در این روز ها از در و دیوار کابل بوی خون و خشونت و وحشت به مشام میرسد و خاطرات تلخ سال‌های دهه های هشتاد و نود عیسوی جنگ های خانمانسوز داخلی را به خاطره ها زنده می‌سازد، مگر نه از جانب طالبان تروریست ، بلکه اینبار دندان تیز کردن ها در میان کاندیدان ریاست جمهوری بخصوص دو تیم دولت ساز و ثبات و همگرایی که هریک شان خود را پیشتاز رقابت انتخابات ریاست جمهوری میشمارند بوسیله ی شخصیت های رده اول و دوم و سخنگویان هر دو تیم به اوج خود رسیده که فضای سیاسی و امنیتی کشور را تلخ و تاریک ساخته وضع را به اختناق و بُحران کشانده تا حدی که گویا دست ها به ماشه ی تفنگ بوده هر لحظه آماده آتش بروی همدیگر هستند؛

متأسفانه در نتیجه ی این همه بی بند و باری و زور آزمایی ها اثرأت سؤ و ناگوار آن بر احتکار مواد اولیه و صعود سرسام آور نرخ قیم ، نوسانات در قیمت ارز و تبادله آن ، فرار سرمایه ها از کشور، اختلال و رکود در سیستم تجارت که در نتیحه بی نظمی، انارشی و بروکراسی بیش از حد در ادارات دولتی و بلند رفتن سطح جرایم سازمان یافته در شهر ها بخصوص پایتخت کشور گردیده چنانچه ترور پوهاند پنجشیری استاد دانشگاه در ولایت بغلان، وحید مژده تحلیلگر سیاسی در کابل و مجروح شدن آقایان حقیار و مولوی مطمئن اثرأت ناگوار و نشانه ی از این بی سر و سامانی های اخیر است؛

حالا زمان آن رسیده و فُرصت آن فراهم است که جوانان دگر اندیش که با منش خردگرایانه از درد و رنج جامعه آگاه اند در بین توده های میلیونی با احتیاط لازم نفوذ فکری نموده در تنؤیراذهأن عامه تلاش خستگی ناپذیر بخرچ دهند تا مردم بیچاره و بیخبر از حقوق شهروندی که طی چهل سال بدون دلیلِ روشن دنباله رو این همه به اصطلاح رهبر و پیشوا و سران قومی، قبیلوی و تنظیمی هستند با یک جهش ِبی پیشینه خود را از زیر یوغ ستم رهبران خود ساخته ی کنونی که نام رهبر برایشان ننگ است و تمام برنامه هایشان با میل تفنگ و یا روی دامن کوتاه و دراز زنان شکل می‌گیرد برهانند و دیگر حق رأی و حقوق مدنی و شهروندی خود را به اختیار این ها که چهل سال در دایره ی قدرت و ثروت مانند مارِ افعی خوابیده اند و هر کسی که نزدیک شان شود او را با زهرکُشنده ی خود می گزند و از پا می اندازند نگذارند تا دیگر به زور قدرت از میل تفنگ بر مردم حُکم برآنند، زیرا علی الرغم آنکه طی اینهمه سالهای پُر ماجرا در صحنه ی قدرت و سیاست حضور دارند هیچ معلوم نشد که چه دست آوردی به نفع مردم و کشور به ارمغان آورده اند؟ مگر غیر از اندوختن ثروت و غضب قدرت ، ویرانی کشور، فروپاشی سیستم اقتصاد و سیاست مملکت و بجُز از تشنُج و بُحران آفرینی و همچنان ایجاد تفرُقه و ترؤیج تعصُب و بی باوری بین ملیت های شریف کشور، تنزیل موقف و اتوریته افغانستان در سطح بین المللی که بمنظور ابقای حیات طفیلی خود شان بوده دیگر کاری انجام نداده اند؛

بنابرین در پرتو خرد آگاهانه و شعور سیاسی بسیج افکار توده ها می‌تواند که ملیت های با هم برادر را وا دارد تا خواهان حق خود ارأدیت و آزادی فردی از یوغ بهره کشی اینهمه رهبر قلابی شوند؛
در ذیل دو تصویر مُتفاوت از دو حرکت مردمی را مشاهده می‌کنیم که یکی از شهروندان معیوب نجیب و قدر شناس افغانستان با قبول زحمت و ناتوانی توسط زانو های خود به پای صندوق های رأی آمده تا بنفع کاندید مورد نظرش از حق رأی خود استفاده نماید؛

در طرف دیگر یکتعداد از افراد محلی در یکی از ولایات شمال شرقی کشور دیده می‌شوند که با چوب و چماق ناخودآگاه به دربِ کمیسیون انتخابات محل جمع شده اند و بدون آنکه بدانند برای چه و به نفع کی؟ خواهان بسته شدن دروازه ِکمیسیون هستند، که این حرکت شان غیر مدنی و خلاف احکام قانون بوده بجُز از ایجاد فضای رُعب و وحشت چیز دیگری تلقی شده نمیتواند، البته بدون شک که چنین خیزش ها خود جوش و مردمی نبوده و نیست ، زیرا مردم فقیر و ناتوان افغانستان اگر روز خود را مُفت و رایگان در دفاع از منافع دیگران بگذرانند گُرسنه و برهنه می مانند مگر آنکه در بدل تطمیع روز مزد شان ناخود آگاه به چنین کاری متوصل شوند، در اینجا خدای نخواسته به هیچ وجه منظور از بیخردی مردم نیست، بلکه سؤءاستفاده رهبران کم خرد و بی مرؤت موجود از احساسات پاک مردم بیچاره است که بخاطر منافع شخصی و بقای قدرت شان با بی شرمی و بی ننگی مردم را به جان هم می اندازند، نفاق ملی و کینه را تشدید بخشیده ، عدأوت و کدورت را شعله ور ساخته حس انتقام جوی رادر بین ملیت ها زنده نگه می‌دارند تا چند صبأی دیگر بر مسند قدرت باقی بوده بر ثروت ناپاک خود بیآفزایند.

در حالیکه از دو ماه از انتخابات ریاست جمهوری در افغانستان می‌گذرد، بنابر هر دلیلی که است متأسفانه کمیسیون انتخابات هنوز نتوانسته که شمارش ابتدایی آرأ را بدست نشر بسپارد، هر روز که میگذرد هر تیم کاندید بُحران تازه ی ایجاد میکند و این پروسه ی ملی را به چالش میکشد و همدیگر را به جعل و تقلُب مُتهم ساخته در رسانه های تصویری با بی نزاکتی و دور از چارچوب ادب و فرهنگ بروی هم می‌پرند و مردم را به انتظار میگذارند ، در حالیکه کشور هندوستان با داشتن یک میلیارد و سیصد میلیون جمعیت نتیجه انتخابات را در ظرف دو روز به آگاهی ملت رسانید و کاندیدای بازنده اولین کسی بود که موفقیت رقیب برنده اش را تبریک گفت، به همین سیستم انتخابات چند روز قبل در کشور بولیویا نشان داد که در نتیجه (مورالیس) برای چهارمین بار بحیث رییس جمهور برنده انتخابات اعلام شد از اینکه او مُتهم به تقلُب گردید بخاطر جلوگیری از اغتشاش و بُحران در کشور بلا درنگ کنار رفت و از مقامش مستعفی شد؛

لازم است کاندیدان ریاست جمهوری و رهبران قومی که آتش نفاق را به نفع خود پکه و شعله ور می‌سازند با هوا خواهان شان بجای لجاجت و اهأنت بهم دیگر و بی تفاوتی در برابر ارزش آرای ملت از جهانیان بیاموزند و از تن پروری و خود خواهی صرف نظر کنند و با مردم کشور خود که سالها از خون شان مکیده اند از درِ صداقت و حُسن نیت پیش آمده به حقوق شان احترام قایل شده و بیش از این از سادگی و احساسات پاک مردم صادق و مهربان ما سؤء استفاده نکنند.

اسدالله شیرزی

>>>   جوانان به خیابان ها بیایید و این درامه حماقت به نام انتخابات را متوقف کنید و ارگ نشینان و سپیدار خفتگان را به زندان بیفگنید و حکومت را به دست نظامیان بسپارید تا در اخیر ماه جوزای سال نو انتخابات را به راه بیندازد و نتیجه را حد اکثر ظرف سه روز اعلان کند و بعد انتخاب رئیس جمهور جدید حکومت را تحویل بدهد.
یا الله بجنبید تا دیر نشده

>>>   کانادا نیز انتخاباتی را پشت سر گذاشت. آنهم پسانتر از انتخابات افغانستان. کانادا کشوریست با مساحت پانزده برابر کشور ما و به همین تناسب پانزده چند آرای استفاده شدن در صندوق ها. کشوری با این وسعت و کثرت رای دهندگان توانست در جریان یکساعت بعد از بسته شدن محلات رای گیری در غرب کشور (سه ساعت تفاوت وقت از شرق تاغرب) نتایح انتخابات را اعلان نماید. طبعآ نه خشونتی در کار بود و نه هم کسی از تقلب سخن گفت.

>>>   هشدار** احتمال فتنه و جنگ خیابانی در افعانستان بسیار بالا رفته است اگر توجه داشته باشید امریکا در طی سالهای اخیر برای کشورهای اسلامی پلان های بسیار مرموز کشتار آشوب اغتشاش کودتا جنگ خیابانی و..
تدارک دیده است در سالهای اخیر این موارد را در ترکیه سوریه عراق لبنان لیبی مصر یمن دیده بودیم حتی متاسفانه ایران که تا حدود بسیاری از این پلان های شوم ایمن بود هفته گزشته آشوبگران صدها میلیارد دالر به این کشور آسیب وارد کرده اند و تعدادی از مردم بی گناه را کشتند محاسبات امنیتی نشان میدهد اتفاقات کشورها سلسله وار و مانند دومینو به هم ارتباط دارد و لیدر این کودتاچیان همه با سرویس های mi6 و موساد ارتباط دارند بناءا کشور ما هم با توجه به حضور امریکا و محصور واقع شدن بین کشورهایی که تنوع قومیتی مشابه دارند ایمن از پروسه تخریب و آشوب نخواهد بود خصوص این که بارها مشاهده شده متاسفانه در سالهای اخیر مخصوصا دوره اشرفغنی افغانستان به بهشت تروربست ها و افراطیان فراری مبدل گشته است اوضاع کشور همانند قبل نیست و یک آتش زیر خاکستر در جریان است مزدوران یهود به اندک بهانه مانند اختلاف در قضیه ریاست جمهوری کافی است تا کشور را به بحران عمیق خانه جنگی مبدل سازد بنابراین درهمچونین شرابط خوب است مغز متعفن دوم عقل خود را بکارگیرد و محترمانه دست از جعل و تقلب بردارد و اوضاع را به سمت جنگ داخلی پیش نبرد در غیر این صورت عواقب شوم ان مستقیما به خود اشرفلنی و تیم فاشیستش برخواهد گشت اگر غنی براین باور است که ترامپ او را یاری خواهد نمود در اشتباه محض است امرکا اتفاقا هیچ برایش موصوع امنیت افغانستان کوچکترین اهمیتی ندارد و همانطور که میدانید او یک شخص تاجر است که از طرفی مشغول مسئله داخلی امریکا و استیضاح خودش میباشد.

>>>   هندوستان را با اوغانستان و پاکستان اصلآ مقایسه کردنش غلط است ما یک نوع مردم در وطن خود داریم که هویت شان است اوغان آنها قرآن را قبول ندارند اما اوغانوالی شعارشان است و به ضد کلمه انسان و انسانیت نیز قرار دارند کشور های متجاوز همیشه از هین تیپ مردم استفاده کرده بالای کشور ما حکمروایی نموده اند امروز همانها یکی در حکومت دیگر در راس کمیسیون انتخابات قرار دارد آیا میشود از اوغان توقع انسان پاک بودن و صادق بودن را داشت ؟ پس باید به گذشته اوغانها این سرزمین برگردیم و ببینیم که گذشته خوب در تاریخ کشور ما نداشته اند پس چرا بازه بالای اینها اعتماد نماییم ؟ پس به همان ضرب المثل اکتفا میکنیم آزموده را آزمودن خطاست . هرکه بالای اوغان اعتماد میکند تیشه به ریشه خود میزند.

>>>   تا عده خودر ناموس خودرا در اختیار خارجی ها قرار داده بالای این خاک حاکم گردیم از این ناموس فروشان نباید توقع داشت غنی و امثالش سالها آمدند دزدی کردند بعد در دیار باداران خود مردار شده به جهنم وصل شدند از این طبقه انسانها رزیل نباید انسانیت را توقع نمود . یگانه دلیل عقب مانده گی اوغانستان اوغانش است. در عراق سالها اکثریت سنی مذهبان حکمروایی نمودند زمانی که امریکا بالای عراق حمله نمود به تدریج اقلیت شعیه را به قدرت اورد و امروز هیچ حرف از شعیه و سنی در عراق نیست همه ما افتخار زنده گی میکنند و در پهلویش یگان بار به روی کشور های متجاوز به سیلی هم میکوبند .....

>>>   بوی عنبر دارد گرد و غبار گردیز
این نگهت بهشتی هست از مزار گردیز
گویا نسیم صبحش از کوه یار خیزد
این سان که روح پرور باشد دیار گردیز
زلف عروس باغش زاهد فریب دیدم
بس شیخ راه خود شد اندر کنار گردیز
شبنم به هر سحر گاه جام امید بر کف
تا عطر خاص گیرد از نوک خار گردیز
او جان نثار حق بود بر زایرین قبرش
آید ندا که جان‌ها بادا نثار گردیز
روحانیان سرودند یک یک ترانه هایی
سید حسن چو افتاد اندر کنار گردیز
بلخی به روضهٔ او با صد نیاز گوید
یا رب خزان نگیرد هرگز بهار گردیز

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است