بیدارگر، فیلسوف، متفکر، مبارز، قرآن‌پژوه، شاعر و سخنور فارسی‌سرای اهل لاهور را کمتر کسی است که نشناسد. او روشنفکر و تحصیل‌کرده غرب بود اما هیچگاه ادای روشنفکری درنیاورد و به قرآن و اعتقادات پشت نکرد. در مطلبی تحت عنوان «سفر تاریخی اقبال لاهوری به افغانستان» و «سرگذشت خرقه در قندهار» درباره این شخصیت مسلمان بحث کردیم و در اینجا مصدع اوقات خوانندگان عزیز نمی‌شوم. اقبال مفسر قرآن بود اما قرآن را هرگز بدون حضور اهل بیت، تفسیر نمی‌کرد. او به حسین(ع) عشق می‌ورزید اما همواره شور حسینی را با شعور حسینی درمی‌آمیخت و رمز قرآن را از حسین می‌آموخت. پس از آن که اقبال درباره امام حسین(ع) به معرفت رسید این امام آزادگان را در سروده «حریت اسلامی» در بخش «رموز بیخودی» کلیاتش چنین معرفی کرد:

آن امام عاشقان پور بتول
سرو آزادی ز بستان رسول
بر زمین کربلا بارید و رفت
لاله در ویرانه‌ها کارید و رفت
تا قیامت قطع استبداد کرد
موج خون او چمن ایجاد کرد
خون او تفسیر این اسرار کرد
ملت خوابیده را بیدار کرد
رمز قرآن از حسین آموختیم
ز آتش او شعله‌ها اندوختیم
تار ما از زخمه‌اش لرزان هنوز
تازه از تکبیر او ایمان هنوز
ای صبا ای پیک دور افتادگان
اشک ما بر خاک پاک او رسان
*****
اقبال در جای دیگری از کلیاتش، اهل حق را توصیه می‌کند که آزادگی را از حسین بیاموزند:
در نوای زندگی سوز از حسین
اهل حق حریت آموز از حسین
*****
او در سروده دیگری خطاب به زنان مسلمان، به آنان سفارش کرده که مثل حضرت زهرا(س) زندگی کنند تا فرزندان‌شان حسینی به بار آیند:
فطرت تو جذبه‌ها دارد بلند
چشم هوش از اسوه زهرا مبند
تا حسینی شاخ تو بار آورد
موسم پیشین بگلزار آورد
*****
روح این شاعر والامقام در چنین روزی شاد و یاد و خاطره‌اش گرامی باد
مرادی پنجشنبه عاشورای 1397

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است