به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper)، پا گذشتن به آموزش یکی از مهم ترین گام های هر انسانی است که می تواند تظمین کننده آینده وی باشد و نقشی که معلم به عنوان راهنما با وظیفه دشوار تعلیم به عهده دارد بیش از همه تعیین کننده است اما در کشور درگیر با جنگ و فقر در کنار تروریستانی که همواره تهدید بزرگ برای مکاتب و معلم ها می باشد نه دانش آموزان از حق اولیه آموزش به طور کامل و نه تعلیم دهندگان از امنیت شغلی برخوردار است.

شغل معلمی در افغانستان از کم درآمدترین شغل های دولتی است و جدای از تهدید جنگ و ترویستان باید به دنبال شغل دومی برای تامین مخارج زندگی باشند و حال در سیزدهم میزان در نامگذاری روز معلم، فرصتی است برای گردامیداشت یا یادآوری دردهای آنان؟

اشرف غنی در اولین روزهای کاری خود به معلمان وعده بهبود وضعیت زندگی و رسیدگی به مشکلات آنان را دارد اما به مانند دیگر سخنان و تعهدها نه تنها به دست فراموشی سپرده شد بلکه روز به روز بر مشکلات آموزشی و وضعیت معیشتی این قشر افزوده می شود در حالی که بر هیچ مقام و شخصی، نقش آموزش و تعلیم دهندگان بر آینده کشور پوشیده نیست.

اینکه معلمان با وجود جنگ و ناامنی ها در کنار تهدید گروه های تروریستی مجبور هستند با حقوق ماهیانه بین صد تا دویست دالر به شغلی دوم روی آورند برای دولت و بخصوص معارف یک بحران محسوب می شود زیرا همچنان که کیفیت آموزش در افغانستان پایین است با کمبود معلم نیز مواجه می باشد و همان تعداد نیز درگیر با مشکلات عمده همچون، حقوق کم و ساعات طولانی کاری هستند.

از سوی دیگر، نبود معلمان زن در مناطق دورافتاده و یا تحت کنترل گروه ای تروریستی چالش دیگر بر سر راه معارف است که خود نشان دهنده محرومیت دختران از تحصیل می باشد تا آنجا که شهرهای بزرگ نیز در کنار سطح پایین آموزش همواره با تعداد کم معلمان زن دسته و پنجه نرم می کند.

این در حالی است که نزدیک به پنجاه درصد معلمان کشور فارغ التحصیل کلاس دوازدهم هستند که به دلیل عدم فراگیری تحصیلات تخصصی، کیفیت آموزش در مکاتب پایین می باشد و مدارس و آموزشگاه های خصوصی به دلیل حقوق بیشتر، معلم های با تجربه و متخصص را جذب می کند.

با نگاهی به شانزده سال گذشته، چشم انداز آموزش و پرورش در افغانستان نسبت به دوران طالبان که دختران و زنان محروم از تحصیل و فعالیت اجتماعی بودند، مثبت می باشد اما نباید نادیده گرفت که طی دوران جدید و تجربه دو حکومت به دلیل وجود فساد گسترده در نظام آموزشی، کمک ها توسط مقام ها حیف و میل و ضربه جبران ناپذیری به معارف وارد می شود.

اینکه مکاتب و دانش آموزان خیالی یک ننگ بزرگ بر پیشانی معارف است هیچ اهرم فشاری برای ایجاد اصلاحات و مبارزه با فساد مقام ها نبوده و نیست اما روز به روز به تعداد مکاتب بسته شده و دانش آموزان محروم از تحصیل افزوده می شود که وضعیت سخت معلم ها جای خود دارد.

در این میان، حکومت با وجود پرونده های بزرگ فساد معارف و دست داشتن وزیر معارف سابق در آن، هیچ عملکرد مثبتی نداشته و تنها معطوف به اعتراف وجود فساد در نظام آموزشی از سوی مقام ها و وعده های دروغین از جانب ریاست جمهوری شده است.

از یک سو، مقام های فاسد روز به روز با حیف و میل سرمایه و حق مردم به ثروت هنگفت دست می یابند و از جانب دیگر، مردم در فقر و جنگ به سر برده و کودکان محروم از تحصیل با جامعه خشن آینده ای نامعلوم دارند و می ماند، قشر معلم ها که با حقوق ناچیز مجبور به تحمل زندگی طاقت فرسا هستند.

و حال با وجود روزگار سخت، گرامی می داریم معلم هایی را که ستون نظام آموزشی هستند و دلگرمی دانش آموزان به امید روزی که تمامی کودکان از تحصیل و تعلیم دهندگان از جایگاه حقیقی خود برخوردار.

کد (18)

>>>   این همه روز را فقط در افغانستان تجلیل میکنند در اینطرف ها یگان روز نامش است و آن هم به منظور رونق بازار و خرید تحفه.
گپ دیگر اینکه به عوض توزبع زمین شهرک های معلمین ساخته
شود و به کرایه ارزان تا پابان عمر معلم در اختیارش گزاشته شود

>>>   این همه روز را فقط در افغانستان تجلیل میکنند در اینطرف ها یگان روز نامش است و آن هم به منظور رونق بازار و خرید تحفه.
گپ دیگر اینکه به عوض توزبع زمین شهرک های معلمین ساخته
شود و به کرایه ارزان تا پابان عمر معلم در اختیارش گزاشته شود

>>>   بهروز جلال آبادی
از وزیر گرفته تا سرباز تاجیک خواب اند !
همین حالا تاجیکان در اردو ، پولیس و امنیت ملی ، بیشتر از ۶۰ در صد اند و هر روز برای بقای دولت فاشستی قربانی میشوند لیکن جرات یک کودتای جانانه را ندارند !

>>>   بعضی ها آنقدر انتقاد به بی حجاب بودنم در کنفرانس پژوهشی روز دوشنبه که کرزی و خلیل زاد اشتراک نموده بودند دارند، که شوربختانه تا کنون پیام عمیق که در سخن هایم بود را درک نکرده اند.
پ.ن. پطلون، پیراهن آستین دراز با یخن ی بسته و چادر در گردنم ولی فکر میکنم اگر با چادری هم میرفتم برچسپ دهاتی،پس رفته، جاهل و افراطی را بمن می بستند.

رفیق،

پوشاک و خوراک باشد به تو زهر مار
که مردم در غصه باشند و تو در قرار
تو گوی که من کافرم چو ندارم من حجاب
ولی کوری چو بینی فساد در روشنی افتاب
از این بگذر که من چادر نه پوشیده ام
این را بدان که چشم شغالان را دریده ام
غم آن خور که مردم ازین بیش در غم نباشند
شعار آزادی نعره کن که چشمی دیگر پر نم نباشد
آرزو

>>>   Mutaref
شورای عالی صلح افغاسنتان، برندۀ جایزۀ نوبل صلح اعلام شد؛ اما اعضای شورا سر تقسیم پول جور نیامدند. اکادمی سویدن جایزه را پس گرفت!

>>>   Sadiqie
حق را فرمودید ما همیشه از عقب خنجر مخوریم.گناه از خودمان است چرا که ما با این اشخاص پلید اعتبار کرده بودیم ولی مان را بسوی بدبختی فلاکت وابستگی به افراد مفعول بی سواد کشاند. برادران خواهران بر خیزد از خواب گران دیگر امید از را نداشته باشید که کسی برای تو مدت کند. این غفلت و تنبلی در جسم مان باعث بدبختی و تباهی مان شده است ما از ملاهای که اهمیت حالی چیزی نمی آموزیم. بردارید کتاب و قلم را خود را خودتان وبیاموزانید. مان در جهان قرار داریم که علم به چنان سرعت رشد می کند که از سرعت نور هم کی نزدیک تر.ما چی دست آورد داریم. چرا و تا به چی وقت دست مان به گدایی دراز باشد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است