مردم از ادامه کار حکومت وحدت ملی به ستوه آمده اند.

ایجاد محدودیت فراراه فعالیت های سیاسی گروه های مشروع و مردمی در یک کشور از طرف حکومتی که خود را مردم سالار و دمکراتیک می‌خواند به معنی بازگشت به گذشته و خودکامگی است. رژیم های دیکتاتور که از حمایت آحاد مردم بی بهره اند و از مشروعیت سیاسی رنج می‌برند اقدام به ایجاد محدودیت های سیاسی در برایر فعالیت های سیاسی گروه های مخالف قانونی می‌کنند.

حکومت وحدت ملی که به اساس فیصله ماجراجویانه امریکایی ها خلاف اراده و خواست مردم و خلاف مفاد قانون اساسی روی کار آمد، شدیدا در خلای مشروعیت حقوقی و سیاسی به سر می‌برد و از این بابت سخت رنج می‌برد.

این حکومت که متوجه این نقیصه اساسی گردیده بود از ابتدا در پی پر نمودن این خلا برآمد اما نه از راه های مشروع مثل عرضه خدمات و ایجاد فضای تفاهم میان تمامی طرف های ذی نفوذ در قضایای کشور، برعکس از آنجایی که نیات یک بخش عمده این حکومت که در ارگ لمبیده اند خلاف مصلحت عامه و منافع ملی بود و متهم به برخوردهای قومگرایانه و فاشیستی بودند/هستند شروع کردند به اعمال فشارهای سیاسی، پرونده سازی های کاذب، متوسل شدن به اعمال پولیسی، ایجاد فضای رعب و وحشت با پخش اطلاعات استخباراتی که منبع آن مشکوک می‌باشد، ایجاد رابطه های پنهانی با مخالفین نظامی مردم، سرکوب مظاهرکنندگان، حتی مورد حمله انتحاری قرار گرفتن مظاهرکنندگان به خصوص جنبش روشنایی، حمله مسلحانه بر رستاخيز تغيير و حمله بالای نمازگذاران جنازه محمدسالم ایزدیار که تا اکنون در حاله اي از ابهام قرار دارد.

حالا دیگر با گذشت هر روز چهره، نیات و اهمیت اصلی این حکومت غیر قانونی برای مردم افغانستان و جهانیان آشکار گردیده است. از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب کشور همه با یک صدا خواهان پایان کار این حکومت فاسد می‌باشند و دیگر هیچ ترفندی و نیرنگ این فاشیست ها نمی‌تواند اراده مردم را که همانا رسیدن به یک اجماع ملی و تغییر وضعیت تا روی کار آوردن یک دولت ملی و مردمی مبتنی بر خواست و اراده مردم باشد، به چالش بکشانند.

اقدام اخیر حکومت به اصطلاح وحدت ملی در برابر عطامحمد نور و باتور دوستم که مانع اشتراک شان در نشست ولایت قندهار شدند (اجازه ندادن پرواز هواپیما) می‌تواند براي حكومت یک شکست فاحش سیاسی دیگر به حساب آید.

این کار حکومت نهایت بیچارگی و درماندگی آن را به نمایش گذاشت که خود سندی است بر ادعای ما که چنان از مشروعیت سیاسی و فقدان حمایت مردمی رنج می‌برد که در برابر کوچکترین حرکت دست از پا نمی‌شناسد و ممکن این اقدامات حکومت جامعه جهانی را نیز خسته نماید و بر میزان حمایت انان از این حکومت نیز تاثیر منفی بگذارد چون در درازمدت حمایت از یک حکومت غیر مردمی که هر روز با مردم اش دست به گریبان است و در ستیز قرار دارد کاری است عبث و احمقانه.

معترف

>>>   خاموشی ملت در برابر این حکومت فاسد وخون آشام تاسف بار است.
مردم شریف نجیب افغانستان اگر میخواهید زنده بانید این غنی صفاک متعصب وهمدستان فاشیست وجنایت کارش را از ارگ بیرون کنید و یک دست شوید سلاح بردارید در جای زندگی دشمن خاک ، دین و فرهنگ نیاکان تان حمله کنید.
بخاریکه همین غنی ....کم اصل مغز تعصب .....اقوام شریف افغانستان را بنام پشون دارانی غلجی تاجیک هزاره از بیک ترکمن جدا کرد بین مردم غیور دلیر شجاع نفاق قوم انداخته است.
بیـا هموطن همـدل شــویم از بهـر امن و آبادی میـهـن
هزاره تاجک و پشتون ترکـمن از این میهن
سـنی و شیـعه گلـهای یک باغ این میهن
با همدیگر پذیر ریشــه بر کنیــم بنیـاد زمامدار استبدا میهن
بیاید ملک را از دست زمامدار استبداد آزادسازیم با همدلی یکدیگر آباد سازیم
بـیـا ای همـوطن تا یار باشیم
به اهل مملکت همکار باشیم
نورعلم و معرفت سازد بری
ملک آباد وصفای رهبری
این کم اصل غنی احمدزی شوونیسم قبیله فاشیت تا ارگ را ترک نکنند اوضاع بهبود نمی یابد
قرن ها هم طول بکشد اوضاع نه تنها بهتر نخواهد شد بلکه روزبروز بدتر هم خواهد گردید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است