شادی کردن با گلوله یکی از مزخرف‌ترین روش ابراز احساسات است.
طی چند شب گذشته این دومین بار است که مردم کابل به دلیل شلیک های هوایی به بهانه پیروزی در مسابقات ورزشی نا آرام می شوند، صدای شلیک های پراکنده به حدی شدید است که انگاری کل ارتش با مخالفین درگیر شده و با تمام نیرو دارد مقاومت می‌کند.

جدا از این مساله که این گونه ابراز احساسات باعث صلب آسایش مردم می شود و از طرفی در شرایطی که حکومت بابت هر یک از این گلوله ها هزینه های سنگینی را متقبل شده و مال بیت المال اسراف می شود چند سوال ذهن من را به خود مشغول کرده است.

اول: آیا این کار با هماهنگی ارگان های امنیتی به ویژه وزارت داخله صورت می گیرد و اگر هماهنگ است که خوب به عقیده بنده دولت کار کاملا اشتباهی را مرتکب شده و اگر نیست آیا حکومت حتی توان کنترل مامورین امنیتی خود را هم ندارد؟

دوم: این اشخاصی که دست به شلیک هوایی می زنند دقیقا چه افرادی هستند، آیا مهماتی که در اختیار دارند بدون هیچ حساب و کتابی به دستشان رسیده (یادم هست در دوران مهاجرت در ایران یک سرباز پولیس می گفت ما از دانه دانه گلوله هایی که در اختیار داریم حساب پس می دهیم)

سوم: آیا اینگونه شادی ها امکان ندارد که خانواده ای را به گلیم غم بشاند که البته این موضوع بی سابقه هم نبوده است.

الیاس موسوی

>>>   در مراسم عروسی تعدادی ولایات هم بافیر اظهار خوشی میکنندهمچنان تولد پسر

>>>   این بدان معنی است که به بهانه ابراز خوشی صلاح های خود را امتحان میکنند که زنگ نزده باشد و مرمی ها از کار نه افتاده باشد.

>>>   وطندار به هواداران قهر امان مولی توهین نکن که با قغت میکنند.

>>>   بزن که آماده دور ریختن غان غان غان غان وغون غون غون ها از کابل باشیم بخیر کابل جای این اوباش ها ی کوچی شتر چران نیست کابل جای آریائی های کهن است.

اریائی تبار

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است