خدا هیچ وقت سایه ی انگلیسی ها را از سر ما کم نکند اینها چقدر دلسوز بودند و ما نمی دانستیم اگر اینها نمی بودند واقعا ما به صلح و امنیت نمی توانستیم دست پیدا کنیم.

مثلا همین حرکت صلح خواهی هلمند و کنر و چند جای دیگر؛ آمدند که ما صلح می خواهیم، هیچ کس حرفشان را گوش نکرد نزدیک به یک ماه زیر خیمه چای نوشیدند و نان خوردند و با موبایل حرف زدند و موبایل هم با آنها حرف زد تا اینکه سفیر انگلیس آمد زیر خیمه شان و به مدت یک ساعت نشست و چند فکاهی گفت و در آخر سر فرمودند: مشکلی نیست ما صلح را در یک چشم بر هم زدن برای شما می آوریم. طالبان بد می کنند که جنگ کنند، حکومت هم اجازه ندارند دیگر بجنگند، بروید و خوش باشید فردا که از خواب بیدار شوید ما مناطق امن را برای شما درست می کنیم....

صلح خواهان هم در مقابل یکصد و چهل و پنج کمره ی رسانه خارجی خوشحال شدند و گفتند که وقتی انگلیسی ها قول دادند صلح می شود حتما این کار می شود خارجی ها که دروغ نمی گویند و با همان خوشحالی بستره و ترموز چای و دیگ و کاسه شان را در یک موتر باربری گذاشته و خیمه ها را جمع کردند و رفتند که انگلیسی ها قول شرف و ناموس دادند.

در مجموع خدا انگلیسی ها را حفظ کند که واقعا به فکر عزت و وقار و سربلندی کشورشان هستند.

مهدی ثاقب

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است