هر جنگ گرم پس از یک جنگ سرد آغاز می‌ شود و سپس به جنگ سرد بعدی* می‌ انجامد.

جنگ گرم جهانی اول و دوم نیز همین فرآیندها را گذشتانده اند. دوران جنگ‌ گرم دروان حمله، عمل و تعیین سرنوشت (چپاول منابع) است ولی دوران جنگ سرد دوران ارزیابی، مقدمه چینی و یارگیری است.

در میان این دو جنگ فقط موقعیت‌ ها و پارتنرشپ‌های جنگی در تغییرند ولی ماهیت جنگ‌ ها و ریشه‌ های آن هیچگاه تفاوت نمی‌ کنند. در پایان جنگ گرم دوم اروپای شرقی و خاورمیانه و در پایان جنگ سرد سوم افغانستان و آفریقا قربانی شدند.

در آغاز جنگ سرد چهارم عراق و سوریه قربانی شدند در حالیکه افغانستان هنوز در آتش جنگ سرد سوم می‌ سوخت. در جنگ سرد سوم ایران با آمریکا بود و افغانستان با روس‌ ها اما در جنگ سرد چهارم افغانستان با آمریکا و ایران با روس‌ ها خواهد بود.

یعنی ما باید عمدا و عملا با همسایه‌های خویش در جنگ و مخافت باشیم. اکنون که جنگ سرد چهارم آغاز و حرکتش به صوب خراسان یعنی همین "خراب‌ آبادِ پنج‌ هزار ساله" است ما باز هم "حَسَنِ غَم‌کَش" خواهیم بود.

"حسن غم‌ کش" را باید با قربانی بودن همیشگی اشتباه نگیریم چون این فقط وظیفه همین مردم است تا امپراتوری‌ ها را از پا درآورند و خود را بکفانند ما غیرتیون، مجاهدون و انتحاریونِ "تاغوت‌شکن" چنان با فراست هستیم که "هی" به "غیرت" تذکره الکترونیکی چسبیده ایم و متفکرین ما کتاب‌ هایی برای "حکومت‌ های ورشکست" می‌ نویسند اما هر روز بنیاد و بافت اجتماعی را در کشور خود می‌ شکنند.

حالا باید پیشبینی شود که شناسنامه الکترونیکی برای فرزندان ما مساله ناموسی خواهد شد و چند سده دیگر جنگ را رهبری خواهد کرد. تنها خبر خوشی را که می‌ توان حدس زد تفسیر این روایت است که گفته شده "کسانی که دنیای خود را نتوانند بسازند آخرت شان خرابتر خواهد بود" یعنی ما در دوزخ اکثریت خواهیم بود و همه به همین باور خواهیم بود که "دوزخ سرزمین گواراتر از آنجایی است که افغانستانش نامیده اند".

ای داد و بیداد!

* آکادمی علوم افغانستان در چاپ آینده دایره‌المعارف آریانا خواهد نوشت "اقوام بد افغانستان حتی در خانه‌ هایشان با همین تحلیل جنگ سرد و گرم را تجربه می‌ کردند ولله اعلم باالثواب"

عزیز رفیعی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است