به گمانم رحمت الله نبیل رییس پیشین ریاست امنیت ملی یک کانتینر اطلاعات محرمانه دارد که هر وقت دلش خواست دست به افشا گری می زند.

ایشان واقعا اگر با مردم افغانستان صادق است چرا در زمان ریاست خود در امنیت ملی با ماشین های چاپ کارت های رای دهی مقامات و دالر های جعلی نامزدان انتخابات مقابله نکرد، چرا آن زمان دست به این افشاگری نزد؟ حتی این امکان بود که او می توانست پس از برکناری خودش از ریاست امنیت ملی این اطلاعات را با مردم شریک می ساخت.

اینکه برخی امثال این بزرگواران و یا مورد دیگر مانند سپنتا که بیاید و حالا دست به بروز اطلاعات طبقه بندی شده تحت نشر یک کتاب بزنند، بی فایده است، مردم از آنها سوال خواهند کرد: آن وقت که شما در چوکی های گرم قدرت و با امکانات وسیع نامحدود قرار داشتید چرا دغدغه و نگرانی تان مردم افغانستان نبود که حالا از چوکی های قدرت دور شده اید و فعلا دایه بهتر از مادر برای مردم شده اید؟ طبیعتا رویکرد اعتراف های یک سویه تان هیچوقت دردی را دوا نمی کند، بیان واقعیت هایی که شما همیشه در گفته ها و آثارتان خود را بچه های مثبت فیلم ها دانسته و از نگاه شما دیگران همه خاین و خیانتکار هستند.

بدون تردید باید گفت که اعمال و فعالیت های شما در دوره کرزی هیچگاهی بعنوان یک سکوت مرگبار تاریخی و جفای مضاعف در نمودار تاریخ افغانستان کمتر از حکومت اشرف غنی و داکتر عبدالله نخواهد بود. مردم خوب می دانند که هر دو دوره برای مردم افغانستان دوره های خوبی نبوده است. هر چند این بازگویی های تاریخی کمک بسیاری به شفافیت لایه های پنهان حکومتداری در یک و نیم دهه گذشته می نماید اما همان مثال معروف است که می گویند: دیگ به دیگ می گوید رویت سیاه.

ثاقب

>>>   اقای ثاقب هر وقتیکه یک خیانت برملا گردد کار خوب و هوشدار به اینده است اقای نبیل چیزی را که بیان کرده حقیقت و مستند بوده خیر ببیند که از چنین انجام خیانت گذشته مردم را اطلاع داد تا در اینده متوجه چنین خیانتکاران باشند و خجالت و شرمساری بکسانی هم است که از جعل و تقلب و ساختگاری در انتخابات گذشته تحول و تداوم سرسختانه دفاع میکردند .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است