احترام به رای پاک مردم و حمایت از انتخابات شفاف و جداکردن رای‌های پاک از رای‌های ناپاک به معنای حمایت و رد هیچ نامزد انتخاباتی و دسته‌ی انتخاباتی نیست.

مردم شفافیت می‌خواهند و در پی ارزش‌گذاری به رای شان هستند. در این میان کمسیون انتخابات باید استقلالیت خود را نگه‌ دارد و کمیشنران این کمسیون به دهل هیچ یک از دسته‌های انتخاباتی نرقصند.
اعضای ارشد کمسیون انتخابات باید به فیصله‌های خود و خواست‌های قانونی و مشروع مردم و دسته‌های انتخاباتی تمکین و احترام کنند و بی‌طرفی و نجابت خود را حفظ کنند.

اصولا و منطقا باید رای‌های مشکوک و بدون انگشت‌نگاری و خارج از زمان معینه باید باطل شوند و مسؤولان کمسیون انتخابات نباید زیر بار فشار سیاسی رفته و حدودن (۳۰۰۰۰۰) رای ناپاک و قرنطین شده را مشمول آرای پاک کنند و با این ترفند به تقلب سازمان‌یافته مشروعیت ببخشند. روشن است که می‌خواهند کمبود رای دسته‌ی متقلب را با همین آرای ناپاک و باطل جبران کنند و آمار را به سود همان دسته بالا ببرند و پیروز میدانش کنند.

کمسیون به جای این‌که در برابر اراده‌ی مردم و قانون انتخابات تمکین کند و عاملان نزدیک به یک ملیون رای تقلبی را به دادستانی و دادگاه معرفی کند؛ گوش‌به‌فرمان همان دسته است و هرآن فرمایش می‌پذیرد. دسته‌ی مذکور نیز با اهرم قدرت حکومتی، گاه اعضای این کمسیون را زیر فشار و تهدید می‌گیرد، گاه با امکانات پولی ملت برخی از آنان را تطمیع می‌کند.

مسؤو لان دسته‌ی انتخاباتی حاکم به اندازه‌‌یی بی‌شرم و بی‌وجدان اند که به هیچ ارزشی باور ندارند و به هروسیله‌یی، که شده، می‌خواهند بار دیگر بر اریکه‌ی قدرت تکیه بزنند؛ حتا با دیوثی سیاسی و آسیب‌زدن به روند نوپای مردم‌سالاری.

بحران در راه است و کمسیون انتخابات به این مسأله و چالش سیاسی از پیش وقوف دارد. از این رو مسؤولان کمسیون انتخابات برای مدیریت بحران، هر روز عمدن اعلان نتایج نخستین را به تأخیر می‌اندازند تا به این ترتیب از احساسات، شور و انگیزه‌ی مردم برای پاس‌داری از رای شان کاسته شود و مردم از پی‌گیری این روند خسته شوند.

از سوی دیگر کمسیون عامدانه می‌خواهد هنگامی نتایج نخستین را اعلان کند که هوا بیشتر سرد شود و هواداران دسته‌‌های انتخاباتی رقیب، به ویژه دسته‌ی ثبات و همگرایی نتوانند برای دادخواهی و حق‌خواهی و رویارویی با تقلب و تخلف به خیابان‌ها بریزند و به دلیل سردی هوا نتوانند در زیر خیمه‌ها در جاده‌ها و نقاط استراتژیک شهر‌ها تحصن کنند.

روی هم رفته هیچ چشم‌اندازی روشن وجود ندارد و دسته‌ی دولت‌ساز اگر پیروز هم شود محوریت و اولویت برنامه‌هایش پاک‌سازی قومی نهادهای دولتی و تباریزه‌کردن حاکمیت خواهد بود. همان‌گونه که در وزارت خارجه پس کناره‌گیری آقای ربانی و ارگ همچون مشت نمونه خروار دست به این کار زدند.

آدم‌هایی چون یون، سلطان‌زوی، اصولی و... بارها بخش‌هایی از برنامه‌‌های پس از پیروزی دسته‌ی دولت‌ساز را نابخردانه در رسانه‌های جمعی به گونه‌ی آشکارا گفته اند. خود آقای غنی نیز بارها در مواقع مختلف این اشتباهات را به کرات کرده و نیت پنهان خود را ناشیانه آفتابی کرده است. مگر او نبود هنگامی که از زندانیان زندان بگرام دیدار می‌کرد، آشکارا گفت: چرا همه زندانیان از یک قوم اند، باید در این زمینه توازن برابر شود. مگر او نبود که در برابر رسانه‌ها به تمسخر گفت: «زبان دری ما مچم زبان سوم یا چندم ما است. پارسی زبانای ما هرروز یک ابتکار تازه می‌کنن و کلمه‌های تازه می‌سازن. آنها کلمه‌ی «گردش‌گری» را تازه ساخته اند. مچم که ای کلمه چه مانامیته.»

به همین گونه دستور یک‌جانبه و متعصبانه‌ی او در پیوند به درج واژه‌ی «افغان» در شناس‌نامه‌های برقی، که خلاف فیصله‌ی آن گاه شواری ملی بود و ده‌ها تخطی و تعصب دیگر او. همچنین در این اواخر او گفته بود که کار ناتمام امان‌الله خان را تمام می‌کند. اما این‌که منظور او از کار ناتمام امان‌الله خان چیست همه به خوبی می‌دانند. او در گذشته و در زمانی، که نماینده‌‌ی سازمان ملل متحد بود، آشکارا در بحث‌های سیاسی در رسانه‌های آشنا (سدای آمریکا) و بی‌.بی‌.سی از گروه طالبان حمایت می‌کرد و به گونه‌ی نامستقیم در نقش سخن‌گوی آن گروه قرار داشت.

در فرجام باید بگویم که مهم نیست که در اعلان برآیند شفاف و پالوده‌ی انتخابات کی یا کدام خیله‌ی سیاسی برنده می‌شود. غنی، عبدالله یا کسی دیگری. مهم روند انتخابات و تمثیل قانون‌مند و راستین انتخابات و احترام به آرای مردم است که بنیاد مردم‌سالاری را می‌سازد.
بنابر این اگر در کفش مسؤولان دسته‌ی دولت‌ساز و اعضای کمسیون انتخابات ریگ نیست چرا از بطلان رای‌های مشکوک و قرنطین‌شده هراس دارند. اگر تقلب مشترکن از سوی همه دسته‌ها صورت گرفته است، بگذار آن (۳۰۰۰۰۰) رای باطل شوند. اگر بسامد بالای آن سه سدهزار رای تقلبی مربوط دسته‌ی دولت‌ساز نیست، چرا این دسته و کمسیون اصرار دارند تا آن رای‌ها مشمول کل آرا و مجموعه‌‌آرای مرکزی گردند؟

چنانکه به همه روشن است، این دسته همواره ادعای برد و آرای بیشتر را دارد. اگر این ادعا واقعی است پس چرا مسؤولان آن از باطل‌شدن آرای سیاه هراس دارند و با بهانه‌های واهی و غیر منطقی می‌خواهند آن رای‌ها مشمول ذخیره‌گاه مرکزی آرا گردند؟
آماج اکثر مردم و چیزفهمان کشور برنده‌شدن مردم‌سالاری‌ و روند انتخابات است نه برنده‌شدن این یا آن.

باور بامیک

>>>   مردم
کمیسیون انتخابات مسول خانه جنگی و تجزیه افغانستان است.
اگر وضعیت همین گونه پیش برود هیچ فیصله کمیسیون قابل قبول نیست و مردم به جاده ها خواهند ریخت و آنگاه خینه بعد از عید را خانم هوا علم نورستانی استفاده کند.

>>>   http://www.afghanpaper.com/nbody.php?id=160928
هیچ فردی علاقمند برآمدن به جاده‌ها نیست‌ و کسی هم چنین آرزوی ای را در سر نپروراست.
عطامحمد نور رییس اجرایی حزب جمعیت اسلامی از کسانی که به گفته او، به خاطر منافع شخصی خود در پی ایجاد بحران در افغانستان هستند، خواست تا بیشتر از این با سرنوشت مردم بازی نکنند.

نور با انتشار اعلامیه ای با اشاره به اینکه کمیشنران کمیسیون های انتخاباتی از سوی احزاب و نامزدان ریاست جمهور تعیین شده اند، گفت: از همه ای کاندیدان خواهشمندیم به کمیسیون‌ها فرصت بدهند تا آنها به عنوان تنها مراجع مشروع، روند را تکمیل نموده و نتایج انتخابات را اعلام کنند.

>>>   عطامحمد نور با چرب کردن نافش از طرف تیم تابوت ساز غنی ابرو و حیثیت و اقتدار نیمه ی که برایش باقی مانده بود انرا هم سواد کرد عطا نور چکاره سر پیاز بیخ پیاز که چنین فرمان را دهد حال با گرفتن پول و وعده و وعید غنی عوام فریب بخواست معلم عطا چورگر پولپرست یکجا شدنش را با تیم تابوت ساز باید مخفی بماند توسط امرالله صالح خریده شدو هم از جانب ان یکجا شدن مخفی ماندن انرا در صبت هایش قبلا بیان کرده بود از همان لحظه بروی عطانور طرفداران قبلی اش خط بطلان کشیدند بروی عکس ان سیاهی ریختند و روی این قمار باز میدانی خاین به قوم و طرفدارانش را سیاه کردند و حمایت شانرا را قبل از انتخابات پس گرفتند شرم باد به چنین اشخاص شرمسار پولپرست خود فروش .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است