امروز برای اولین بار مجبور شدم با یک هموطنم به زبان انگلیسی صحبت کنم چون بعد از چند ثانیه فارسی اش تمام شد و بعد از چند دقیقه هم پشتوی من. البته این یکی از موارد استثنا‌یی بود زیرا این هموطن در پاکستان بزرگ شده بود.

فارسی در افغانستان زبان لینگوا فرنکا lingua franca است یعنی زبانی که اقوام غیر فارسی زبان به آن می‌توانند صحبت کنند و وسیله ارتباط شان است. زبان یک وسیله است. جای تاسف است که یک وسیله و ابزار چنان تبدیل به یک هویت گردد که آن هویت، بستری شود برای خشونت.

در بعد داخلی معضل زبان/قوم علت العلل خشونت فعلی افغانستان است که باعث سوءاستفاده قدرت های منطقه برای پیشبرد اهداف شان در این کشور گردیده است. به نظر من دوستانی که می‌گویند مسایل زبانی/قومی را بحث نکنیم که افغانستان مشکلات بزرگتری دارد، سخت در اشتباه هستند. این مصداق همان مقوله "به جای حل مساله صورت مساله را پاک کردن" است.

آریا

>>>   لطیف پدرام:
وقتی سران تاجیک در برابر یک شوونیزم آشکارا سکوت می کنند، وقتی سران تاجیک در لویه جرگه می پذیرند که قدرت اول پشتون باشد، زبان دری را بجای فارسی می نشانند، سرود ملی را به به یک زبان تبدیل می کنند، در لویه جرگه سمبول ها را به یک زبان می سازند، من با این سران هیچگاه نخواهم بود و علیه شان هستم ، بودم و خواهم بود.

>>>   پشتونها بیش از 25 درصد نفوس ندارند انهم طبق احصاییه های رسمی خودشان و دلیل اینکه شناسنامه های برقی راتوزیع نمیکنند همین است که درصدی اصلی شان آشکار میشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است