حدود دوهفته قبل، وزیر تحصیلات عالی کشور از برتری دانشجویان دولتی نسبت به دانشجویان دانشگاه‌هایی خصوصی حرف زده بود که در همان وقت غوغایی بزرگ در فضای مجازی در رابطه به این موضوع بود.
امروز در موتر نشسته بودم، یکی از تحصیل کردگان که شاید در دانشگاه خصوصی دانشجو ویا فارغ شده بود به شدت این حرف وزیر را رد می کرد ماباید تسلیم منطق باشیم و چند نکته را درنظر داشته باشیم:

۱- دردانشگاه های دولتی بشتر دانشجویانی راه می یابند که توان پرداخت فیس دانشگاه‌هایی خصوصی را ندارند و جز درس خواندن دیگر گزینه ای برای تلاش برای درس خواندن ندارند و هم دانشگاه های دولتی باامکانات مثل کتابخانه، لیله و سایر امکانات مجهز اند و همینطور وقت بیشتر برای درس دارند.

۲-امتیاز دانشگاه خصوصی این است که بیشتر افراد دارای سویه دکتری و جوان هستند که تدریس می نمایند اما در دانشگاه های دولتی افرادی زهیر و کهنسال با سبک کلاسیک به تدریس می پردازند.

دانشجویان دانشگاه‌هایی خصوصی به باور مفرط که دارند با پرداخت فیس، در واقع دیپلوم را خریداری کرده و تکلیف خوندان درس را نمی پذیرند و دیگر اینکه اکثر دانشجویان کارمند و یا شاغل اند وقت برای خواندان بیشتر درس ندارند.

ما باید به عنوان شهروندی مسوول حرفها را به خود زننده وزشت توجیه نکنیم. چه دانشجو دانشگاه دولتی ویا خصوصی باشیم، باید کارهای بیشتر انجام دهیم و پلان های خوبتر بسازیم تا به زندگی برتر و پیشرفته تر برسیم.

سهیلا بهار

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است