآور دوران بی قانونی و هرج و مرج بود.

در این میان، 18 سنبله برای سیاستمداران فرصتی است برای خط و نشان کشیدن ها و قدرت نمایی و همچنان که مردم در هراس از بی قانوی در حکومتی مشروع به خانه ها پناه می برند، رییس جمهور و رهبران امنیتی در میان کاخ ها سرخوش از ضربه زدن به رقبای خود.

رییس بنیاد احمد شاه مسعود وظیفه حفظ تامین امنیت 18 سنبله را به عهده حکومت گذاشت و و به مانند ریاست اجرایی اخلال در نظم عمومی را محکوم کرد اما آیا ارگ نیز خواهان حفظ امنیت کابل برای گرامیداشت از روز قهرمان ملی است؟

اشرف غنی به عنوان سنبل قوم گرایی حکومت که با توسل بر هر روشی به برکناری و انزوای مقام های دیگر اقوام همت گماشته و تاکنون موفق بوده است با براندازی اختلاف سعی در تمرکز قدرت در ارگ را دارد و چرا باید خواهان امنیت روز قهرمان ملی باشد که یادآور دوران طلایی رهبران تاجیک است.

همچنان که طالبان به عنوان سلاح تامین منافع ارگ عمل می کند تاخت و تاز عده ای اوباش که مردم را نسبت به روز قهرمان ملی و رهبران تاجیک دلسرد می کند نیز برگ برنده ای دیگر می باشد.

اوباشی که روز شنبه به خیابان ها یورش برده و سبب هراس باشندگان کابل شدند با تروریستانی که به هر بهانه مردم را در وحشت فرو می برند هیچ تفاوتی ندارند زیرا هر کدام در فضای هرج و مرج است که زمینه رشد پیدا می کنند.

قهرمان ملی خوانده شدن احمد شاه مسعود از سوی حکومت برای کنترل مقام های تاجیک است همان رهبرانی که با استفاده از نام رهبر جبهه مقاومت شمال، آلوده به سیاست سیاه ارگ شده و همواره در پی مقام بودند.

اینکه رهبر جبهه مقاومت شمال منفور عده ای و برای قومیت خود سنبل قهرمان می باشد همان تضاد جاری در کشوری است که در دهه هاست در جنگ اختلاف های قومیتی به سر می برد اما نام نهادن روزی برای قهرمان خواندن وی بر دامنه ای دشمنی ها افزود.

عملکرد منفعلانه نیروهای امنیتی در برابر قانون شکنی ها نشان از سیاست گزینشی ارگ دارد که همواره برای پیشبرد سیاست سلطه گری، مردم را قربانی می کنند و حال اگر کودک و زنی در خیابان ها هدف گلوله اوباش سرخوش از روز قهرمان ملی قرار گیرد کدام نهاد و چه کسی پاسخگو است به طور قطع بدون اعمال قانون به فراموشی سپرده می شود.

کابل در روز قهرمان ملی نه حکومت داشت و نه نیروی امنیتی اما بیشمار مردمی را در خود جای داده بود برای قربانی شدن زیرا این نظام سست و سیاست زده به دست رییس جمهوری اداره می شود که در عملکرد با تروریست طالب هیچ تفاوتی ندارد.

کد (18)

>>>   حلقات معلومالحال در ارگ بازنده های روز شنبه بودند. آنها فکر میکردند که با پا پس کشیدن از مدیریت امنبتی جوانان احساساتی همراه با یک تعداد فتنه گرانی که خودشان تعبیه کرده بودند شهر را به آتش و خون میکشند و این بهانه یی میشود برای این ها تا در آینده از تجلیل این روز جلو گیری کنند. اما چنان نشد. فقط یک حادثه ترافیکی رخ داد و بس. باقی هرچه بود از عدم مدیریت در مهار طغیان احساسات سرکوب شده جوانانی بود که از تبار مافیای ارگ نبودند. و آنچه از همه مهمتر است نبود توانایی جذب سازمان دهی و مدیریت در احزابی که ادعای رهبری جهاد و مقاومت را میکنند مگر هیچ ظرفیتی در به کار گیری این دریای خروشان و مواج در جهت آبیاری وادی پهناور سیاست که از خشکی ترک برداشته است ندارند. پس چی باید کرد؟
1: بنیاد مسعود به مثابه یگانه مرجع قابل اعتبار از همین حالا ظرفیت سازی کند و با تک تک این جوانان پر انرژی که هر کدامشان گوهر گران بهایی هستند که بهترین نحو ممکن تماس بر قرار کند انگیزه دهی کند و با استفاده از نظرات پیشنهادات و به کار گیری فهم و شعور و خرد جمعی مراسم سال آینده را از همین امروز برنامه ریزی کند و نشان دهد که حد اقل توانایی مدیریتی مسعود بزرگ را در خود دارد.
2؛ جوانان ما از همین امرور در جلسات کوچک مگر با ذره بین های بزرگ انتقادی نحوه یی عملکرد دیروز شان به بر رسی بگیرند و ببینند که چه میخوایتند و چه به دست آ وردند و کجایکار مشکل داست
3: جمعیت اسلامی از خواب مرگ بیدار شود خود را تکان دهد تشکیلاتش را باز سازی کند حلقات تشکیلاتی خود را تا دور ترین فریه جات و روستا های کشور احیا کند و این همه نیروی جوان بر انرژی مگر سر گردان و نا امید را در خود جذب کند و این همه کار را باید تا پیش از انتخابات پارلمانی انجام دهد و این مامول بر آورده نمیشود مگر اینکه کادر های فعال و جوان را به شکل حرفوی و دایمی به کار گمارد . در غیر آن شاهد مرگ تدریجی و از دست دادن پایه گاه های مردمی خود خواهد بود.
تاج بر فرق پادشاه نشود
گوهری که او بخفته در خزف است
گر غواصی خطر به جان بخرد
عمق دریا ست که مخزن صدف است

طارق

>>>   این اوباشان 80 فیصد شان اعضای ریاست امنیت ناملی است که اختطاف میکنند سرقت میکنند قتل میکنند

>>>   آنها واقعآ اوباشانی هستند که فقط میخواستند با این رفتار خود. قدرت نمایی نمایند و دولت را به شکلی از اشکال در این معامله خود بکشاند. اما دولت هوشیاری نمود عمل خلاف نکرد ورنه رهبران آنها که تا دهن در پول های بیحساب غرق اند آنقدر سروصدا را مینداختند که کویا دولت در مقابل مردم سلاح کرفته میجکند ،وای به حال رهبران این ها که نمیتوانند. این یاخیان را زیر سلطه خود. آرند ،بهتر خواهد که آنها در پی علم ودانش برآیند تا در آینده از اخلاف شان چنین اعمال سر نزند .
عبدالله ریحان

>>>   سلام خدمت تمام دوستان!
در این شکی نیست که فرق اینها با تروریستان زیاد نیست چون اینها هم امنیت را به چالش میکشند و تروریستان برعلاوه بر چالش کشیدن کشتار هم میکنند اما بطور قطع اگر هفته شهید به این معنا و این مفهوم تجلیل شود نیازی بر تکرار ان دیده نمی شود.
حنیف رستم

>>>   اگر این جوانان واقعا حداقل از اسلام خبر میداشتند باید ختم قران ونماز های نوفل میخواندند زیرا بی نظمی واخلال گری کار شیاطین وفرزندانش است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است