کسانی که شب و روز در پس شکم گرسنه مردم سنگر گرفته و رفتار ناسالم و غیر مسوولانه اجتماعی را توجیه می‌کنند، یا دوست دارند که خود را غمخوار رنج مردم نشان دهند و یا درک نمی‌کنند که جمعیت کارگر روزانه در برچی چیزی حدود بیشتر از ۲۰ درصد نیست.

اقتصاد بهانه است، مهم تربیت، مسوولیت و رفتار اجتماعی است که متاسفانه فاجعه است. کسی مانع کار کسی نیست. اصلا کار در کجا است وقتی همه چیز تعطیل است؟

فاصله اجتماعی را اغنیا رعایت نمی‌کنند، شایعه دروغ بودن کرونا را طبقه متوسط می‌سازند، قشر بروکرات نو کیسه با عکس‌های تفریحی خود، قرنطین را به سخره می‌گیرند. عامل تکثیر بیماری اینها است.

از مرگ فقرا مانند زندگی شان کسی خبر ندارد. هرچه مرگ و آلودگی می‌شنویم در میان قشری است که دست‌کم غم نان نداشته است. این هم بخشی از فرهنگ ماتم است که به نام شکم گرسنه مردم فقیر، بی‌مسوولیتی اجتماعی و نوکیسه گی را توجیه کنیم.

علی امیری

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است