چهارهزار تن از زندانیان زندان پلچرخی امروز جمعه دست به اعتصاب غذایی زده اند.

گفته می شود زندانیانی که به جرم تهدید در برابر امنیت داخلی و خارجی زندانی هستند، این اعتصاب را آغاز کرده اند.

این زندانیان خواهان شامل شدن تخفیف مجازات شان بربنیاد فرمان‌های رییس‌جمهور هستند.

کد (10)

>>>   حمد تورانیان
اسد سیاه
سالگرد زمین سوزی و کوچ اجباری در شمالی:
افغان ها بنام طالب آمدند, تاکستان ها را اره کردند, درخت ها را بریدند, خانه ها را آتش زدند, به مال, جان و ناموس تاجیکان تجاوز کردند. و امروز بجای اینکه غرامت بپردازند, هنوز هم دارند زمین های مان را غصب میکنند و کماکان به جابجایی همان تروریست ها و متجاوزین افغان در این سرزمین سوخته ادامه میدهند که در این راستا, معامله گرانی از درون خود مان همکار و همراه شان است.

>>>   رئیس جمهور برای شان آیسکریم حواله کند چون شنیده که اند که زنده باد آیسکریم گفته روان است از اینکه هوا هم گرم است خلیفه { دوری}هم میخواهد کارخانههای آیسکریم سازی را بیشتر کند اینها اعتصاب کرده اند از خودرن و استحقاقیه آیسکریم محروم نمانند

>>>   طالبان «برادران» ما اند یا «دشمنان» ما؟
=========================
* وقتی ارگ نشینان شب و روز تبلیغ می کنند که طالبان از این خاک اند؛ طالبان افغان اند؛ فرزندان پشتون ها اند؛ برادران ناراضی ما اند؛ حقوق شان داده نشده؛ در نتیجه ظلم و بی عدالتی (اقلیت های قومی یا جنگ سالاران) دست به سلاح برده اند و...

* وقتی ارگ نشینان جامعه جهانی را قناعت داده که فقط اقلیت های قومی با آنها دشمنی دارند؛ فقط اقلیت های قومی صلح نمی خواهند و...

* وقتی بمباران های شبانه قطع می شود؛ طالبان از زندان ها رها می شوند؛ مناطق امن برای شان داده می شود؛ به مناطق شمال گسترش داده می شوند؛ از فهرست سیاه کشیده می شوند؛ برای شان دفتر و دیوان مهیا می گردد و...

* وقی ارگ نشینان به صورت واضح اعلان می کنند که طالب کشی یعنی پشتون کشی... امر حمله بالای شان داده نمی شود؛ مناطق آنها تصفیه نمی شود و...

* وقتی دولت آتش بس یکجانبه اعلان می کند؛ برای ورود طالبان فرش سرخ هموار می کند؛ به پیشواز شان آیس کریم فرمایش می دهد و...

* پس طالبان برادران ما اند و یا دشمنان ما؟

*پس چرا توقع داریم که ارگ نشینان با طالبان بجنگد و یا آنها را سرکوب کند؟
+ + +
* مگر واقعیت غیر از این است که فقط «اقلیت های قومی» از پیشروی طالبان و پیروزی آنها تشویش دارند؟

* مگر واقعیت غیر از این است که فقط «اقلیت های قومی» طالبان را دشمن خویش می پندارند و با آنها می جنگند؟

* مگر واقعیت غیر از این است که حکومت فعلی و ارگ نشینان فقط در بالای شانه های جوانان «اقلیت های قومی» و نثار خون سرخ آنها استوار است؟

فاعتبرو یا اولی الابصار!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است