آقای پدرام در دیوار رخنامه اش نوشت؛ من از اول گفته بودم که افغانستان را امریکا اشغال کرده است ولی مردم با من قبول نمیکردند حالا خود امریکا گروه طالبان را برسمیت شناخته و با آنها وارد مذاکره میشوند فردا اگر امریکا از اینجا خارج شود پیروزی بنام طالبان رقم میخورد و تاریخ داور بیرحم است ومن نگران قضاوت تاریخ هستم.

از اینکه آقای پدرام مساله تاریخ را مطرح کردند من نیز بحیث شاگرد کوچک تاریخ حق دارم که آنچه خوانده ام وبچشم دیده ام آنرا بیان کنم۰ من در قصهء پشتون وتاجیک وازبک وهزاره نیستم.

آنچه برای ما تاریخ میگوید: پای اشغالگران خارجی را حاکمان وسلاطین پشتون به این سرزمین کشانده اند ولی تباهی را همه مردم بشمول پشتون وغیر پشتون متحمل شده ولی بعد از قوای اشغالگر پیروزی بنام یک قوم ثبت تاریخ گردیده و بقیه اقوام به حاشیه رانده شده اند.

طلبه های کرام بعد از قبضه نمودن پایتخت افغانستان کابل؛ افغانستان را به کام کشور خداداد پاکستان فرو بردند. قوای نظامی پاکستان وافسران پاکستانی زیر نام ملا وطالب؛ در قرارگاه ها وقشله های عسکری افغانستان اخذ موقع کرده و با نیروهای تحت فرماندهی احمدشاه مسعود می جنگیدند و یدیوهای صدها اسیر جنگی شان در درهء پنجشیر همین اکنون موجود است.

اگر دیگر ماخذ ها ومنابع پاکستانی چون احمد رشید ومقالات شخصیتهای سیاسی پاکستان نظیر رحمان مالک و جنرال نصیرالله بابر وغیره را کنار بگذاریم؛ همین اعتراف چند روز پیش مولوی قلم الدین در یکی از رسانه ها که سوختاندن باغهای شمالی وقتل عام مردم یکاولنگ وبامیان ومزار توسط جنگجویان پاکستانی و عرب صورت گرفته است؛ کافی است که یقین کنیم که افغانستان زمان طالبان یک افغانستان اشغال شده بود.

بناء خروج قوای امریکا نه شکست نظامی برای امریکاست ونه پیروزی برای طالبان. خروج قوای امریکا؛ خارج شدن افغانستان از زیر یوغ یک اشغالگر به اشغالگر منطقوی بنام پاکستان است؛ اگر اقوام غیر پشتون طلبه های کرام را در این جنگ مانند زمان شوروی همراهی میکردند؛ بعد از شکست قوای امریکا بار دیگر بنام جنگسالاران و تفنگ سالاران جنایتکار و تجزیه طلب مجازات میشدند.
کج بنشین راست بگو!

شبیر کاکر

>>>   ژئوپلتیک حساس افغانستان در طول تاریخ باعث اشغال آن بوده حال آنکه امریکا فعلاً قومندان نصف جهان است و اگر خارج هم شود ابزار اشغال افغانستان را در کنترل خود حفظ خواهد کرد وای بحال افغانها که همسایه های بخیلی مانند پاکستان را نیز در اشغال وطن شان بپذیرند.
کنشکا ورسجی

>>>   اگر اقوام غیر پشتون طلبه های کرام را در این جنگ مانند زمان شوروی همراهی میکردند وبعد از ختم جنگ همه بودو نبود را غارت وبه نرخ شلغم به پاکستان می فروختند مشکلی نبود چنانچه آنزمان یک متاشین فعال زرهی بنام ( بردیم ) رابه شصت هزار کلدار برای پاکستانی ها فروختند طیاره را توسط اره پارچه پارچه ساخته به پشاور بردند وبه نرخ آهن غرازه فروختند نباید آنان را جنگ سالار گفت، اینکه همان جنگجویان مسبب مشکلات فعلی هم هستند نسل های آینده هم خواهند دانست ، همین ها هستند که حالا هم قلدری میکنند غصب میکنند اختلاس می کنند دزدی میکنند فساد میکنند چوکی فروشی میکنند
باید برای اینها نامی بدتر از جنگ سالار انتخاب شود که شایسته اعمال شان باشد

>>>   به شبیر صاحب : از بابت نامناسب دانستن لقب جنگ سالار:
ریچارد سپینسر (Richard Spencer) در مقاله منتشره در نشریه «The Times» (انگلستان) می نویسد، جنگ — این حباب است. عبدالله انس سابقه دار جهاد می نویسد:« ابرقدرت های که ما را احاطه کرده پروسه های پیچیده جنگ سرد را رهبری میکردند. ما در جهان خود زندگی میکردیم. ما به اطفال ساده شباهت داشتیم». در مسافرخانه ها در هردو طرف کوتل خیبر آن انقلابیون مذهبی که علیه اتحاد شوروی در سال های 1980 می جنگیدند، رویاها و پیشگویی ها مورد بحث قرار میدادند و به خاطر مرگ پرافتخار شهادت دعا میکردند. در اصل، سرنوشت جهاد آنها و افغانستان بطور کل به آن سیاست عملی مربوط بود که هزاران میل دورتر از آنها — در مسکو، الریاض و واشنگتن، تعیین میکردند. فقط در آنجا همه چیز رخ میداد.
( ر )

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است