سنگ‌های شماری از مققبره‌هایی‌که قدمت تاریخی نزدیک به دوصد سال دارند از تپۀ نادرخان در کابل دزدیده شده‌اند.
به گزارش طلوع، تپۀ نادرخان یکی از بخش‌های باستانی در کابل شناخته می‌شود. در این‌ محل مقبره‌های شماری از شخصیت‌های و چهره‌های سرشناس گذشتۀ افغانستان به‌شمول ظاهرشاه و نادرشاه استند. اما از این محل، معتادان و افراد ول‌گرد برای سرگرمی کار می‌گیرند.

باشندگان این محل، می‌گویند که سنگ‌های شماری از این مقبره‌ها دزدیده شده‌اند و شماری زیادی هم در حال نابود شدن اند.
از این میان، مقبره‌ای که مربوط غازی سردارسلطان محمد طلایی، والی پیشاور در زمان امیر دوست محمد است، چندین بار کندن کاری شده‌است و حتا تابوت او از اینجا کشیده شده‌است‌.
سلطان محمد طلایی، باشندۀ این محل گفت: «اکثریت قبرهایی‌که از فامیل‌های ماست، سنگ‌های آنان را به تاراج به غارت می‌برند.»
محمد صمیم عمری، باشندۀ دیگر این محل نیز بیان داشت: «این‌جان یک بخش مهم است و از افتخارات ماست به همین لحاظ دولت باید توجه داشته باشد.»

در همین حال، وزارت اطلاعات فرهنگ می‌گوید که در تلاش محافظت از تپۀ تاریخی نادرخان است.
صابر مومند، سخن‌گوی وزارت اطلاعات و فرهنگ اظهار داشت: «به وزارت امور داخله نیز خبر داده شده‌است. وزارت اطلاعات فرهنگ به آیندۀ نزدیک این قبرهارا پروژه سازی می‌کند و در سال آینده در پلان گرفته می‌شود که کارهای اساسی و ترمیمش انجام بیابد.»
بربنیاد آمارهای وزارت اطلاعات و فرهنگ در حدود پنج‌هزار بازماندۀ تاریخی در کشور وجود دارند که از این میان ۷۰درصد این بازمانده‌ها بازسازی شده‌اند.

کد (9)

>>>   دوستان عالیقدر.
دریوتوب شعری ازهارون یوسفی شنیدم که میگفت.
(....موترجنازه رابردن)
فکرکنم بردن موترجنازه سهل تر ازسنگ قبرستان باشد.
نتیجه:بردن موترجنازه شوخی نه٫بلکه واقیعت است.
عاقل

>>>   آیا کدام وقت پیش خود فکر کرده اید که از آغاز جداشذن نسل بشر از نسل میمون ها که میلیون سال میگذرد چقدر انسان بر روی زمین تولد شده اند و مرده اند؟
صد ملیارد نفر.
اگر برای هر نفر چهار متر مربع قبر ساخته شود،چقدر زمین را احتوا میکند؟
چهار صد ملیارد متر مربع.
اگر تقسیم هزار کنیم چند میشود؟
چهار صد میلیون کیلومتر مربع.
تمام پنج قاره روی زمین مساحت شان به صد میلیون کیلومتر مربع نمیرسد.
یک چیز را در فلسفه بنام عقل و منطق یاد میکنند.
اگر یگان وقت مسایل دینی را یکطرف بگذارید و از عقل و منطق و کله خود کار بگیرید،مه فکر میکنم که کار غلطی نخواهد بود.
قبرستانی عبارت از جایی است که مردگان دفن میشوند تا از بوی بد و تعفن آن،دیگران مریض نشوند.
زیرا خوردن گوشت انسان حرام است،برای این که بعضی ها بخاطر گرسنگی انسان ها را نکشند و نخورند،هرچند از نگاه طبی گوشت انسان نیز مانند دیگر حیوانات است و خوردن اش کدام مریضی ببار نمی آورد.
بنأ هندو ها بخاطر حفظ محیط زیست و نظافت و جلوگیری از امراض،مردگان خویش را میسوزانند و پیروان ادیان دیگر مانند یهود و مسیحی و مسلمان و بودایی دفن میکنند.
اگر قبر ها در جاهای نمناک ث مناطق بارانی نباشند،بعد از بیست سال ،تمام پوست و گوشت و اعضای بدن مرده از بین میروند و تجزیه میشوند و به خاک تبدیل میشوند و تنها استخوان های مرده باقی میماند.
بنأ بعد از بیست سال میشود، این استخوان ها را از قبر کشید و در عوض اش یک جسد دیگر را دفن کرد.
این کاری است که در اکثر کشور های اروپایی صورت میگیرد.
بنأ باید علمای اسلام نیز درین باره تصمیم بگیرند و فتوا صادر کنند تا تمام جهان را به قبرستانی تبدیل نکنند.
زیرا انسانها از قبرستانی کرده به زمین برای کشت و زراعت و ساختمان و غیره ضروریات دیگر نیاز دارند.

>>>   نام تاریخی این تپه بنام تپه مرجان است نه تپه نادر غدار
مرزادوست

>>>   تپۀ نادرخان? گور خاندان طلايى و گور نادر "غدار" در تپه مرنجان قرار دارد. اول : واقعيت ها تپه مرنجان و استوره ها ىه فرهنگى پيش از افغانستان
واژه "مرنجان" (معرب "مرنگان") تا هنوز معنى نشده است : بايد در زبانهاى ريگويدا يا سانسکريت و ژند اوستا پارسى باستان و زبان توران جستجو کرد.تپه مرنجان آرامگاه بزرگان زردشتى هندويى و بودایی سرزمين هندوکابل سرزمين سندوخت بانوى هندوى مهراب شاه پدر کلان و مادر کلان رستم و مادر اش رودابه کابلى بود.
تپه مرنجان کابل يکى از باستانی ترين (پيش از ميلاد) تپه هاى مانند
1- تپه "تاج بيگ" (قرن دوازه ميلادى و سيزده ) با "ارگ" اش ( "ارگ" شاه سمرقند و بخارا و شاهنشاه ايران امير تيمور بزرگ و بابر بزرگ در اين ارگ زندگى مى کردندر) که امروز ويرانه است . در پيش روى اين ويرانه "قصر تپه تاج بيگ "ساخته آلمان براى امان خان 1922 مانند پارلمان آلمان در دارلمان براى پارلمان امانى 1922 ميلادى و
2- "تپه افشار" براى نادرشاه افشار حامى احمدخان ابدال) افشار بالا و افشار پايين
3- تپه شهرآرا، در حدود ۵۰۰ سال عمر دارد. شهرآرا دختر ظهیرالدین بابراز جمله به احداث باغ‌ها و تفریحگاه‌ها پرداخت. قلعه فتوح، چهلستون و گذرگاه، باغ علم گنج، شهرآرا، جهان آرا، باغ قاضی، باغ علی مردان و باغ عمومی از کار‌‌های آن زمان است.شهرآرا را «شهر بانو» عمهٔ ظهیرالدین محمد بابر در سده شانزدهم میلادی به نام شهرآرا دختر بابر ساخت.
4- تپه بي بي مهرو
5- تپه کلوله پشته
6- تپه باغ بالا ....
شهرآرا و جهان آرا دو باغی بود که در زمان بابر اعمار گردید. دختر ديگر بابر گلبدن بانو اولين تاريخ نويس زن در دربار جلال‌الدین اکبر بود.
اولین بار در سال 1933 ميلادی حفاری شد و از آن مجسمه های مختلف، ظروف نقره و طلایی، پایه ستون، بنای معبد بودایی دوره کوشانیان و آثار متنوع دیگر یافت شد.عمده آثار بدست آمده مربوط به قرن اول پيش از ميلاد تا قرن چهارم میلادی هستند. معبدهاى زردشتى هندويى و بودایی در قرن چهارم میلادی ترمیم اساسی شدند.آثار ترمیم بناهای این محوطه در دوره های مختلف مشاهده می شود.
چند صد سکه ساسانی شامل 279 سکه نقره ای شاپور دوم، 24 سکه نقره ای اردشیر دوم، 11 سکه نقره ای شاپور سوم، یک عدد سکه طلایی کوشانی ساسانی با نوشته بهرام شاه بزرگ کوشان و یازده عدد سکه طلایی دیگر متعلق به فیروز، هرمزد، شاهپور و بهرام در حفریات 1933 بدست آمده است.
این تپه با داشتن آثار تاریخی و فرهنگی کاوشگران فرانسوی را به خود جلب کرد. آن ها توانستند که دو معبد بودایی را در آنجا کشف کنند که قدامت آنها به قرن 1-3 میلادی در عصر کوشانیان می رسید. بعد از کاوشگران افغانی نیز آثار زیادی از قبیل سفال ها، مجسمه ها و مسکوکات را کشف کردند که بعضی از آثار در موزیم کابل در دار المان نگهداری می شود.متاسفانه دولت قومى افغان ها جنبه هاى اصلى را نمى گويند دروغ مى گويند.
تپه مرنجان در سه کیلومتری در حاشیه شرقی شهر کابل، جوار چمن حضوری واقع شده است.
سرک عمومی کابل و ننگرهار از کنار این تپه عبور میکند. تپه مرنجان یکی از مناطق مشهور، زیبا و مرتفع شهر کابل به حساب می آید که هزارها جریب زمین را هر دو سوى تپه در بر گرفته است. روی این تپه انواع درخت های چنار و ناجو به چشم می خورد که تپه را زیبا ساخته بود.
ميدان بزرگ که به آن امروز "چمن حضورى" گفته مى شود در گذشته هاى دور "ميدان رستم" (رجوع شود به بابر نامه ) کابل در زمان داريوش يا دارا (2500 سال پيش) ساخته شد. پشاور از سوى شاهپور که پشتونهاى آرينى خود را نواده ابکان شاهپور بزرگ شاهنشاه ايران مى دانند.
ميدان رستم از شاه شهيد از هندکى و شيواکى يا شاه بهار گذشته تا بگرامى جاده قديمى بسوى جلال آباد (ساخته جلالدين اکبر شاه نوه بابرشاه) بزرگ بود.
اکنون شهرک هاى پشتون مينه ها!!! تخت رستم در فراز رشته کوه هندکى بود که يک کوه اش چل ستون تغيرنام کرد پشت دژ و يا ارگ کابل. ارگ کابل به "بالا احصار" تغير نام کرد.بسيارى نام هاى بومى در زمان منگلى اول و دوم و سوم پشتو يا افغان سازى شدند.
دوم داستانها و لطيفه ها پيرامون
در باره وجه تسمیه ی آن داستان های گوناگونی نقل شده است. بر اساس داستان های فولکور این تپه را بخاطر مرنجان می گویند که در زمان های گذشته جادوگری به نام " مرنجان " در این مکان زندگی می کرد که پول و ثروت فراوانی داشت. از قضا طلسم او می شکند و تمام دارایی افسانوی او مبدل به تپه ی خاک می گردد.
روایتی دیگری هم است که قبل از اسلام در کابل پادشاهی حکومت می کرد که تنها یک دختر زیبا داشت. در دربار این پادشاه، جادوگری به نام مرنجان نیز زندگی می کرد. این جادوگر، عاشق دختر پادشاه بود و می خواست که با او ازدواج کند اما به خاطر داشتن چهره زشت و وحشتناک دختر شاه از ازدواج با او امتناع می کرد.
روزی خبر رسید که سپاه اسلام بر کابل حمله کرده است و صد ها نفر را در حومه کابل به قتل رسانیده است. همچنان پادشاه از مرنجان کمک خواست. مرنجان گفت که به شرطی کمک می کند که دخترش را به ازدواج او در آورد. پادشاه شرط او را قبول کرد. مرنجان در صحنه جنگ رفت و مشت خاکی بر سپاه اسلام پاشید و همه ی آن ها نابود شد. سپس آن ها را آوردند و در زیر تپه خاکی دفن کردند. بعد ها این تپه به نام مرنجان نامیده شد.
تپه مرنجا میله گاه برای شهروندان کابل ، یک مکان تفریحی بود
یکی از سرگرمی های شهروندان کابل، گدی پران بازی می باشد و از صد سال به این سو این بازی در میان شهروندان کابل رواج پیدا کرده است.
تپه ی مرنجان به خاطر داشتن موقعیت شمال دار و بادی، در ایام روز های رخصتی، عید ها، جشن ها و روز های جمعه صد ها گدی پران باز بر فراز این تپه گرد هم می آیند و کاغذ پران بازی می کنند.
در فراز تپه ورق" قطعه " بازی .
تپه مرنجان هر چند که یک مکان تفریحی و تاریخی می باشد. اما این تپه همچنان وحشی باقی مانده است. درختان همیشه بهار از سختی شان برفراز این تپه، سبز باقی مانده است. این تپه نیاز به کار های فراوان دارد تا یک تفریح گاه معیاری برای شهروندان شود.
پادشاهان مى آيند و مى روند. در اين کشور بسيار گورستان وجود دارد. بهتر است اي تپه تفريگاه و پارک شود و قصرهاى خاندان آل يححى و خاندان طلايى به چايخانه و رستورانت مبدل شود. اين تپه از شهروندان زنده اند و نه از استخوان هاى شاهان بى کفايت طلايى!
نادر خان غدار در سال 1933 يعنى 2300 سال پس از نام مرنجان نام تپه را به نام خود تبديل کردبر نام پيشنه گذشته فرهنگى2300 ساله تپه مرنجان
درود به مرنجان
تپه مرنجان، تپه نادر خان خيانت تاريخى است
شیر پور ، شیر شاه مینه ?
میدان خواجه رواش کابل ،میدان کرزی?
سبزوار ، شیندند ?
کوته سنگى ميرويس ميدان?
پشتون کوت و افغان کوت بنى افغان در پنجاب هند (پنجاب هم تقسيم شد 1947)
او حاکمان اشترپردندگانى افغان-پشتونى بس است اينقدر گستاخى نردبان دونان عاقبت افتادنى ايست.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است