من به خاطر محدودیت وظیفوی خود نمی توانم در انتخابات از نامزدی حمایت کنم. افزون بر آن، به خودم اجازه نمی دهم که شعور مردم را دست کم گرفته به آنها تجویز کنم که کدام نامزد برای شان بهتر است. همچنان، ساده‌لوحانه است که در خارج نشسته باشی و برای مردم ساکن افغانستان نسخه انتخاباتی بنویسی.

ولی، برای آن عده دوستانی که تا حال تصمیم قاطعی در مورد رای شان نگرفته اند، می توانم این چک لیست پنج ماده‌ی را برای نامزد مناسب برای پارلمان پیشنهاد کنم:

اول، صادق باشد: دروغ نگوید حتی دروغ بی‌آزار. در استفاده اعداد، آمار و فاکت ها بی پروا نباشد. فردی که در این راه بی پروا باشد تمایل شدیدی به جعل و تزویر دارد. حرفی را که می گوید در عمل ثابت کرده باشد. یعنی به امانتِ اندیشه و سخن خود خیانت نکرده باشد.

دوم، محترم باشد: به همه افراد به ویژه کودکان و مستمندان احترام بگذارد. هنگامی احوالپرسی دستش با شما و چشمش با کسی دیگر نباشد. به شما به خاطر انسانیت تان حرمت قایل شود نه به خاطری که می توانید برایش رای بیاورید. از خیر کسی که انتظار دست بوسی از شما دارد – به هر دلیلی – به کلی بگذرید.

سوم، شعور سیاسی داشته باشد: حداقل در سه سال گذشته سخنی و یا کاری سیاسیی نگفته و نکرده باشد که عقل سلیم شما بر نادرستی آن حکم کند. به خاطر بُرد های زودگذر منافع درازمدت را قربانی نکرده باشد. بر اشتباهات گذشته خود را اعتراف کند و مسئولیت اش را به گردن کسی دیگری نیاندازد. باید بتواند موقف های سیاسی اش را شمرده و در قالب یک نظریه مبتنی بر شواهد عرضه کند.

چهارم، ذکی باشد: کسی که بر لقب های علمی (استاد، پوهاند...)، وظیفوی (جنرال، داکتر، ژورنالست، شاعر...) و دینی/اجتماعی (الحاج، مولوی...) و نسبت خود به فلان رهبر زیاد فخر می کند، هوشمند نیست. کسی که کلماتی را به کار می بندد که حاضران معنی اش را نمی داند، فهمیده نیست. نسبت به هوش چنان افراد باید بیشتر شک کرد. کسی که قضایای سیاسی را فقط از منظر جنس، زبان، قوم، مذهب و سایر هویت های غیراختیاری می بینید و پیچیدگی های جریان های سیاسی را نادیده می گیرد، اصلاً دانا نیست.

پنجم، گوش شنوا و ذهن باز داشته باشد: در مجالس به دیگران نیز فرصت سخن گفتن بدهد. در جریان سوال کسی، بین حرفش ندود. شنونده‌ی صبور باشد. چه در موضوعاتِ کلان کشوری و چه در کارهای روزمره، تعبیر‌های مخالف را بشنود؛ اگر امکان دارد آنها را بپذیرد؛ و اگر رد شان می کند برایش فقط یک دلیل کلیشه‌ی و کلی نداشته باشد.

این بود پنج معیار. اگر نامزدی را سراغ دارید که واجد حتی یکی از این معیارهاست، به او رای بدهید. ضرر نخواهید کرد.

جاوید نادر

>>>   یافتن اینگونه وکیل از جمله نادرات است
ششم : باید جهاد یا کم از کم مقاومت کرده باشد

>>>   اقای نادر! من هفته فهم بالاخره فهمیدم که چرا خارجی ها وکلا را انتخاب میکنند.زیرا با این معیار هایکه شما گفتید اصلا کسی پیدا نمیشود.

>>>   اگر جناب خود تان این ممیزات را داشته باشید شاید من چون شمارا معرفت نه دارم والا چنین شخصی با این کمالات نا پیداست. واحیانآ پیدا شود در آشفته
بازار افغانستان حاضر نخواهد بود کاندید کند
م . زمین بوس کابل

>>>   عجيب ، والله اگر يكي از اين نامزادان يكي از اين صفات را داشته باشد، تنها مانند انتخاب مؤسس افغانستان بايد ميگفتي كه براي كسي رأي بدهيد كه تنها يكبار بيعقلي كرده باشد و بس.

>>>   نخیر مثل لالی حمیدزی سگ جنگی که نباشد آن وکیل وکیل نیست و قتیکه یکدیگر بارا کفش و بوطل آب نزدن و یکدیگر را زن وخواهر و مادر گفته دشنام ندادن و یخن یکدیگر را پاره پاره نکردن ! آن وکیل وکیل نیست و همچنان آن پارلمان افغنستان و خانه ملت گفته نمیشود . البته اوصاف وکیل های پارلمان همین طور است .
م.ص.ط.ف احمدی

>>>   Karim Said Karim
در جریان این همه همهمه و گیرودار گرم آمد آمد انتخابات پارلمانی آقای محسنی پیش از مرگ، در اخرین لحظات، چند نصیحت شریفانه و مخلصانه دارند ( برخلاف آن استخاره های شیطانی) که الحق ارزش خواندن و همگانی ساختن را دارد:

به هفت گروه از نامزد وکیلان رای ندهید:
یک - رهبر زاده گان نازدانه و فاقد ظرفیت که وارثین پول های باد آورده و سیاست های خونین پدران شان اند؛
دو- تاجرانی که با استفاده از موقف وکالت به فکر ازدیاد سرمایه های شان اند؛
سه - وکلای سابقه ی بی سواد که سُرغوچ سیویچ مایک های میز شان برداشته نشده؛( در بحث ها روی مسائل عمده در پارلمان یا غیر حاضر و یا خاموش بوده اند )
چهار- خانم‌ هایی که با عکس های آرایش شده كه در صدد شکار جوانان مجرد و پیران هوسران اند؛
پنج - تیکه داران قومی و مذهبی که هویت قوم و دین شان را در آشفته بازار سیاست لیلام کرده اند؛ ( خدمتگذاران حکومت های قبیله پرست کرزی- احمدزی)
شش - جوانان خام با مدرک های تحصیلی تقلبی که نمی دانند و نمی توانند؛
هفت - وکلای مفتخور و بی دستاورد دوره قبلی.

>>>   به نظر بنده معیار برای وکیل شدن در شرایط فعلی افغانستان قرار ذیل است.
1-دزد باشی.
2-قاتل باشی.
3-ناموس فروش باشی.
4-خاین باشی.
5-خون ملت را خورده بتوانی.
قرار شرح فوق معیارات برای وکالت ترتیب وتقدیم است خدا کند خوش تان بیاید وطرف توجه تان واقع گردد.
مایان تا هنوز از وکیلان خود به جز همین اوصاف چیزی دیگری ندیده ایم.
اریائی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است