تارنمای «لیبیا الخبر» نوشت: آمریکا با توجه به اینکه فرانسه و ایتالیا نتوانسته اند کاری در جهت ایجاد ثبات در لیبیا به ویژه پس از حوادث اخیر در میدان های نفتی انجام دهند، تصمیم گرفته است نقش بیشتری در این کشور ایفا کند.

این تارنما افزود: «آنتونیو گوترش» اواخر هفته گذشته «استیفانی ویلیامیز» کاردار پیشین آمریکا در لیبیا را بعنوان معاون «غسان سلامه» نماینده سازمان ملل برای حل بحران لیبیا معرفی کرد و بر اساس گزارش رسانه های آمریکایی شخص «دونالد ترامپ» رییس جمهور آمریکا معرف استیفانی بود.

لیبیا الخبر در ادامه نوشت: آمریکا سعی می کند با پوشش سازمان ملل نقش بیشتری در لیبیا ایفا کند و می خواهد از نزدیک تحرکات فرانسه و ایتالیا را در این خصوص زیر نظر داشته باشد.

«شعیب الفیتوری» تحلیلگر سیاسی لیبیایی در این خصوص گفت: آمریکا سعی دارد اختلافات میان فرانسه و ایتالیا در لیبی را حل و فصل کند و از سوی دیگر می خواهد بدون تکیه و به اروپایی ها در لیبیا حضور فعال تری داشته باشد.

«الجیلانی زهیمه »کارشناس سیاسی و روزنامه نگار نیز در این خصوص گفت: واشنگتن به این نتیجه رسیده است که برای حفظ منافعش باید بیشتر به لیبیا و طرفین درگیری در این کشور و همچنین کشورهای اروپایی اثرگذار نزدیک شود.

وی افزود: شاید آمریکا تصور می کند غسان سلامه و همچنین فرانسه که از طرح های او حمایت می کند در کارشان موفق نبوده اند و به همین دلیل اکنون تلاش می کند نقش بیشتری در پرونده لیبیا ایفا کند اما فعلا ترجیح داده است در پوشش و سایه سازمان ملل در لیبیا نقش داشته باشد.

این کارشناس سیاسی همچنین گفت: آمریکا پس از آنکه جنرال «خلیفه حفتر» فرمانده ارتش لیبیا تحت حمایت دولت شرق، کنترل هلال نفتی لیبیا را به دست گرفت و مانع صادرات نفت شد نگران بازار انرژی شده است و به همین دلیل سعی می کند در کمترین زمان ممکن راهی برای مشکلات موجود در لیبیا بیاید تا منافع خود را تامین کند.

لیبیا از زمان سقوط قذافی در سال 2011 با بی ثباتی دست و پنجه نرم می کند و در چنین شرایطی چند دستگی و تفرقه در آن افزایش یافته است.

اکنون دو دولت در لیبیا وجود دارد: دولت «وفاق ملی» به ریاست «فایز السراج» در طرابلس که مورد حمایت جامعه جهانی است و دولت «طبرق» در شرق لیبیا (دولت موقت) که ریاست آن را «عبدالله الثنی» برعهده دارد.

جنرال «خلیفه حفتر» فرمانده ارتش این کشور نیز مورد تایید پارلمان لیبیا است. هر یک از این گروه ها خود را مورد حمایت مردم می دانند و ادعا می کنند بهتر می توانند کشور را اداره کنند و طبیعتا رقابت شدیدی برای تسلط بر منابع نفتی دارند.

کد(6)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است