"کسی‌که از خود جایگاه و آرمانی نداشته باشد دقیقا نمی‌داند که چکار کند."

واقعا نمی‌دانم فاز کسانی‌که منتقدان سرسخت حکومت بودند، خودشان را ارزش‌گرا می‌خواندند و دیگران را ارزش‌فروش اما با رسیدن به مقام‌، آن‌هم بست‌های ۵ و ۶ سنگ هواخواهی حکومت را بر سینه می‌کوبند چیست؟

حداقل باید میانه‌روی را اختیار می‌کردند تا امروز من و ما انگشت حیرت بر دهان نمی‌گرفتیم.
برخی از این عالی‌جنابان آن‌قدر تندرو بودند که شخصا نگران‌شان بودم.

ما هم تجربه حضور در برخی مناصب را داشتیم ولی راه‌ بازگشت به مردم را همواره باز نگه می‌داشتیم، در غیر آن امروز منفور جامعه می‌بودیم.
در آن‌صورت نه منتقد حکومت ما را خوب می‌دید، نه هوادار حکومت و نه هم خود حکومت.

به هر روی، تنها چیزی که به ما باقی می‌ماند لقب "ماشیست" و پیروی از "ماشیزم" است.

با‌ محبت

وحید پیمان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است