سید رضامحمدی شاعر و نویسنده‌ ای که تا چندی قبل بحیث مشاور فرهنگی شورای امنیت کار می‌کرد. به دلیل اینکه محمدی با اتمر همکاری نزدیک داشت و از اطلاعات موثقی برخوردار است، این اعتراف او تکان‌دهنده است:

"من به عنوان یکی از کارمندان ارشد امنیتی سابق، به طور قطع می توانم بگویم که گروه هایی به نام داعش و طالب سازمان جدی و واقعی ندارند، هر دو قصه ای برای جنجال های شخصی اند. تنها سازمان های تروریستی که تشکیلات دارند جمعیت اصلاح و حزب التحریرند وگرنه خلافت اسلامی شام و عراق به افغانستان چه کار دارند؟ تشکیلات شان چیست؟

اینهمه دستگاه های امنیتی خارجی و داخلی که پشه را در غبار پیدا می کنند چرا یک ورق درباره این گروه ندارند؟
انتحاری که در کابل آماده می شود با وسایط نقلیه دولتی جابجا می شود، محصول نفرت شخصی گروه های خاص است تا واقعیت سازمانی جدی به نام داعش یا غیره.

چرا شرکت های امنیتی کارآمد غرب کابل لغو جواز شدند اما شرکت ملا تره خیل ها قوی تر شدند؟
چرا معاونین و مسوولین امنیتی یک عده جوان بیمارند که شب و روز چت ها و تلفن های شخصی مردم را می شنوند و به جای تعقیب تروریست ها، در تعقیب دختران و شهوت بارگی خودند؟ طبیعی است که فاجعه اتفاق بیفتد.

زندگی خصوصی فعالان مدنی برای اینها از برنامه های تروریستی جدی تر است و یک نفر از هزاره های هوشیار در تمام دستگاه امنیتی نیست.

امیدوارم حکومت به جای لجبازی سیستم امنیتی را اصلاح کند اگر نه خود ما باید راه اصلاح را بسنجیم. مثل داستان در گریز گم می شویم هر روز فقط خبرها را با هراس باز می کنیم که اینبار برادرمان را کشته اند یا پدرمان را..."

مختار وفایی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است