در کشور ما بسیاری از سیاسیان و آنانی، که ادای سیاسی در می‌آورند، سیاست شان معیشتی و نانی است. سیاست نانی یا معیشتی سیاستی است که ریشه در خودخواهی، پول‌پرستی، تملق‌پذیری و شکوه و جلال مادی و خانواده‌گی دارد.

در سیاست نانی و معیشتی برنامه و مرام‌نامه‌ی گروهی و آرمانی و آینده‌ساز وجود ندارد و در این سیاست تمام تصمیمات را فرد می‌گیرد نه گروه و جمع. در محور چنین فرد یا افراد سیاسی اندیشوران آرمانی و خردورز که به دنبال هدف‌های از پیش تدوین‌شده‌ی ویژه‌یی باشند، نیستند بل در محور آنان شماری از پیروان مقلد، مداح، بی‌خبر، متعصب و قوم‌پرست اند. پیروان چنین سیاسیان شعور انسانی و سیاسی ندارند و آنان نیز یا برای معیشت در این محور گرد آمده اند و مداحی را پیشه کرده اند یا در دام بت قوم، زبان و محل گیر مانده اند و فریب ادعاهای دروغین رهبران سیاسی معیشت‌محور را خورده اند.
خط مشی سیاسی چنین رهبران سیاسی را نان و سرمایه و بودن در شرکت‌سهامی قدرت و معیشت تعیین می‌کند نه اراده‌ی مردم، حزب و مرام‌نامه‌ی روشن و آرمانی.

سیاسیان معیست‌پرور و معیشت‌محور خط سرخ عدم عدول و سیاه و سفید ندارند و آنان برای منافع فردی و بودن در سکوی قدرت مادی و معیشتی حاضرند از هر ارزشی و خط سرخی بگذرند و با هر سیاه و سفیدی معامله کنند حتا اگر این معامله‌ی شان به خیانت ملی منجر شود و سرنوشت مردم و پیروان کورش را تیره و تار کند.

سیاسیان نانی آنی تصمیم می‌گیرند و به هر دری دق‌الباب می‌کنند تا به آرزوی‌های چند روزه و ناکام خود برسند. این قماش سران و سیاسیان، بازی‌گران سیاسی نیستند بل بازیچه‌های سباسیِ دستان بازیگران اصلی سیاست و قدرت اند.

باور بامیک

>>>   سیاست نانی میراث هاشم خانی است
گرسنه بساز تا فرمان لر باشد و غنی میراث دار عبد رحمن و هاشم خان است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است