دموکراسی نمایشی و صادراتی آمریکا و ناتو در افغانستان آخرین دوران رسوایی و زوال خود را می پیماید. آمریکا طی دوران ۱۷سال تلاش نمود تا با نمایشنامه "دموکراسی"مسخره آمیز و انتخابات "تقلبی" و جعلی در افغانستان، دست آوردهای فریبنده و میان تهی خویش را تحت نام استقرار دموکراسی و مبارزه با تروریسم، بر رخ جهانیان کشانیده، بر طرز استعمار نو و شکست اش در مبارزه با تروریسم در افغانستان پرده افشانده و بر نظام تحت الحمایه خویش در کابل مشروعیت بخشد.
اما در واقع غرب و ناتو با این خیمه شب بازیهای زیانبار و فریبکارانه، نطفه های دموکراسی را در سرزمین افغانستان محو نموده،آ نرا بدنام و بر اعتبار آن لطمه وارد نمودند. در مقابل، نهال تروریسم و افراطیت را در کشور آبیاری کرده و بیش از نیمی از پیکر جامعه را تحت سایه تاریک آن قرار داده و افغانستان را به مسلخگاه انسانی درآوردند.

بدیهی است که کشور گشایان استعمارگر هرگز نمیخواهند تا مقدرات نظام سیاسی شانرا روی کف دست مردمان غیر خودی بگذارند.
باید در پرتو آموزه های بزرگ در معبرگاه طولانی مدت آزمون زمان و تجارب عظیم، به این خوشباوری پایان بخشید و از صیقل کاری نظام استعمار زده پرهیز کرد.

پرواضح است که ارتجاع سیاه و اسلام گرایان افراطی بخشی از نیروی پیاده نظام استعمار اند، اما چپ ها، چپ نماها و چپ گرایان نباید با برافراشتن "درفش نیرنگی" و گزینش شعار های فریبنده و همیاری با کاروان استعمار، بر حقیت سرزمین اشغالی و ساز و کارهای استعمار گران و حواریون انها خاک افشانده و مسیر مبارزات آزادی‌خواهی و دادخواهی را مکدر سازند.

یکی از گزیده های گمراه کننده و سرگرم کننده برای خاموش ساختن صدای آزادی خواهی در افغانستان، انتخابات است، حال برپایه حقایق موجود و داوری های ریالستیک ببینیم که این سناریو اخیرا در افغانستان چگونه براه افتاد؟
انتخابات پارلمانی سال روان، با سطح تقلب گسترده و آشکار، جعل، عوامفریبی و خرید و فروش انسانها، انارشیسم، بی مدیریتی و نقض طرزالعمل های نافذه، یکی از مضحک ترین انتخابات در تاریخ بود و بیگمان کمترین کاندیدای انگشت شمار موفق خواهند شد تا از دل اراده مردم و رای شفاف و منصفانه به میدان ظفر قدم رنجه فرمایند.
در نتیجه در این شهر پر غوغا، کماکان این کمسیون های غیر آزاد، وابسته و فرمانبردار است که برطبق فرمان تاجداران و یا بر روی سکه های دالر، اکثرآ فاتحین این معرکه را به میدان می‌کشند.

انتخابات پارلمانی سال ۲۰۱۸ در افغانستان هرچند در غیاب ناظرین بین المللی و در تحت مهندسین و مشاورین آمریکایی در خلوتگاه های تاریک سازماندهی شد اما کمره های ناظرین و رسانه های جهانی بطور مستدام از آن تصویر برداری نمودند.
در این میان و بگاه گلوبال ریسرچ، جریان انتخابات پارلمانی افغانستان را تحت فوکس قرار داده و تحت عنوان "نمایش انتخابات مسخره آمیز امریکا-ناتو در صحنهٔ افغانستان" انرا بطرز ژرف اندیشانه مورد تحلیل قرار داده اظهار مینماید:" در ۲۰ اکتبر سال ۲۰۱۸ انتخابات پارلمانی در افغانستان برگزار شد. انتخابات به طور کامل تحت تأمینات مالی و تأثیر ایالات متحده و ناتو قرار گرفت تا برای رژیم "دست نشانده" خود در کابل مشروعیت بخشد.

مسلم است که برگزاری به اصطلاح انتخابات در کشور اشغالی، هرگز اراده و منافع مردم کشور اشغال شده را برنتافته بلکه بازتاب دهنده منافع نظامی، سیاسی و اقتصادی کشورهای تحت رهبری ناتو چون ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه می‌باشد.

نویسنده، اصل مشروعیت نظام و بازیهای پشت پرده را مورد توجه قرار داده اظهار میدارد "انتخابات کنونی پارلمانی که پس از سه سال تأخیر برگزار گردید، کاملا در تضاد با قانون اساسی ملی افغانستان برگزار شد. حکومت "دست نشانده" خود نتیجه انتخابات و آرای مردم نیست، بلکه نتیجه کامپرومایز میان نامزدهای اصلی انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ و اربابان خارجی آنها در ناتو است. دولت دست نشانده غنی و عبدالله که توسط جان کری وزیر امور خارجه ایالات متحده در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد، به طور گسترده با مخالفت مجلس ملی و همچنین افرادی که در انتخابات ریاست جمهوری شرکت نموده بودند، مواجه گردید و آنها این نظام را محصول ساخته های جان کری پنداشته و بخاطر بازی به رای و اراده خود، انها این رویکرد را به عنوان توهین برای خود تلقی نمودند.

بنابر این، دولت غیر قانونی جدید که پس از آن خود را "دولت وحدت ملی" نامید، موافقت کرد تا بخاطر کاهش تنش بین مجلس و حکومت، حقوق و امتیازات نمایندگان را افزایش داده و زمان انتخابات مجلس نمایندگان را برای مدت سه سال به تأخیر اندازد. به لطف این توافق غیر رسمی، در حالی که قبلأ بسیاری از نامزد وزیران معرفی شده برای وزارتخانه ها رد میگردیدند اما بعد از این توافقنامه، آنها به صورت دسته جمعی از سخاوت رای پارلمان برخوردار گردیده و سطح مخالفتها کاهش یافت"

در این تحلیل فقدان شرکت وسیع مردم در انتخابات و صحنه سازیهای تقلبکارانه مورد توجه قرار گرفته اذعان میگردد ایالات متحده و ناتو همراه با رژیم دست نشانده در شرایطی انتخابات را در افغانستان برگزار ساختند که کمتر از ۶۰درصد از قلمرو افغانستان را درکنترل خود داشتند و به این معنی است که ۶۰درصد از شهروندان در انتخابات محروم ساخته شدند.

شما می توانید تصور کنید که دولت موفق نگردید تا انتخابات را در محلات رای گیری در شهر کابل مدیریت نماید. قرار بود تا رای گیری به ساعت ۸ صبح، آغاز گردد، اما به دلیل تأخیر و عدم تامینات فنی، در برخی حوزه ها به ساعت ۱۱ و در برخی مناطق ساعت یک بجه آغاز گردید. به همین دلیل کمیسیون انتخابات اعلام کرد که برای روز بعد، روند رای دهی را ادامه دهد، این بخاطری بود تا آنها در غیاب «ناظران مستقل» دست به تقلب و فساد گسترده و بالقوه بزنند.
بر اساس گزارش رسمی ۱۲ میلیون نفر واجد شرایط رای دهی هستند، اما تنها ۸/۸ میلیون نفر برای رای گیری ثبت نام نمودند.
یک تلویزیون محلی از قول بدیع صیاد ریيس کمیسیون انتخابات گزارش داد که به استثنای غزنی و قندهار تنها ۳ میلیون نفر در پروسه رای دهی از رای خود در سراسر کشور استفاده نمودند.
بی اعتمادی عام نسبت به پروسه انتخابات همچنین وضعیت امنیتی و تهدیدات طالبان،سبب گردید تا مردم، کاملا تحت سلطه رژیم دست نشانده و کشور اشغالی، انتخابات را تحریم نمایند.

به اعتقاد نویسنده "مردم بر این باورند که این رای آنها نیست که موفقیت و یا شکست یک نامزد را تعیین میکند، بلکه این «دست های نامرئی» است که نقش اصلی را برای تصمیم گیری در مورد نتایج بازی انتخابات بازی می کنند. بدون مصالحه با دولت و جنایتکاران یا روابط با کشورهای عضو منطقه ای و اعضای ناتو، پیروزی در انتخابات تقریباً غیرممکن است. به خاطر چنین مصالحه و معاملات، مجلس اعتبار خود را از دست می دهد و دولت بارها و بارها تصمیمات خود را نادیده می گیرد.
به عنوان مثال، ۹۰ درصد از وزرای پیشنهادی که مجلس آنهارا رد کرده بود، هنوز هم به وظایف خود ادامه می دهند. به دلیل وخامت وضعیت امنیتی، افزایش تلفات غیرنظامیان و حمایت از آی اس آی و برخی از طالبان توسط "دست های نامرئی" بحث های داغی در مورد توافقنامه امنیتی دوجانبه میان ایالات متحده و افغانستان در پارلمان وجود داشت. توافقنامهٔ که در روز دوم کار دولت غنی -عبدالله در سال ۲۰۱۴میلادی به امضا رسید، نمایندگان مجلس خواستار لغو توافقنامه یاحداقل اصلاح آن شدند اما آنها با واکنش شدید دولت مواجه شد و دولت برای آنها هوشدار داده افزود که برای هیچ کسی اجازه داده نمیشود تا پیمان امنیتی را تحت سوال قرار دهد".

درد مندانه این انتخابات بخاطر آرایش نظام موجود، مزید بر بحران های امنیتی موجود، بستر ساز وخامت شرایط امنیتی در کشور گردید و مصایب بزرگی برای جامعه پدید آورد. چنانچه بازتاب مضاعف آن در این نگارش مورد بررسی قرار گرفته بیان میگردد. تنها در دهه گذشته، برای سه دور انتخابات ریاست جمهوری و دو دور انتخابات مجلس بیش از یک میلیارد دالر توسط آمریکا وناتو سرمایه گذاری شد تا" رژیم دست نشانده" خود را درکابل لباس مشروعیت بپوشانند.
انتخابات کنونی برای آمریکا و ناتو بیش از ۱۳۵ میلیون دالر هزینه داشت، اما هزینهٔ آن برای مردم افغانستان عبارت بود از انجام ۱۹۳حمله و انفجار توسط مخالفان مسلح، جان باختن ۳۶ نفر وزخمی شدن ۱۲۷ نفر".

در این نگارش، مضحکهٔ نمایشنامه دموکراسی و سطح تنفر از رژیم به تصویر در آمده بیان می‌گردد، مردم افغانستان دیگر امید خود را برای رژیم "دست نشانده" از دست داده اند. ایالات متحده و متحدان آن، تحت نام دموکراسی و انتخابات سرگرم راه اندازی نمایشات کمیدی در افغانستان میباشند.

این همان دموکراسی است که با پرتاب «مادر همه بمبها» تدریس شد، همان دموکراسی است که برای شهروندان افغانستان از هردو طرف جنگ روزانه ۳۰۰ نفر تلفات به بار می آورد، همان دموکراسی که کاملا با تقلب، فساد و بی عدالتی آمیخته گردید و همان دموکراسی است که آخرین کلمهٔ بود که توسط جان کری و فرماندهان ناتو بکار رفت، همان دموکراسی است که ۶۰ درصد مردم در مناطق خارج از کنترل دولت قرار داشته و از جملهٔ ۱۲ میلیون واجد شرایط رای فقط دو میلیون رای دهنده در انتخابات شرکت می‌کنند.

نویسنده در اخیر ماهیت اصلی انتخابات آزاد را مورد کنکاش قرارداده و بطلان نتایج انتخابات جعلی و نمایشی را به بحث کشیده استنتاج مینماید، تا زمانی که این کشور از اشغال بیرون نشود و از A تا Z تحت کنترل ایالات متحده و ناتو باشد، هیچ انتخابات قانونی نخواهد بود.

گزارش رسمی و یا رسانه های جمعی از کابل تا واشنگتن و پاریس طبل پیروزی دموکراسی در افغانستان رامیکوبند اما هنگام قضاوت، حقایق تلخ، مبتنی برنتایج این دموکراسی مضحک و انتخابات جعلی برچهره های شان سیلی کاری نموده و آنگاه آنها را حیرت زده خواهند ساخت.
اما به پندار این قلم، یکی دیگر از تلخ ترین بخشی از درامهٔ پارلمانی را میتوان در رویکرد اخیر پارلمان موجود مشاهده کرد. جای که فقدان مدیریت و کارایی وزیران سکتور دفاعی و امنیتی افغانستان،کشور را به صحرای خونین درآورده و به علت ضعف مدیریت انها، کمپاین انتخابات اخیر و برگزاری رای دهی، تلفات سنگینی بجا گذاشت، اما برعکس این وزرا با پیامد خونین بی‌کفایتی شان به استقبال کم‌نظیر پارلمان مواجه گردید، هکذا این پارلمان، آنها را با اهدای تقدیر نامه ها مورد استقبال قرار داد. معلوم نیست که بازیگران تروریستی با انجام این جنایات هولناک، تا چه اندازه توسط دستان نامرئی مورد تفقد قرار خواهند گرفت؟

بااحترامات بیکران
عارف عرفان
لندن،نوامبر ۲۰۱۸
منابع:

Global research,29 October 2018
A Ridiculed Election Show of US-NATO on the Stage of Afghanistan
By Defend Democracy Press

>>>   مثل همیشه تحلیل بسیار عالی‌ ،محترم عرفان. واقعت همین است.

>>>   سیاست و سیاستمداری که هدف و آرزویش حق حاکمیت ملی ( دموکراسی) و احترام به آزادی و قوانین حقوق بشر، ضمین صلح و دوستی و تاًمین منافع ملی و عدالت اجتماعی نباشد، دیر یا زود افشا و رسوا شده و دفع خواهد شد.
کسی که حق نشناسد چه جای شکوه از اوست *** ورا زفتنه و شر نیز احترازی نیست.
زبزم مرده دلان رمز راز عشق مجوی *** از آنگه مجمر خاموش را گدازی نیست. پیروز باد صلح و دوستی و اتّحاد مردم افغانستان.

>>>   آقای عارف عرفان شما چه راه حلی دارید؟ شما تا چه حد به رشد و پایگیری و استقرار دموکراسی در افغانستان کمک کردید؟ با این شکوایه ها و آسمان و ریسمان بافی هم بخدا شما حتی یک قصبه و دهکده هم نمی توانید اداره کنید.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است