وقتی رهبری از دولت‌های خارجی به کشور سفر می‌کند برایش فرش سرخ می‌گذارند. نیروی‌های تشریفاتی در مقابلش رژه می‌روند. پرچم‌های ملی دولت‌ها برافراشته می‌شوند، سرود های ملی دولت‌ها به صدا می‌آیند. در واقع شما صلابت حاکمیت خود را برای دولت مهمان به نمایش می‌گذارید.

آقای غنی و عبدالله!
وقتی شما به ولایات تشریف می‌برید، این نمایشات تشریفاتی برای کی است؟
راه رفتن بر فرش قرمز، تشریفات رسمی پروتوکولی از برای چه است. بهتر نیست به جای تشریفات پروتوکولی به سنگرهای نبرد با چرخ‌بال‌ها بروید و با سربازان اندیوالی کنید؟

بهتر نیست به جای دیدارهای رسمی و تشریفاتی از استفاده منابع دولت وارسی کنید؟
چرا سیگار جنرال شما را متجاوز ناموس سرباز شهید تان معرفی می‌کند؟
چرا جنرال تان بر گور شهدای تان بلند منزل اعمار می‌کند؟
چرا والی تان بر شاه‌رگ بندهء شهروندان فقیر تان شهرک‌های رهایشی می‌سازد.
هروقتی به این دشواری‌ها رسیدگی کردید، مردم برای‌تان فرش ابریشیمی هم‌وار خواهد کرد.

ملک ستیز

>>>   این سوالهای هریک ما از دولت است باید پاسخ دهند.

>>>   تلاش برای زدودن احساس حقارت و خود کم بینی

>>>   چرا رئیس پارلمان تان 300 بالمقطع خیالی دارد ؟

>>>   همه در خیال خام اند همه کار شان خیالی
همه غرق در خیال اند همه یار شان خیالی

>>>   اگرای این دونفر برای مردم خدمت میکردند وامنیت می آوردند، وفسادو رشوت واختلاس وقوم پرستی وتبعیض را ازبین می بردند، مردم جان شان رافدای اینها میکردند، ولی با این وضع شما ازپهن کردن فرش سرخ میگوئید، درحالیکه این آقایان نه تنها مستحق فرش سرخ نیست بلکه مستحق تخم گنده وباینجان رومی فاسد ویاکفش می باشند. اینها ازمشکلات ملت خبرندارند، چون خودشان درامنیت، شکمهای شان درکنار خانواده های شان سیر، چه غم دارند؟ سواره ازپیاده خبرندارد. پس باید باتخم فاسد استقبال شوند تا ازخواب غفلت بیدار وبدینوسیله ازحال وروز مردم بدبخت وبیچاره باخبرشوند.
جوان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است