با هر انفجار و انتحار به صورت طبیعی بازارهای کابل برای چند روزی سقوط می‌ کند.

اختطاف‌ ها و دزدی‌ ها در شهر روی کارها به شدت تاثیر می‌ گذارد با تظاهرات‌ ها و راهپیمایی‌ ها نیز جریان عادی زندگی بر هم می‌ خورد از طرف دیگر دولت نیز رخصتی پشت رخصتی اعلام می‌ دارد و هر روز جاده‌ های نو و تازه را بر روی مردم می‌ بندد و کار و بار را به شدت صدمه می‌ زند.

ما در کابل حداکثر هفته دو و یا سه روز فرصت کار کردن داریم که همه اش را جمع کنیم پول کرایه را به خیلی دشواری پوره می کند قیمت مصرف برق و معاشات و مالیه و رشوت ها را هم اصلا در جایش بگذارید. با آن هم شب و روز تلاش می‌ کنیم تا برای خود و کسانی که محتاج یک لقمه نان و چند صد افغانی در روز هستند کمکی کنیم ولی همانها هم اکثرا به مال و پول ات خیانت می‌ کنند.

کار کردن در جامعه‌ ای که از دولت تا رعیت و اپوزیسیون اش به یک نحوی با تو دشمنی می‌ کنند خیلی سخت و نفس گیر است. اگر دزدی کنی، فساد کنی، رشوت بخوری، آدم بکشی و قتل کنی و یا اختطاف چی باشی از بی سواد تا با سواد مدح تو را می‌ سرایند و از رعیت تا دولت امتیازت می‌ دهند ولی در امر مثبت و مشروع باید راهت را به تنهایی بروی و آن هم در دشمنی جمعی.

میرویس آریا

>>>   دلها دگرگون شده. نيت ها ناپاك شده. صداقت و درستكارى نيست.

>>>   اصل واقعیت ومهم ترین مشکل همین است که دولت وملت در افغانستان خائن هستند.

>>>   مردم کابل باید مثل سوم حوت یک اعتصاب سرتاسری راه بیندازند.

>>>   اکثریت اختطاف چیان از شمالی هستند

>>>   نسل روی کار آمده اکثراً بیغیرت ، سوءاستفاده گر و بحران ساز هستند و هیچ وجدان و ایمانی ندارند!
دولت را هم خودفروخته ها و پدران بیچاره و بی ایمان همین نسل نو گرفته و شرایط برای انسانها و وطن پرستان خالص اجازه ورود و خصوصاً ارائه خدمت فرصت نمیدهد
نسل امیدوار

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است