نقشه راه صلح غنی با خلیلزاد بسیار تفاوت دارد. خلیلزاد چه بخواهد و یا نخواهد به دستور آمران خود در کاخ سفید ماموریت انتقال قدرت از غنی به امارت طالبان را بر اساس تفاهم سری میان پاکستان و امریکا به عهده دارد. امریکاییها خوب درک می کنند، که اگر از این فرصت گفتگو‌ها بعد از ۱۸ سال مصارف گزاف و تلفات جانی سنگین استفاده نکنند در باتلاق جنگ افغانستان بیشتر زمین گیر شده توسط روسها، چینایی ها، ایرانی ها در همدستی با پاکستانی ها به سر نوشت بد تر از شوروی سابق و یا "ویتنام افغانی" مواجه خواهند شد.

چرا غنی از داعیه صلح طلبی با طالبان به مخرب روند صلح مبدل شده است؟
غنی که تا چند هفته پیش دم از صلح با طالبان می زد، تصور می کرد که آمریکا و یا روسها و یا هر کشور دیگر طالبان را تشویق خواهند کرد، که با غنی در زیر خیمه پشتونولی صلح کنند و در نتیجه مذاکرات به محوریت غنی صورت بگیرد.
هدف اساسی او این بود که امارت ایتلافی پشتونولی در محوریت وی تشکیل شود.

غنی همچنان تصور می کرد که در دولت ایتلافی پشتونولی او نقش رهبری داشته طالبان و حامیان پاکستانی آنان در نقش رییس اجرایی بی صلاحیت نظیر عبدالله خدمت خواهند کرد. بدین ترتیب پاکستانی ها و امریکاییها در محوریت او بحیث ملا نصرین خدمت خواهند کرد.
اما وقتی خلیلزاد به اشاره ترامپ و پاکستانی ها اولین توپ حکومت موقت و به تعویق انداختن انتخابات را به دروازه اش شوت محکم کرد، از رویای کاذب بیدار شده و متوجه شد که صلح با طالبان بمعنای انتقال قدرت به امارت طالبان است نه حکومت ایتلافی پشتونولی.

وقتی خلیلزاد گفت آمریکا عجله در صلح دارد غنی سنگ های سنگین دست آورد های دموکراتیک را پیش روی خلیلزاد انداخت و گفت او عجله ندارد و برای صلح نقشه راه پنجساله دارد. به بیان دیگر برای پنج سال دیگر از طریق تقلب و کمیسیون خود ساخته اش بقدرت برسد و تحت نام نقشه راه صلح طالبان و پاکستانی ها را مصروف آیس کریم خوردن کند.
به نظر می رسد که غنی سر نوشت بهتر از نجیب نخواهد داشت.

هارون امیرزاده

>>>   بکلی درست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است