بدون مبالغه و عوامفريبى، من اين سخنگوى توپول و چاغومبى ارگ را دوست دارم. نه بخاطر چاپلوسى و تملق به ارباب كوچك اش اشرف غنى و نه هم به خاطر كتره گويى به ارباب بزرگش، ايران، بلكه بخاطر فرآورده هاى ناب فكرى و كشفيات جالب سياسى اش كه برايم معما است، چگونه با اين دبنگى به آن ظرافت ها دست يافته است و ديگر بخاطر اينكه يك تنه در برابر دشمنان داخلى و خارجى مرشدش، اشرف غنى ايستاده است.

كاش جمعيت يا هر حزب و تنظيم ديگرى، بجاى اينهمه اعضا و هواداران بى وفا و بدقول، به تعداد انگشتان دست و پاى من و شما از جنس مرتضوى، رهروان و پايدوان وفادار و مخلصى مى داشتند كه الحق و الانصاف، رسيدن به كرسى رياست جمهورى را نه تنها كافى و شافى است بلكه تضمين و بيمه نيز مى كند.

مرتضوى با اشتراك در يك برنامه ذهنى و تثبيت lQ و ذكاوت با مختار لشكرى، كه با نشان دادن تصاوير رهبران سياسى كنونى، از وى خواسته شد تا نظرش را با يك جمله كوتاه در مورد آنها بگويد، چنين دُرفشانى ها نمود:

- اشرف غنى احمدزى:
سرورم! كه اطفال از چيغش زهره كفك مى شوند.

- حامد كرزى:
مرد هزار چهره و اُعجوبه ى با صورت كبوتر و سيرت مار گونه.

- داكتر عبدالله عبدالله:
سياستمدارى با كركتر اروپايى كه اشتباهاً در افغانستان زاده شده.

- عبدالرشيد دوستم:
مرد رؤيا ها و خاطره هاى احمد ايشچى.

استاد عبدالرب رسول سياف:
پير طريقه پغمانيه در سير و سلوك سياست.

- گلبدين حكمتيار:
عاشق سينه چاك آى اس آى و رقيب جنرال حميدگل در پاكستانى بودن.

- صبغت الله مجددى:
قهرمان استخاره هاى انتخاباتى كه با عزرایيل دست و پنجه نرم مى كند.

- محمد يونس قانونى:
بلبل هزار داستان و راز دار خوب در مكالمات تلفنى.

- محمد كريم خليلى:
سخنران ماهر و دارنده سند تافل در زبان و ادبيات پشتو.

- محمد حنيف اتمر:
شيطانى كه در صورت انسان ظهور نموده.

- احمدولى مسعود:
بيننده خواب هاى شيرين ارگ و بچه خوب دنياى سياست.

- عطا محمد نور:
رقيب كارل ماركس و طراح انقلاب هاى سبز و نارنجى در جوامع ماقبل فئودالى.

- حاجى محمد محقق:
خراب و تراب يك كانديد ايست كه چانس برنده شدن داشته باشد .

- محمد اسماعيل خان:
آدم برفى كه هيچ لكه ى در لباس سفيدش نمى يابى.

- امرالله صالح:
دارنده ريكارد جهانى در تقرر و استعفا از مقامات بلند دولتى.

- محمد حكيم تورسن:
كانديد از خود راضى و عاشق دريشى و چاينكى.

محمد عارف منصوری

>>>   بسيارطنزسياسىخوب

>>>   در باره ژورنالستان کچالو فروش چیزی از مرتضوی سوال نکردی که چه جواب میداد.

>>>   سادات در برنامه تلویزیونی اش امروز گفت که درد و رنج که افغانستان میکشد،مثال درد و رنج یک زن حامله است.
انشأ الله به مجردی که طفل اش تولد شد،درد و رنج اش خلاص میشود.
اما نگفت که پدر این طفل بیچاره یعنی همه مصیبت های این ملت کیست؟
من فکر میکنم که درین درد و رنج تنها یک پدر سهم ندارد،بلکه چندین پدر از روس گرفته تا امریکا و پاکستان و ایران و هند و کشور های عربی ،درین درد و رنج سهم دارند.
بنأ حالا هیچکدام شان قبول نمی کنند که عامل این بد بختی یعنی پدر این طفل آنها باشند.
بنأ هرکدام شان دیگر را ملامت قرار میدهد که پدر این طفل تو هستی.
در نتیجه این طفل بیچاره تولد نمیشود یعنی درد و رنج افغانستان از بین نمیرود.
مادر بیچاره یعنی افغانستان نیز هر چقدر زور میزند،طفل بیرون نمی آید.تا درد و رنج افغانستان گم شود.
چهل سال شد که این طفل در شکم مادر اش بندی مانده است.
حالا سادات میگوید که من یک تعویض میدهم،شما در دهن دروازه ارگ آن را آویزان کنید،انشأ الله طفل تولد میشود و درد اولاد مادر،یعنی افغانستان خلاص خواهد شد.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است