شماری از پناهندگان افغانستانی مقیم هند به‌مناسب روزجهانی پناهجویان، در تجمع اعتراضی در دهلی نو خواستار رسیدگی به پرونده مهاجرت خود شدند. آنان از نامعلوم بودن سرنوشت‌شان معترض بودند و پلاکارت‌های را به همراه داشتند که روی آن نوشته شده بود "جرم ما چیست؟ تا کی بی‌سرنوشت باشیم؟"
این پناهندگان با ارسال نامه‌ای سرگشاده به دبیرکل سازمان ملل از این سازمان و اتحادیه اروپا خواستار پذیرش‌شان شده اند. در این نامه از وضعیت بد اقتصادی خود و محروم شدن کودکان‌شان از آموزش شکایت کرده و گفته‌اند "مثل اسیران جنگی زندگی می‌کنند."
به گفته این معترضان حدود ۳۰ تا چهل هزار پناهنده افغانستانی در هند، امیداورند به عنوان پناهنده در کشور سوم پذیرفته شوند.


معترضان شکایت دارند که چندین سال است، کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان به درخواست آنان جواب روشن نداده است.
به گزارش بی بی سی، شاه پری، یکی از این معترضان می‌گوید: "چرا صدای ما را نمی‌شنوید. در نه سال کی صدای ما را شنیدید، کی می‌شنوید؟ سرنوشت ما هیچ معلوم نشده، ۹ سال است که این کارت‌ها با ما هستند، به ما گفته‌اند که روزی سرنوشت‌مان روشن خواهد شد اما آن روز هیچ معلوم نیست."
او گفت که به دلیل شیوع کرونا در هند چهار ماه است که در قرنطینه هستند. او خواستار مشخص شدن وضعیت پناهندگی خود است و می‌گوید که مشخص کنید که کار ما کی می‌شود، یا نمی‌شود؟

به گفته آنان شیوع ویروس کرونا و وضع قرنطینه زندگی آنان را در هند مشکل‌تر کرده است. آنان مدعی هستند که درآمد اندکی هم که برای تامین مخارج زندگی شان داشتند به دلیل شیوع کرونا از دست داده و اکنون توان پرداخت کرایه خانه و تهیه غذا را نیز ندارند.
تیمور آریا یکی از پناهندگان که از چهارسال تاکنون با خانواده در هند زندگی می‌کند، می‌گوید که تمام دارایی‌اش را مصرف کرده و هنوز سرنوشت او نامشخص است.
او مدعی است که به دلیل مشکلات، سکته مغزی کرده و اکنون یک دست و یک پایش درست کار نمی‌کند.

وزارت امور مهاجرین افغانستان گفته که نزدیک به شش میلیون شهروند افغانستان در ۷۰ کشور جهان مهاجر شده‌اند که بیشتر مهاجرین افغانستان در ایران و پاکستان زندگی می‌کنند.
به دلیل شیوع ویروس کرونا میلیون‌ها نفر از شهروندان کشورهای مهاجر پذیر بیکار شده و اقتصاد این کشورها هم شدیدا آسیب دیده است.
بنابر آمار سازمان ملل نزدیک به ۸۰ میلیون زن، مرد و کودک در سال‌های اخیر در سراسر دنیا، یا مهاجر شده و یا از خانه‌های‌شان بیجا شده‌اند. از این میان ۱۰ میلیون نفر تنها در یک سال گذشته مجبور به فرار از خانه‌های خود شده‌اند.

کد (9)

>>>   هندو ها باید با اوغان ها مثل اسیر جنگی رفتار کنند
آیا تاریخ را خوانده اید که 12 بار لشکر کشی به هند برای چی بود؟
12 بار تجاوز
12 بار قتل و کشتار
12 بار خانه ویرانی
12 بار جنایت و وحشیگری
12 بار غارت و دزدی
آیا اینها افتخار دارد؟
بازهم شما توقع دارید که با شما مثل میهمان رفتار شود؟
هرکس همان درود که کشته است

>>>   واقعا اوغان ها چی روی دارن که به هندوستان رفته به طرف هندو ها نگاه کنن
شاید هندو ها بگویند که اینها اولاد همونایی هستن که کشور ما را ویران و بعدش غارت کردن
مه که خجالت کشیدم
هند نمیرم

>>>   من هندوان عزیر هموطنم را دوست دارم
چون آنها مثل ما هزاره ها ظلم دیده اند و مظلوم واقع شده اند
من به این قوم ستم پیشه هزاران بار لعنت می فرستم که آنها را به شهادت می رساند
هرکس مظلوم کشته شود شهید است فرق نمیکند از چی قوم و از چی نسل و از چی نژادی باشند
از خدای ندیده ای تو جاهل که آدم می کشی خدای دیده ای هندوان هزاران بار شرف دارد
کاش تو مثل هندوان خدای دیده را می پرستیدی اما حیف آن خدای دیده حیف نام بودا که تو پیروش باشی ای جاهل آدم کش
سلام بر بودا
درود بر پیروان بودای کبیر
احمد حسین صلصال

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است