كنش ها و واكنش هاى سياسى چند سال اخير داكتر عبدالله از او تصويرى بعنوان سياستمدار عاطفى، مدنى، قهروک و انعطاف پذير در افكار عمومى ترسيم نموده است.

عقبگرد او از رفتن به دور دوم رقابت با حامد كرزى در انتخابات 2009 و تن دادن او به جايگاه دوم حكومت وحدت ملى در انتخابات 2014 كه در هر دو بار طوریكه حالا ثابت شده است او برنده بود اما جرعه اول جام بزرگ زهر را خودش نوشيده و بقيه اش را به هوادرانش تعارف نموده است. دشمنان و رقبايش را چنان عار و لجام گسيخته ساخته تا هر بارى با خاطر راحت تقلب كنند و با زور قدرت را غصب كنند.

عقب نشينى روز گذشته اش مبنى بر بازشمارى آراى هفت ولايت و اعتماد بر وعده هاى سرخرمن كميسيون شكايات و سرگوشى هاى منافقانه جان بس، يكبار ديگر زنگ عدم اطمينان و دلهره را در اردوگاه تيم ثبات به صدا درآورد.

سوالى كه مطرح است اينكه اگر ممانعت از بازشمارى آراى هفت ولايت معقول و درست بود. با چه امتياز و تعهدى از آن منصرف شده است و اگر لازم نبود و به نحوى چنانكه ریيس بى كفايت كميسيون انتخابات آن را كارشكنى و اخلال در روند كارشان قلمداد نمود چرا چنين تصميمى از اول مرعى الاجرا شده بود؟

گمان نمی كنم تيم ارگ و دلالانشان در كميسيون انتخابات آنقدر بى عقل و كودن باشند كه روى بازشمارى آراى غير از روز و وقت انتخابات و غيربايومتريکی كه داكتر عبدالله در تصميم و سخنرانى اخيرش بعنوان خط سرخ از آن ياد نمود اينهمه اصرار و پافشارى كرده باشند. اگر نيم كاسه اى زير كاسه ی آراى هفت ولايت نباشد و در سرنوشت كلى انتخابات موثر نباشد اعلان نتيجه را دو ماه به تعويق نمى انداختند.

لازم بود و است تا رهبرى تيم ثبات و همگرايى دليل و انگيزه ى عقبگرد ناموجه و مرموزشان را علنى و رسانه اى مى ساختند تا هوادارانشان در خلا فكرى به سر نمى بردند زيرا اگر بالفرض تيم ثبات با اين اقدامش در چال خودش ضربه فنى شود و بعدا رو به تظاهرات آورد انتظار نبايد داشت هوادارانشان گوسفندوار به جاده بريزند و از كسانى حمايت كنند كه پيوسته فريب مى خورند و درايت لازم را ندارند.

تا چند روز آينده مشخص خواهد شد كه انصراف تيم ثبات از ممانعت بازشمارى آراى هفت ولايت يک تصميم معقول و انعطاف منطقى بخاطر مصلحت ملى بوده يا یک عقبگرد ناموجه و مرموزى كه پنج سال ديگر نيز آنها را از ورود به ارگ محروم خواهد ساخت.

محمد عارف منصوری

>>>   کار کار دالر است ، این شروفساد ودزد های شمالی هیچ اعغتباری ندارند ، نه دشمنی شان معتبر است نه دوستی شان ) به گفته لطیف پدرام: هرزمانی درمقدار جو شان افزوده گردید تسلیم هستند

>>>   بخيالم كه همي فرضيهء دوم ات صحيح اس منصوري آغا !

>>>   توافقات پشت پرده انجام شده و غنی برای یک دور دیگر علاقه دار ارگ میشود و عبدالله با بی غیرتی تمام در سایه اش می نشیند.

>>>   اودالله خان سیاست را دال بر فقدان پرنسیپ می داند. او چرخش های سیاسی را در میدان رقص شمالی والان آموخته است. او به فکر حواریونش نه بلکه به فکر ناز و کرشمه های خودش است. چنانکه گفته اند: در کنار دسترخوان، به از رانده از دسترخوان.

و همچنان نباید فراموس کرد که این آقا که در شیکپوشی و ناز و نخره شهرت آفاق شده است، در گرو سازمان هائی است که در واشنگتن و ماسکو و دهلی و سایر پایتخت های جهان قرار دارند. به هر توافقی که این سازمان ها به آن برسند، برای اودالله خان خط مشی است. و در حال حاضر، جنین به نظر می رسد که دوام غین در ارگ، صلاحدیدی است که این سازمان ها به آن رسیده اند.

خطاب به مردم افغانستان: یک بار دیگر، پنج سال ریاست جمهوری دیوانهٔ زنجیری فاشیست بر شما مبارک باد.

جلندر کابلی

>>>   اقای منصوری!
خانه اباد.بچه برخودار.
یک تبصره کاملا دقیق ودرست.
عاقل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است