افغانستان کشوری است که شعار حکومت اش وحدت ملی است، عامل ایجاد اش جان کری است در بیشتر از نیم خاک اش حاکمیت طالبانی است، مهمترین شرکای قدرت اش متهم به حمایت از دهشت افکنی است، برای شهروندان اش انتحار و انفجار یک امر عادی است، اندوه، غم و ماتم بحث اصلی زندگی است.

خواست مطلق اقوام اش، برادری و همدیگر پذیری است، برای حاکمان اش بکارگیری توطیه، دسیسه و حذف یگانه راه سیاست ورزی است. ضعف و ناتوانی رهبران اش قوت برای هراس افکنی است و نهایتا ملت شریف افغانستان یگانه قربانی اصلی این عملکردهای غیر انسانی است و دردناکتر از همه اینکه این روند برای ملت مظلوم نیز پذیرفتنی است.

محمد جواد رحیمی

>>>   ظهور بنام قبیله ای افغان به دلیل خشک سالی طولانی در غرب کوه های سلیمان و جمع آوری علف ناجیز چاروا های شان از طرف مردم بومی مسلمان سرزمین زیبا خراسان به حس بشر دوستی در آغوش پذیرفتند ، اولا در اسلام عزیز تضات و برتری وجود ندارد چون اسلام دین برادری برابری و عدالت است.
بنابرین قوم بزرگ تاجیک فارسی زبان تمیز ورنگ بو نمی خواهندآنچه که میخواند همزیستی وهمگرای که ازنیاکان فرهنگ دوست خود ارث برده اند که بنی آدم اعضای یکدیگرند, که در آفرینش ز یک گوهرند.

همچنین خاطرنشان ساخت ظهور قومی بنام افغان « پشتون » ازکوه های سلیمان در شمال غرب پاکستان کنونی در مرگز شهر مستنگ در تاریخ یمنی محاربات سلطان محمد از افغانان و محل سکونت آنان در وادی رور سند و اطراف کوه های سلیمان در هند نام برده است.
و همچنان ابوریحان بیرونی در کتاب تحقیق ماللهند نوشه است قبیل افغان در کوه های غرب هندوستان به سر می بردند وتابه حدود رودخانه سمندر میرسد.

مرحوم میرمحمد صدیق فرهنگ می گوید واژه ی پشتون و افغان در آثار نویسدگان وشا عران این قوم این قوم با مفهوم واحد به جای یکدیگر استعمال شده اند. بنا براین بطور کلی واجمالی میتوان گفت که خود پشتونها ترجیحاً خود را پشتون گفته اند، درحالیکه فارسی زبانان آنان را افغان وهندیان، پتهان نامیده اند وهرسه کلمه از سدۀ شانزدهم به بعد در کتابت راه یافته ودرمعنی واحد بکار رفته است.

دیگر کشور نیز به معنی واحد ویکسان هردو واژه ی پشتون وافغان تأکید میکند: «هنگامیکه زبان پشتو به مرحلۀ خط وکتابت رسیده است کلمات افغان وپشتون درآثار نویسندگان وشاعران این قوم با مفهوم واحد به جای یکدیگر استعمال شده اند. بنا براین بطور کلی واجمالی میتوان گفت که خود پشتونها ترجیحاً خود را پشتون گفته اند، درحالیکه فارسی زبانان آنان را افغان وهندیان، پتهان نامیده اند وهرسه کلمه از سدۀ شانزدهم به بعد در کتابت راه یافته ودرمعنی واحد بکار رفته است.»

>>>   ، کشور را که نباید یک نفر اداره کند ویا بسازد، هنوز هم بعد از چهل سال نمی توانید قبول کنید که کشور مال یک شخص و یا شیخ و شاه نیست. کشور مال مردم است یعنی مردم صاحب اصلی کشورند و یقیناً بدنبال چوپان هم نمی گردند که دوباره فردا دیکتاتوری و استبداد را علم کرده و بخاطر حفظ تخت و تاج و یا دارالخلافه مردم و کشور را به هر جنگ و جهنم دره ایی سوق دهد. در کشور باید قوانین دموکراتیک حاکم باشد و نه یک حزب و شخص و یا دربار و دارالخلافه.وگرنه روز از نو و روزی از نو یعنی دور تسلسل دیکتاتوری خواهد بود

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است