ظاهرآ انها به مطالبات خود جواب مثبت گرفتند. این دادخواهی که زن و مرد غور را برای روزها به مرکز خالی و گلی شهر کشانفه بود، چه بود که دولت نمیتوانست در همان روز اول به آن جواب بدهد و چرا مردم فقیر و مظلوم غور را مجبور به اعراضات عدالت خواهی برحق کرد؟

این اهالی ولایت عقب نگهداشته غور بعد از ۱۸ سال (یک نسل) و صدها میلیارد دالر کمکهای اقتصادی برای اعمار مملکت، برق نداشتند و حتا یک متر جاده اسفالت نداشتند.

حالا دولت فاسد و بیکاره و تبعیض گرا وعده کرد یک ۴۰ کیلوتر سرک را اسفالت کنند و یک مرکز برق آفتابی برای آنها بسازدد. و این وعده زمانی که بدانیم که معاش و انعام و خرچ دسترخوان لشکر بیکاره ارگ از کود ۹۱ و یا خارج آن از میلیارد دالر سالانه میگذرد. این است به عدالتی و منشآ خشم مشروع مردم.

لازم بود که سازمانهای جامعه مدنی، سیاسی و فرهنگ و فضالین اجتماعی در فضای مجازی، از مبارزه متحدانه مردم غور یک سمبول میساختند، برای تحلیل و ارزیابی خواسته ها و عقب نشینی حکومت سیمنار و کنفرانس برگزار میکردند.
عدالت خواهی، مبارز، وحدت، پایداری ۴ کلید پیروزی و درس مردم غور!

کریم پاکزاد

>>>   هنوز هم معلوم نیست که این وعده درست باشد چون غنی پیش از حمل میمیرد و بعد که چه میشود خدا جان خودش میدانند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است