۱_ جامعه‌ی سیاسی تاجیک، با گذشت چندین سال تجربه‌ی حضور در سیاست، تا اکنون نتوانسته است ساز و کارِ مدون و منسجمی (برحسب ادعاهای خود) ارایه نمایند. این تبار، نقش کم‌رنگی و ضعیفی در تعیین کنندگیِ اقتدار سیاسی، در سطح کشور داشته است. بر خلاف جامعه‌‌ی سیاسی پشتون‌ها که سیاستِ عرفی‌شان (قبیله‌ای) در طول دو قرن شاهد ظهور حاکمیت‌های گوناگونی بوده است، تبارِ تاجیک درگیر اخوانیت، شعارهای دهان‌پُرکن، دغدغه‌ای نوبت‌های انتزاعی و... بوده است.

۲_ تاجیک‌تباران، تا پیش از حاکمیت مجاهدین، تنها قومی بودند که با حمل برساختِ «عیاران» در مقابل قانونِ حاکمیتِ تک‌قومی، سرکشی کردند و ایستادگی نشان دادند. امّا ایشان در یک ایستاییِ تاریخی گیر ماندند، در این نقش چنان فرو رفتند، که حتی پس از بیرون آمدن از نقش اپوزیسیون، باز هم نتوانستند به راحتی از آن قالب پیشینی بیرون شوندو با قالب جدید عادت کنند. تدوام روحِ سرکشانه‌ی دوره‌ی عیاری باعث گردید تا در نقشِ جدید که برنامه‌ریزی و انسجام فکری می‌طلبید خود را تعریف و تفسیر کنند.

۳_ در دوره‌ی مجاهدین که جمعیت اسلامی (در رأس آن آمر مسعود) با هماهنگی قبلی، پست‌ها و مکان‌های کلیدیِ پایتخت را نشانه رفتند، از جمله وزارت دفاع، اندیشه‌شان چنین بود که در عرصه مشروعیت‌یابی اقتدار سیاست، بجای استفاده از زبان دیپلوماتیک، از لوله‌ی تفنگ باید کار گرفت.
تاحیک‌تبارهای عرفی مشرب، نخستین بار بود که قدرت خود را به چشم سر می‌دیدند و این را مدیون باروت و تفنگ بودند (جنگِ ساختار برانداز). تفکر چریکی و خوی و مشرب عیاری قبایی بود که هنوز هم بر شانه‌های آمر مسعود سنگینی می‌کرد (تعاملِ جوانمردی با حکمتیار). حتی مارشال فهیم نیز (در دوم دوم مشارکت سیاسی تاجیک‌ها با یک گام سقوط در قالب معاونیت) همین خوی عیاری را به در قالبِ دیگری به میراث برده بود؛ حامد کرزی را با یک تشر ساکت می‌کرد، اگر بدش می‌آمد سگ‌ها را روانه‌ی پارلمان کشور می‌کرد. پس از این دو، تاجیک‌ها دیگر نتوانستند کمر راست کنند.

۴_ جغرافیای سیاسی تاجیک، جغرافیایی پراکنده، نامنظم و بعضا در رقابت و نقاب رفتار کرده است/ می‌کند. این وضعیت بعضاً برخاسته از ساختارهای پراکنده‌ی جمعیتی در سطح کشور، روح سرکش تاریخی، خوی عیاری و هم‌چنان ضعف در انسجام و تدوین تفکر بوده و می‌باشد. گاهی جامعه‌ای سیاسی تاجیک در تصویر روح سرکشِ پنجشیری نماد پیدا می‌کرد، گاهی در تعریف اخوانی بدخشانی خودش را نشان می‌داد، گاهی در تصویر عیاران شمالی‌ معنا پیدا می‌کرد، گاهی در کاکه‌های هراتی جلوه می‌نمود... در کل، بر خلاف پشتون‌تبارها، نتوانستند هویت سیاسی‌ِ عرفی (بر خلاف پشتون‌ها که نظام یک دستِ قبیلوی داشتند) سر و سامان دهند، یا یک نوع نظام اسلام سیاسی‌ِ منسجم (بر خلاف پشتون‌ها که در قالب امارت اسلامیِ یک‌دست) را سرِ پا نگه دارند.
عادتا همیشه به دنبال مقصر بودند و انگشت اتهام بر پشتون‌ها وارد بود. چه در بین کمونیست‌ها (انگشت اتهام پرچم بسوی خلق) چه در مجاهدین (حکمتیار) و چه در حکومت وحدت ملی که اصطلاح فاشیست بر پیکر آقای غنی وارد شد. کاربرد اصطلاح فاشیست پیامد دیگری داشت، برساخت «لندغر» اصطلاحی بود که وارد کار و زار سیاستِ برچسب‌زنی وارد شد. این یعنی سقوط از سیاست عیاری به سیاست لندغری.
اصطلاحی که منتقدان سیاست عیاری، بر یک گروه خاص (از جانب افرادی خاص، با رفتار خاص در زمان و مکانی خاص در پایتخت) وارد ساخته و قصدا به یک گروهِ قومی تعمیم داده می‌شود. بعضا دیده می‌شود که این برچسب، بر شانه‌های تعداد اندکی، ناشیانه خودنمایی می‌کند؛ گویا با پذیرفتن و به رسمیت شناختنِ این برچسب، این اندک افراد، به اندک نان و نوایی قناعت می‌کنند.

رسول عبدی

>>>   Ariaie
محور مباحث و تصاميم در اخرين جلسه تيم دولت ساز چه بوده است.
محور بحث هاى اين جلسه در خصوص اعلان نتائج انتخابات،مديريت سالم ان و جلوگيرى از تظاهرات تيم هاى رقيب و أعمال فشار توسط متحدين بين المللى بالاى تيم هاى رقيب و ذهنيت دهى به انها بوده است.

نتيجه انتخابات؛ با انكه محور اصلي بحث را چگونگى اعلان نتايج انتخابات تشكيل ميداد اما در مجموع در اين خصوص چند دستگى جدي در نظريات و تيورى ها بنظر ميرسيد . گروهى به اعلان برنده شدن تيم از سوى كميسيون تاكيد مينمودند و پيش زمينه هاى عديده يي را براى بستر سازى ان پيشكش نمودند كه به انها بعدا پرداخته خواهد شد ولى عده يي ديگر محافظه كار پيامد اعلان برنده شدن را ناگوار و غير قابل پذیرش به تیم رقیب دانسته و تاکید به ابطال یک قسمت از ارای غیر بایومیتریک که انتخابات را به دور دوم بکشاند نمودند و دلیل شان هم بر مسند اینکه تا دو فصل دیگر امکان برگزاری دور دوم انتخابات نیست و تا انزمان در جهت فروپاشی تیم رقیب کار می‌کنیم و در دور دوم با جذب بخش اعظم از تیم رقیب پیروز قطعی خواهیم شد.

پیش زمینه های اعلان نتایج انتخابات؛ با آنکه پیش زمینه های عدیده ی مطرح شده است اما به نگاشتن چند موردیکه روی آنها توافق صورت گرفته است بسنده می گردد.
۱: به کمیسیون هدایت داده شود تا نتایج را در یکی از روز هایکه نهایت وضعیت جوی ناگوار پیش بینی می‌شود اعلان نمایند تا تیم رقیب توانایی مزاحمت چشمگیر را نداشته باشد.
۲: از طریق چینل ما با یوناما فعالتر دست بکار شویم و ذهنیت شان را نسبت به تیم رقیب مکدر سازیم و به آنها خبر دهید که تیم رقیب با استفاده از نفوذ شان در ارگان های دفاعی و امنیتی و موجودیت افراد مسلح غیر مسول دست به کودتای نظامی میزنند، این کار هم دوستان بین‌المللی را مجبور به همکاری ما میسازد و هم تیم رقیب را منفعل میسازد و پس از رسیدن به قدرت می‌توانیم صفوف ارگان‌های متذکره را هم تصفیه نماییم .
۳: با نشر و پخش این اخبار که گویا تیم رقیب به خشونت متوصل میگردد از نیروهای حمایت قاطع تقاضای کمک نموده و بر فراز شهر های بزرگ طیاره های اردو و همکاران ما را به پرواز در میاریم، این کار در گذشته هم نتیجه مطلوب داشته و رقیب جرات ایجاد بحران را دست می‌دهد.

۴: یکی از مشکل اساسی ما جمع شدن همه اقوام و رهبران سنتی به محور تیم رقیب است، با هر وسیله ممکن باید در بین شان فاصله ایجاد گردد، یک گروه وظیفه بگیرد تا از مسله قومیت و تفاوت ها و کشمکش های مذهبی و غیره را در اذهان عام از طرق مختلف برجسته سازد این خود می‌تواند تاجیکان را نسبت به داکتر عبدالله که درانی است بی اعتبار سازد هم اعتماد هزاره ها را از او بکاهد و پشتون بودن او را مورد سوال قرار دهید تا پشتون ها از او فاصله گیرند.

۵: فهرست ی از قطعات اردو، امنیت و پولیس که تحت فرمان بدون قید و شرط ما اند را ترتیب نموده و از ایشان جهت سرکوب هر نوع گردهمایی استفاده شود.
رو بردارى از داكتر صاحب ذكى

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است