روز گذشته از سوی والی تخار شماری از فرمانده هان به اصطلاح درگیر جنگ با طالبان در ولایت تخار تقدیر شدند.

هر باری که در تخار شماری از افراد تقدیر می شوند به فکر سربازان سر سپرده می افتم که جان خود را در برابر خون آشامان قرن، برای سلامتی شهروندان شان نثار می کنند اما هیچگاهی از نشانی ولایت و یا مقامی دیگری به پاس این مردانگی شان تقدیر نمی شوند.

من عنوان یک خبرنگار که سنگر به سنگر در نبردهای داغ گشته ام و دیده ام که چی کسانی در برابر شیادان روزگار سینه سپر می کنند و می رزمند؛ تقدیر امروز والی تخار را به استثنای چند نفرشان، بر اساس سلیقه می دانم تا شجاعت. حتی شماری از این افراد روی خط جنگ را ندیده اند و تقدیر شدند، حتی سربازان جان به کف این سرزمین که خون شان را نثار میهن شان می کنند به رسم یادآوری هم، یاد نشدند و خون شان را پاس نکردند.

پویا

>>>   تعداد از جوانك هاي كافه نشين و تازه به دوران رسيده شرايط امروز كشور را آخر عدالت و برابري مي پندارند و اشرف غني در نظر شان «شاه امان الله» ميايد و ارگ را ميراثدار يك گروه قومي مي دانند و فكر مي كنند بالاي شان سايه خدا است.
در پاسخ با اين كوته فكران تهي از غرور بگويم كه برويد ارزش «آزادي» را درك كنيد و براي رزميدن به عدالت اجتماعي را بياموزيد. ياد بگيريد كه هيچ آرامشِ كاذب بالا تر از ارزش «آزادي» نيست. فراموش نكنيد كه اگر جنگ ها و انقلاب در افغانستان يك امتياز به ارمغان آورد، فرو ريختاندن نظام هاي تك قومي و استبداد بود. حالا هم افغانستان در سراشيبي خودكامه گي و تك روي قرار دارد و مبارزه در برابر تفكر «حذف و انحصار» يك بار ديگر نياز و فرض است. جنگ و مبارزه مهمتر از آن است كه در كمال بي عزتي در زير سايه درختِِ جباران بخسپي. مهم نيست كه مبارزده براي آزادي چه تبعات دارد، مهم آزاد زيستن و شكستن استبداد و خودكامه گي است. كاري كه مسعود شهيد به خون دل كمايي كرد.
هارون معترف

>>>   آن سربازان که واقعا جان شانرا برای وطن ومردم شان فدا میکنند خداوند مکافات نماید
ر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است