زلمی خلیلزاد اخیراً به کشورهای قطر، ازبکستان و پاکستان سفر کرد. او را در این سفر، نماینده اداره توسعه آمریکا یا «USAID» نیز همراهی می‌کرد. سؤال این است که چرا چنین اتفاق بی‌سابقه‌ای در سفر اخیر خلیل‌زاد مشاهده شده است؟

روزنامه «ویسا» امروز به نقل از منابعی که خواسته‌اند نام‌شان فاش نشود، گزارش داد:
"آمریکا مبلغ هنگفتی که رقم آن تا ۸۰۰ میلیون دالر می‌رسد. برای بازسازی و توسعه مناطق تحت نفوذ طالبان، اختصاص داده است. هم‌زمان با این، انگلیس نیز برای بازسازی و توسعه چهار ولایت طالبان‌نشین در امتداد خط دیورند، ۳۰۰ میلیون دالر در نظر گرفته است."

بنابراین همراهی نماینده اداره توسعه آمریکا با زلمی خلیلزاد، به منظور رایزنی با سران طالبان درباره چگونگی مصرف پول‌های اختصاصی آمریکا به مناطق طالبان‌نشین، صورت گرفته است. این در حالی است که تاکنون نه آتش‌بس در افغانستان برقرار شده و نه امنیت تأمین شده است. جالب است که درعین‌حال، فعالیت‌های تخریبی طالبان در سراسر افغانستان هم شدت گرفته است. مثلاً طالبان در هفت روز اخیر، بخش‌های زیادی از بزرگ‌راه هرات- اسلام‌قلعه را در مناطق «احمدآباد» و «مسجدسبز» عمداً تخریب کرده‌اند که سرپرست وزارت ترانسپورت از این موضوع خبر داد.

از خود نپرسیده‌اید که چرا طالبان با فعالیت‌های تخریبی خود مورد تشویق و حمایت قرار می‌گیرند اما ساکنان مناطق مرکزی افغانستان که نه مخرّب هستند و نه جاده و مکتب خراب می‌کنند، هنوز در محرومیت بسر برده و در عین حال، از هر طرف نیز مورد هجوم واقع شده‌اند؟

راز محرومیت مناطق مرکزی افغانستان به یک قاعده تاریخی برمی‌گردد که ۲۹۰ سال سابقه دارد.
طبق این قاعده که آن را باید قانون خیانت نامید، هر گروه و جریانی که بیشتر در افغانستان خیانت کند، بیشتر مورد حمایت استعمار خارجی و استبداد داخلی قرار می‌گیرد و هر کسی که بیشتر به این کشور خدمت کند، بیشتر محروم می‌شود. اساس این قانون را نادرشاه افشار پس از فتح قندهار، گذاشت که بعداً هند بریتانیایی، جای وی را پُر کرد و اکنون انگلیس و آمریکا به این اصل عمل می‌کنند. خلاصه این قاعده چنین است:
کسی که بیشتر خیانت می کند، بیشتر مورد توجه و حمایت قرار می‌گیرد.

در حقیقت، قاعده خیانت، پاسخ این سوال معروف را نیز در خود دارد:
دا وطن ولی نه جوړېږي؟
چرا این وطن درست نمی‌شود؟

محمد مرادی

>>>   مرادی عزیز
یک نکته ساده و آن اینکه
مناطق مرکزی توان خیانت را هم ندارند.
ولایات سرحدی اگر بخواهند خیانت کنند ساحه عقب نشینی به کشور های همجوار دارند که شما ندارید.
اما
مناطق مرکزی توان داخل شدن در لاک خود را دارند و این امتیاز را تا به حال به مثابه چالش دیده اند نه فرصت.
اگر توانایی های طبیعی و فکری مناطق مرکزی دست به هم بدهند و یک کمی هم چاشنی قناعت و ساده زیستی بر آن بیفزایند اصلا" نیاز به حکومت مرکزی ندارند.
مهار آب های موسمی
بتلا بردن تولیدات زراعتی
تجارت دورانی در داخل محوطه و در صورت ممکن بیرون محوطه
و مثل این ها که باید در مورد تحقیقات مکمل شود.

>>>   در زمان نادرشاه که هنوز افغانستان تأسیس نشده بود پس کدام قانون را میگویی او علیه هزاره کارگذاشت؟!
در این زمان حتی وقتی او هندوستان را فتح کرد بسیاری اموال غنیمتی را به اوغانها بخشید

>>>   بلی آنهای که دلسوز مردم وکشوراست هیچگاه اشغالگران را نمی خواهد که داروندارمان راببردواین را اشغالگران خوب می دانند

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است