تمام كشورهایی كه امروزه به تعالى و رفاه و سعادت رسيدند اين راه دشوارى كه ملت مظلوم ما متحمل شدند را طى كردند چنانچه همين خانه هاى امن مهاجرين امروزه ما يعنى اروپايي ها هم روزى به سمت آفريقا مهاجرت كردند.

تفاوت ايشان با ملت ما همانا به عقب گذاشتن ملت ما بود اينكه چه دستانى ما را بيسواد گذاشتند حالا هم به شيوه ديگرى ما را مي كشند منجر به اين بدبختى هایی شده است كه در هر خانه تاجيک، ازبک، پشتون، هزاره، تركمن، بلوچ، نورستانى و ساير اقوام كه تابعيت اين كشور را دارند به ماتم مردم و همشهريان خود مي سوزند علت به درازا كشيدن اين آتش به هيچ وجه دولت ها نبوده و نمي باشد.

علت آن همانا تاثير گذارى بيگانگان است كه به پلان شوم خويش بين ما تفرقه انداخته و مى اندازند و از سرمايه هاى معنوى و مادى ما سرمايه هاى ملت هاى خويش را براى قرن هاى آينده تضمين مي كنند. دولت به هيچ عنوان نمي تواند وقتی در گروه ده ها قوم و قبيله باشد و در راس هر قبيله مافيا حكومت كند و مردم ما هم با يک شعار دروغين كسى را دنبال كنند كه خود بر مردم واراى انان تجارت كند بتواند ولو هدف نيک و انسانى داشته باشد موفق گردد.

بنابراین اگر خواسته باشيم كشور را به طرف امنيت سوق دهيم كه از همه چيز بر ملت ما ارجيت دارد يک اجماع درست كه به خاطر رضاى خدا باشد به كار است كه در آن اجماع همه بگویيم ما افغان هستيم، وطن خود را دوست داريم و به هيچ قومى جز انسانيت، اسلاميت و افغانيت نمى انديشيم و به خاطر وطن خويش حاضريم از خون خويش بگذريم آن وقت است كه پدر يک جاسوس و خاين نمى تواند به سرنوشت اين ملت تجارت كند در غير آن همين آش و همين كاسه.

محمود رادمل

>>>   این .........و .......... بازی ها راه بجای نمی برند،بر وجدان این حکومت ............که جز دسیسه سازی و ریختاندن آبروی مردم کار دیگر ندارد.

>>>   کاملاً درست است اما پس کی میخواهید این قوم گرایی ها را کنار بگذارید.کی مگر این مردم چقدر میتوانند تحمل کنند.مگر در افغانستان عالم ندارد بزرگ ندارد مگر که این همه مردم باید رنج و سختی تحمل کنند مگر آدم چند سال زندگی میکند دراین دنیا که این همه سختی تحمل کند.
حسین بختیاری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است