بمناسبت سفر هیات شورای امنیت ملل متحد به افغانستان

در دنیای امروزی ما متاسفانه انسان ها نسبت به یکدیگر خویش بسیار بی تفاوت، بی عاطفه و بی مروت هستند و به یدک نام انسانیت را با خود حمل می کنند و گرنه در جامعه انسانی ممکن است اینقدر ظلم و جنایت، تعدی و تجاوز، قتل و قتال آوارگی و هتک حرمت انسانی صورت گیرد و دنیای بشریت با همه امکانات اش از کنارش بی تفاوت بگذرد و آتش بیار معرکه نیز باشد و از جنگ های نیابتی در جهان و منطقه نیز حمایت کند؟

مظلومیت مردم فلسطین یک قرن را در برگرفت، ستم بر مردم بوسنی لکه ای ننگ بر تاریخ و دامان بشریت باقی ماند. جور مردم افغانستان، سوریه، یمن و عراق، سومالی و میانمار قلب انسانیت را سوزاند و ده ها مصیبت دیگر که هنوز هم در جهان ادامه دار و انسان های مظلوم هنوز در زیر ظلم و ستم و اعمال تروریستی و یا بمباردمان های کور و بی هدف روزانه فرزندان شان در این سرزمین ها پیش چشمان شان پارچه پارچه می شوند و به آتش جنگ ها می سوزند؟ کجا است وجدان بیدار انسانیت و مدافعان حقوق بشری تا به دردی از دردهای این انسان های مظلوم مرهمی گذارند و احساس نوع دوستی بشری از خود نشان دهند و اقلا راه و چاره را برای ختم جنگ و محو تروریزم در جهان پیدا کنند.

از جمله مردمان بسیار مصیبت دیده در جهان یکی مردم مظلوم کشور ما هستند که چهار دهه است به آتش جنگ و تجاوز می سوزند و می سازند سوال اصلی و اساسی این است که آیا واقعا انسان ها و مدافعان حقوق بشری همه خود را ماننده اعضای یک پیکر انسانی می دانند و اگر می دانند مگر پیکر انسانیت مرده است که احساس دردی نسبت به اعضای دردمند و مجروح و تکه پارچه خود نمی دارند و این اعضای پارچه پارچه شده دردی و سوزی به این پیکره ندارند و یا در آفرینش خدایی این احساس دردمندی از پیکره انسانیت گرفته شده و انسان ها پیکرهای بی روح و بی عاطفه خلق شده اند و گرنه در اصل و گوهر انسانی اگر همه انسان ها از یک گوهر و نهاد خلق شده اند پس می بایست نسبت به همنوعان و اعضای پیکر خویش احساس دردمندی و همنوایی انسانی می داشتند و از خود این همنوایی و همدردی را نشان می دادند و هر عضو نسبت به عضو دیگر احساس همدردی و همنوایی میکردند.

چه رابطه شعوری که نه تنها انسان ها بلکه همه زنده جان ها از آن بهرمند و برخوردار اند حکم می کند که انسان ها نسبت به همنوعان خود دردمند و غم شریک بوده و احساس دردمندی می داشتند بنابراین در چنین شرایط و اوضاع نابسامان جهانی ورود هیات شورای امنیت ملل متحد را در کشور خود به فال نیک می گیریم و امیدواریم که با آمدن شان دردی از دردها و آلام ملت مظلوم افغانستان کم گردد و متجاوزین و مداخله گران را بتوانند سر جایشان بنشانند و کشورهایی که پشتیبان و حامیان تروریزم بین المللی و ناامنی ها در افغانستان و در منطقه هستند درست و دقیق شناسایی کنند و اقلا بتوانند مانع مداخلات عریان بیگانگان از کشور ما گردند و این سفرشان در کابل بخیر ملت افغانستان تمام شود و با دستاوردهای خوب و نیک به ملل متحد و شورای امنیت دوباره برگردند تا باعث خوشحالی مردم مظلوم افغانستان گردند.

محمد خیرخواه

>>>   همین که میگویی بنی آدم اعضأ یکدیگرند و بعدآ مختظ از رنج و درد و غم کشور های اسلامی نام میبری، خود گواه آن است که بنی آدم اعضأ یکدیگر نیستند و هر کس به ملیت و قوم و مذهب و تبار و دین و ایدیولوژی خویش فکر میکند و هیچ کس در فکر مجموع کشور های جهان و مجموع بشریت نیست.
امید وارم نشر شود.

>>>   لطیف پدرام:
امروز فرمان تقنینی غنی احمدزی در باره ی قانون تظاهرات و اجتماعات از سوی مجلس نمایندگان رد شد. فرمان غنی یک فرمان استبدادی،مخالف قانون اساسی،ضد دموکراسی و حقوق شهروندی بود. هر چند یک عده از وکلای حکومتی سعی کردند بر خلاف آزادی و دموکراسی رای بدهند و در نهایت فرمان غنی را تایید کنند اما با مخالفت قاطع نمایندگان مسوول مجلس مواجه شدند. مجلس نمایندگان امروز پیروزی خوب به دست آورد.
در عین حال کماکان برضرورت اجرایی شدن قانون ثبت احوال نفوس مصوب مجلس تاکید به عمل آمد و نمایندگان آگاه مردم بر دفاع از هویت خود در برابر توطیه ی ارگ پافشاری کردند و گفتند ما هم چنان بر سر تصمیم خود باقی خواهیم ماند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است