اشرف غنی با روش فریبکارانه در مورد تطبیق یکی از ماده های توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان که آزادی ۵۰۰۰ زندانی طالب و ۱۰۰۰ زندانی نیروهای امنیتی را درده روز بعد از امضای توافقنامه و شروع مذکرات بین الافغانی را ده روز بعد یعنی ۳۰ ام ماه حوت سال گذشته تقاضا کرده بود، شرایط را برای پیروزی مسلحانه طالبان بعداز خروج کامل نیروهای امریکا آماده میسازد. بگذریم از اینکه مخالفین صلح، حتا در میان فعالین سیاسی و مدنی، از رهایی طالبان غمگین اند و رهایی یکهزار زندانی نیروهای امنیتی برای آنها مسئله ای نیست. کشتن شدن سالیانه ۲۰ هزار نیروی امنیتی، هزاران مردم ملکی و زندانی شدن آنها، ظاهرآ مشکلی برای آنهایی که در منازل مرفع کابل و در پست های دولتی اند، بوجود نمیآورد، اکثریت آنها فرزندان دهاقین و اقشار تهیدست جامعه هستند که برای امرار معاش به ارتش پیوسته اند. ولی طالبان در برابر اشرف غنی چالباز، چالهای دیگری دارند که قربانی آن همیشه مردم مظلوم و بی دفاع خواهد بود.

پاسخ طالبان ایجاد ایست های بازرسی در شاهراه های کشور است که هدف آن طوریکه علنآ بیان کرده اند شناسایی، به اسارت گرفتن و ممکن کشتن مامورین دولتی میباشد. آنها از مامورین دولتی بنام "دشمن" نام برده اند. بزودی زندانی های دولتی نزد طالبان از دو هزار زندانی بآقیمانده طالب فراتر خواهد رفت. نه مامورینی که با هواپیما، چرخبال و یا همراهی محافظین مسلح در ماشین های زره دار اینجا و آنجا میروند، بلکه مامورین بیچاره ای که برای دیدن فامیل و یا ضرورت های دیگر مجبورند از یک ولایت به ولایت دیگر میروند. طالبان اضافه نموده اند که در این ایستها با مردم ملکی ( غیری دولتی) برخورد مناسب صورت خواهد گرفت.

من عمیقآ اعتقاد دارم که در برابر ضعف و ناتوانی و نفاق و پراکنگی نظام، طالبان عقیده دارند که باید ادعا کنند که آنها طرفدار آغاز سریع مذاکرات صلح هستند تا به این ترتیب ادامه جنگ را بدوش حکومت کابل بیاندازند، و تا حد زیادی موفق شده اند. ولی اگر هم این مذاکرات آغاز شود نتیجه سریع نخواهد داشت. بعد از گذشت چند ماه بحث روی ترکیب هیئت کابل و اجندا و مسایل تکنیکی، طالبان اصل موضوع را مطرح میکنند : تشکیل حکومت موقت، حکومت اسلامی ( امارت)، قانون اساسی نو .... که حل این مسایل تا زمان خروج کامل نیروهای امریکا ممکن نخواهد بود. بعد از آن چه خواهد شد. شرط میبندم که این حکومت حتا دوران عمر حکومت نجیب الله را بعد از خروج سربازان شوروی بسر نرساند. البته جنگ داخلی پایان نخواهد یافت. نیروهای واقعی ضد طالبان مقاومت خواهند کرد و در جامعه قومی افغانستان نیروهای مسلح ارتش و پولیس، تاجیک، هزاره، ازبک ... تسلط طالبان را بزور نخواهند پذیرفت و به مقاومت در سرتاسر کشور دست خواهند زد. اگر به موضعگیری های برخی کشورهای منطقه توجه داشته باشید آنها خود را برای چنین روزی آماده میسازند.

برگردیم به مطلب امروز : ایستهای بازرسی طالبان در شاهراه ها؟ تشویش نداشته باشید. اسدالله خالد، وزیر دفاع، مثل بیست سال آخر، در کنار مردم ایستاده و " برنامه‌هایی برای محافظت از غیرنظامیان و تامین امنیت شاهراه‌های کشور دارد." به شرطی که سوال نکنید که این برنامه ها را با مردم از طریق رسانه ها شریک کنید، زیرا مردم آنقدر به این حکومت کاردان، شایسته، صادق و عدالت پرور اعتماد و اطمینان دارند که کورکورانه به حرفهایش باور میکنند.

کریم پاکزاد

>>>   آقای غنی نوکر آمریکاست .به محض اینکه گفت طالبان را آزاد کنید 5000طالب آزاد کرد.طالبان و داعش و آمریکا کسانی هستند که 45000افغانستانی را کشته.به به ،به این غیرت.

>>>   وقتی پشک ها را خواب ببرد
موش ها پست باز رسی ایجاد میکنند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است