کار روی ترکیب و جایگاه شورای عالی دولت جریان دارد و تشکیل آن بخشی از توافق‌نامه‌ سیاسی ۲۸ ثور ۱۳۹۹ میان غنی و عبدالله است.

این شورا در حالی قرار است تشکیل ‌شود که در نزدیک به یک ماه، سه ولسوالی (دولت‌شاه لغمان، بورکه بغلان و جلریز میدان‌وردک) به دست طالبان سقوط کرده و چندین پوسته‌ امنیتی بدون درگیری به طالبان تسلیم شده است. جنگ در چندین ولایت به شدت جریان دارد، از سرنوشت نشست استانبول هم خبری نیست و نیروهای خارجی در حال ترک افغانستان‌اند. هم‌چنان اجماع سیاسی در سطح رهبری دولت و در میان سیاسیون و احزاب سیاسی وجود ندارد.

بنابراین، تشکیل شورای عالی دولت آخرین فرصت رییس جمهور غنی برای خلق اجماع سیاسی است. اگر آقای غنی نسبت به منافع ملی کشور، وضعیت جاری و خطر طالب نگاه واقع‌بینانه داشته باشد، باید از این فرصت برای ایجاد جبهه‌ قوی سیاسی و متحد در برابر طالب، استفاده کند. با این کار، حکومت می‌تواند آماده‌ مقابله با هر دو سناریو (تداوم جدی گفت‌وگوهای صلح و یا تشدید جنگ) باشد. در شرایطی ‌که طالبان هر روز در مذاکرات صلح جسورتر و در میدان جنگ خون‌آشام‌تر می‌شوند، تنها خلق اجماع سیاسی می‌تواند خواب و رویای این گروه را پریشان کند و آینده را به نفع جمهوری اسلامی افغانستان رقم بزند.

برای تحقق این امر و جلوگیری از گسترش جغرافیای تحت کنترل طالبان، رییس جمهور غنی باید در زودترین فرصت دو کار را انجام دهد:

یک: تشکیل شورای عالی دولت براساس توافق‌نامه‌ سیاسی ۲۸ ثور ۱۳۹۹، باورمندی و امیدواری بخش بزرگی از سیاسیون و احزاب سیاسی که به رهبری داکتر عبدالله عبدالله در انتخابات ۱۳۹۸ صف‌آرایی کرده بودند را بیش‌تر می‌کند و آن‌ها را متعهد به همراهی حکومت در برابر طالبان می‌سازد. چون باور غالب این طرف بر این است که آقای غنی آجندای شخصی و تیمی خود را در روند صلح پیش می‌برد و به این دلیل توافق‌نامه‌ سیاسی را به گروگان گرفته است تا جانب داکتر عبدالله را وادار به همکاری و تطبیق آن آجندا بسازد. این رویکرد شک و بدبینی زیادی را در این حوزه خلق کرده است. برخوردهای سلیقه‌ای و یک‌جانبه‌ رییس جمهور از زمان حکومت وحدت ملی تاکنون این نگرش را تقویت کرده است که گویا آقای غنی به هیچ توافق و ارزشی جز خواسته‌های خودش پای‌بند نیست.

دو: شورای عالی دولت باید تقویت‌ کننده‌ شورای عالی مصالحه‌ ملی و به ‌ویژه کمیته‌ رهبری این شورا باشد، نه ابزاری برای تضعیف آن. شورای عالی مصالحه ملی نزد جامعه جهانی، کشورهای منطقه و ذی‌دخل در منازعه‌ افغانستان و شهروندان این کشور، مشروعیت دارد و آدرسی است که مردم افغانستان و جامعه بین‌المللی از آن در روند صلح پشتی‌بانی می‌کنند. تشکیل شورای عالی دولت می‌تواند دو پیامد مثبت را در پی داشته باشد: اول) از پراکنده‌گی و چنددسته‌گی سیاسی جلوگیری کند که طالب بردش را در آن می‌بیند. دوم) یک جبهه‌ قوی سیاسی را در برابر طالب به‌ وجود آورد که در هر صورت -چه تداوم گفت‌وگوها و چه تشدید جنگ- بازی به نفع جمهوری اسلامی افغانستان ختم خواهد شد. با این اتفاق، منافع ملی کشور قربانی نمی‌شود و رییس جمهور غنی هم سربلند از این آزمون تاریخی بیرون خواهد شد.

اما خطر بزرگ‌تر این است که آقای غنی مثل گذشته اشتباه جبران‌ناپذیری را مرتکب شود و از شورای عالی دولت برای تضعیف رقیبش (داکتر عبدالله عبدالله) و سبوتاژ کردن صلح و شورای عالی مصالحه‌ ملی استفاده کند. تحلیل‌ها و باورمندی‌ها با توجه به سابقه‌ رییس جمهور غنی بر این است که او برای رفع نگرانی‌های شخصی و تیمی‌اش، شورای عالی دولت را شکل می‌دهد تا رهبری پروسه‌ صلح را در دست گیرد و بقای خودش را تضمین کند.

اگر چنین شود که امیدوارم نشود، مشروعیت حکومت نزد جامعه بین‌المللی، سیاسیون، احزاب سیاسی و مردم افغانستان بیش‌تر از این زیر سوال خواهد رفت، فضای مانور و بازی برای طالب و حامیانش بیش‌تر خواهد شد، جامعه بین‌المللی از حمایت گفت‌وگوهای صلح و تداوم کمک‌ها برای حل منازعه‌ افغانستان دست خواهد کشید و هر سیاست‌مدار و حزب برای آماده‌گی در برابر حوادث احتمالی و خطر طالب به ‌جست‌وجوی حامی بیرونی و منابع خارجی خواهند رفت و در نهایت فضا برای حکومت و شخص رییس جمهور غنی تنگ‌تر و محدود‌تر خواهد شد. اگر چنین شود، بدون شک پرونده‌ رسوایی، ناکامی و شرم‌ساری حکومت، خونین‌تر و فاجعه‌باتر خواهد شد.

بر فرض در یک نگاه خوشبینانه اگر تشکیل شورای عالی دولت سبب شکل‌دهی اجماع سیاسی، ایجاد جبهه‌ متحد و قوی در برابر طالب، اعتمادسازی، تقویت جایگاه جمهوری اسلامی افغانستان با محوریت حکومت و یک‌صدایی شود، رییس جمهور اولین کسی خواهد بود که امتیاز رسیدن به یک صلح پایدار و یا حفظ نظام جمهوری اسلامی افغانستان و ارزش‌های ۲۰ سال اخیر را در برابر تهاجم طالب به ‌دست خواهد آورد.

خدایار نایب‌زاده، روزنامه‌نگار
هشت صبح

>>>   خدایار خیال پلو هایی تو هم کیک بدون بوره واریست، این اشرفک آن کند که کاکای اش گوید و کاکا هم در تفاهم با چرکستان میخواهد ملیشه های شان را در کشور ما مستقر کنند. نه شورا کار آمد است و نه شوروا !! فقط فریب مردم و وقت تلفی است پیاده شدن پلان شوم شان.
آتش خاوری

>>>   یک متل مشهور است که میگویند:قصاب زیاد شد،گاو حرام میشود.
حالا وزارت دولت در امور صلح وجود دارد.شورای عالی صلح وجود دارد.حالا شورای عالی دولت نیز تشکیل میشود که اجندای اصلی اش مذاکرات صلح با طالبان است.
همه این ها در فکر آوردن صلح هستند و از صلح بیچاره گاو جور میکنند و در نتیجه سوره بقره را بالایش بخوانید و صلح را به خاک بسپارید.

>>>   روند کنونی جنگ به این صورت است که بنااست طبق یک سناریوی مخفی بین کشورهایی که با طالبان ارتباط و حمایت مخفی دارند طالبان را در صحنه جنگ ها قدرتمند جلوه دهند تا در ساختار حکومت پس از مذاکرات صلح به اصطلاح نمایشی جایگاه های کلیدی به آنها بدهند واز طرفی قانون اساسی را هم چنان به نفع تفکر طالبانی تعدیل و اصلاح کنند که افغانستان برای مدتهای مدید تحت استعمار پنهان و گرفتار عقب ماندگی و عدم توسعه و پبشرفت بماند. گروه های مخالف باید اوضاع را به دقت زیر نظر داشته و تحلیل درستی از اوضاع داشته باشند تا سناریوهایی که به نفع ملت و کشور نیست قوت نگیرد.

>>>   بنظر من تنها راه نجات افغانستان از چنگال طالبان.. ۱.ایجاد یک همدلی عمومی و صادقانه در بین تمام مردم و اقوام افغانستان..۲. و بسیج عمومی مردم اعم از زن ومرد برضد طالبان. ..۳.وایجاد شورای علمای سرتاسری برای تبلیغ بر ضد طالبان وتکفیر انها بعنوان محارب برضد مسلمانان..۴. ایجاد انگیزه برای نیروهای امنیتی یعنی برای هر سرباز کشته شده در سرتاسر افغانستان همیشه ومکرر از طریق رسانه ها شهید راه حق و وطن خطاب شود..۵. برای هر سرباز و قوای دفاعی که خوب بجنگد جایزه تعین شود..۶. ایجاد یک گروپ ۲۰۰ نفری از جوان های خوش آواز که قبل از حمله بر دشمن بصدای بلند لاسپیکر سرود بخواند..۷. و با ایجاد یک اراده قوی برای جنگیدن باطالبان بخود آقای غنی…۸.وپس آوردن تمام جنرالان کار‌کشته و با تجربه که بر کنار شده ویا هم متقاعد شده در سف اول جنگ..۹. و مقرر کردن جنرال دوستم بعنوان وزیر باصلاحیت دفاع..۱۰.‌مجازات کردن افراد که با طالبان هم کاری میکند..۱۱٫.ایجاد یک سازمان پلیس مخفی با انگیزه برای کشف ‌دریافت اطلاع پلانهای طالبان که طبق ‌پلان در صفوف طالبان رخنه کند و باطالبان باشد اما پلیس مخفی یعنی دربین طالبان پشتوزبان از برادران پشتون باشد و در بین طالبان ازبیک از برادران ازبیک باشد ودر بین طالبان تاجک از برادران تاجک وهزاره وسایر اقوام هم چنان…۱۲. بنظر من اگر دولت مردان افغانستان و بلخصوص آقای غنی روی این گفته های من عمل کند من ضمانت میکنم که طالب در طرف یک سال از تمام افغانستان برچیده شود ۰۰
انجنیر اسد کابل

>>>   درین میان دلم به جناب حکمتیار میسوزد از چهل سال بدینسو به ارمان داخل شدن به ارگ همه چیز را از دست داد ولی به ان ارمان نزدیک نشد اخرین شانسش شورای مشترک رهبری بود که بدینوسیله اسم خود را در شمار رهبران تاثیر گذار وسیاسی در رهبری ثبت نمایند که این هم نشد حتما کسی اورا دعای بد نموده وگفته همیشه ودر همه عمر ناکام ونامراد باشد از طریق امین میخواست به گوشه ای ارگ جا خوش نماید کارها بسیار نزدیک شده بود اغا شاهی وزیر خارجه ای وقت پاکستان قرار بود به کابل بیاید ورفتن حکم تیار صاحب را به ارگ نزدیک بسازند از بخت بدافغانها این سفر صورت نگرفت واین ماموریت انجام نیافت وگرنه با حفیظ الله امین یکجا ملت از شر هردو خلاص میشدند وبعد ها با همه زمامداران کمونیست در تماس بوده وایتلافها وتوافقاتی را به امضا رسانیدند که هیچکدام عملی نشد وقریب بود از طریق تنی واصف دلاور که همصنفی جناب عالی بوده به کرسی ارگ بپرند که باز پایشان لغزید ودوسه متر دورتر پرت شدند اصف دلاور عضو کمیته ای مرکزی حزب کمونیست وعضو بیروی سیاسی واز بلندترین اعضای حزب کمونیست چون همصنفی حکمتیار صاحب بودند قابلیت بخشش را داشتند ویکجا شدن با انها برای حکمتیار حلال بوداما یکجا شدن ربانی با مارشال دوستم حرام ونا جایزشمرده میشد و دران وقت بهانه ای جنگ با ربانی همین ملیشه های شمال بودند دیری نگذشت که خود با انها شورای هم اهنگی تشکیل داده جنگ های ویرانگر را مشترکا بالای کابل اغاز نمودند وباز در یک متری ارگ استاد شدند که نشدوبختشان واژگون گردید دیگر انها نه ملیشه بودند ونه هم گلیم جمع تنها گروهی که انهارا در قدرت سیاسی شریک نکردند وبه درخواست جناب حکمتیار کرنش واعتنا ننمودند طالب ها بود گرچه به امیرالمومنین طالب بیعت صورت گرفت ولی این ترفند بی اثر ماند وبه پیشرفتی نایل نیامد یک امیدواری نازک دیگر را ای اس ای برای شان داده که شاید اینبار با طالب ها یکجا بسازند ایکاش به این مامول هم نرسند وناکام شوند
حاجی ولایت خان از کاپیسا مقیم پاریس

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است