کمتر از 9 ماه مانده به تاریخ برگزاری انتخابات پارلمانی و شوراهای ولسوالی ها رایزنی ها درخصوص نحوه برگزاری شفاف انتخابات بالا گرفته است. در این میان جریان سیاسی محور مردم افغانستان نشست گفتمان ملی انتخابات را برگزار کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی افغانستان (afghanpaper) معین، استاد دانشگاه صبح امروز پنجشنبه 11 عقرب 96 در نشست گفتمان ملی انتخابات گفت: عدم اراده و انگیزه درون انتخابات سیاسی افغانستان که سکاندار قدرت هستند به وفور دیده می شود.

معین بیان کرد: هیچ انگیزه ای بخاطر عبور دارن ملت از وضعیت سیاسی و اجتماعی امروز به وضعیت مطلوب نیست و سکانداران قدرت توسعه را بعنوان امر مسلم در درون جامعه درک نکردند و هیچ بها و وقتی را برای آن نمی پردازند.

این استاد دانشگاه با نگرانی از نبود انگیزه برای آوردن بهبود در وضعیت سیاسی و اجتماعی کشور اظهار کرد: وضعیت اجتماعی کنونی در حال انفجار است و باید جامعه را از این وضع عبور داد. تمامی طیف ها، نیروهای اجتماعی و سیاسی در راس دولت باید توسعه را به معنای توسعه درک کنند و یک فهم مشترک بین الذهنی را برای گذار به شرایط مطلوب به میان آورد.

وی سوءاستفاده سیاسی سیاسیون از تنگدستی و فقر را بعنوان یک متغیر در رسیدن به قدرت از طریق انتخابات یا طرق دیگر نقد کرده و تصریح می کند: فقر و تنگدستی همیشه به عنوان یک مولفه در رسیدن به قدرت مطرح بوده است؛ عده ای هزینه های گزاف را صرف به قدرت رسیدن می کنند و از فقر مردم بعنوان ابزار استفاده می کنند و پس از آنکه به قدرت رسیدند فقر همواره با مردم زندگی می کند.

معین درباره انتخابات و توسعه سیاسی کشور معتقد است که انتخابات در درون نظام های دمکراتیک و سوسیالیسیتی کاملا وجه ایدلوژیک دارد و ما را به توسعه نرسانده است. توسعه سیاسی و انتخابات دو امر لازم و ملزوم یکدیگر هستند اما تاکنون به چنین چیزی را تجربه نکرده ایم.

این آگاه سیاسی در تحلیل برگزاری انتخابات های ریاست جمهوری در کشور بیان کرد: در دوره هایی که ما انتخابات را با شوق برگزار کردیم، آیا واقعا انتخابات در افغانستان بعنوان یک فرآیند تصمیم گیری همواره دمکراتیک بوده است؟ که به یقنین چنین چیزی نبوده است و نمی توان گفت که ما با پیش فرض های دمکراتیک پای صندوق های رای رفتیم و عقلانیت سیاسی و منطق سیاسی حاکم در انتخابات هایمان بوده است.

وی گفت: عاملی که باعث شد به پای صندوق های رای در دوره اول ریاست جمهوری کرزی برویم این بود که از دل یک تاریخ سیاه و یک وضعیت تنگ که تمامی عرصه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی مان را نابود کرده بود، بیرون آمده بودیم و اشتیاق داشتیم که به پای صندوق های رای برویم.

معین افزود: انتخابات فراگیر و عمومی برای ما یک تجربه تازه بود و باعث شد که بدون اینکه بیاندیشیم چه کسی را برمی گزینیم به پای صندوق های رای برویم اما اینکه اکثریت آرا چه کسی را بر می گزید واقعیت این امر نیست که با یک منطق دمکراتیک، یک آدم دمکراتیک را بخاطر امور دمکراتیک تعیین کرده باشیم!

این استاد دانشگاه، بحران هایی که در کشور با انتخابات همزمان شد گفت: یکی از این بحران ها بحران توزیع قدرت سیاسی و اقتصادی بود. در بین نیروهای بازمانده از نیروهای شاهی، نیروهای مجاهدین و نیروهای چپی عطش توزیع قدرت وجود داشت این سه نسل برای تمرکز قدرت مبارزه کردند و برای همه آجندا تعیین کردند که هنوز هم با این مشکل دست و پنجه نرم می کنیم.

بگفته معین در دور دوم انتخابات بحران هویت به میان آمد، پشت سر تمام نهادهایی که ایجاد شد دست های قومی و ایدلوژیک پنهان بود؛ حتی کارگزاران بزرگ و نخبگان سیاسی_قومی در پشت سر نهادهای اجتماعی، مدنی و رسانه ها خوابیده بودند و آنها را هدایت می کردند و بحران هویت شکل گرفته به میان آمد. بحرانی بخاطر آن هیچگاه نتوانستیم در یک فضای سیاسی و اجتماعی خود را بعنوان ملت معرفی کنیم.

وی افزود: در گسترش روز افزودن بحران هویت، پر تنش ترین انتخابات افغانستان که منجر به تشکیل حکومت وحدت ملی شد رسیدیم، انتخاباتی که تمامی نهادسازی ها، نوسازی های سیاسی و حقوقی که در کشور اتفاق افتاده بود را ضریب صفر کرد و مردم در یک خلا سیاسی و حقوقی قرار گرفتند.

کد (26)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است